อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 343

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนและเวินเส้าหยีแบกรับคลื่นความร้อนไปมากเพียงใด

พวกเขาทั้งสองคนเหงื่อไหลริน หายใจหอบถี่ ล้วนอยู่ตรงขีดอันตราย

ลมอุ่นๆพัดมา ความตระหนักรู้ของกู้ชูหน่วนและเวินเส้าหยีหย่อนยานโดยสมบูรณ์ และทนไม่ไหวอีกต่อไป เคล้าคลออยู่ด้วยกันโดยที่ไม่รู้ว่าใครถาโถมเข้าหาใคร

แล้วในขณะที่พวกเขากำลังจะไปสู่ขั้นสุดท้าย ยอดหน้าผาเงาร่างสีเขียวที่ทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือด มือหนึ่งจับเถาวัลย์ที่เตรียมมาล่วงหน้า กระโดดลงเหวไปด้วยความรวดเร็ว

สายตาของเจ้าสำนักชิงมองไปรอบๆด้วยความร้อนใจ พยายามค้นหาหญิงสาวผู้นั้นในความทรงจำ

คลื่นหินหลอมเหลวขนาดใหญ่ทะลักขึ้นมาบ่อยๆ ทุกคลื่นขนาดใหญ่นั่นที่ทะลักขึ้นมา ก็เหมือนดั่งเพลิงขนาดใหญ่ในจิตใจ เผาไหม้ร่างกายของเขาไม่หยุดเช่นนั้น แต่เขาก็ไม่ได้หวาดกลัว ดวงตาที่ดึงดันทั้งคู่นั่นค้นหากู้ชูหน่วนไม่พบ ก็สาบานว่าจะไม่ยอมแพ้

ฉับพลันนั้น เขาก็เห็นกู้ชูหน่วนบนแผ่นหินขนาดใหญ่ที่ยื่นออกมา

จิตใจอันตึงเครียดของเจ้าสำนักชิงก็ผ่อนคลายลง

ไม่ช้า จิตใจของเขาก็กังวลขึ้นมา

เพราะว่าแววตาของนางเลื่อนลอย เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย กำลังทำอะไรกับเวินเส้าหยี

เดือดดาล

ความเดือดดาลดั่งคลื่นซัดสาด

คนยังไม่ถึง ฝ่ามือหนึ่งของเจ้าสำนักชิงก็กวาดเข้าไปอย่างรุนแรงแล้ว

อันตรายใกล้จะมาถึง ความตระหนักรู้ของเวินเส้าหยีฟื้นคืนมามาก เขาดึงเสื้อผ้าบังกู้ชูหน่วนไว้ในเวลาแรก

ช่วงเวลาต่อมาเขาก็ผลักกู้ชูหน่วนออก เลี่ยงไม่ให้พลังของฝ่ามือกระทบนาง

สุดท้ายจึงได้รวบรวมกำลังภายในที่เหลืออยู่น้อยนิดของตัวเองต้านทานพลังฝ่ามืออันดุเดือดนั่น

"ฟู่ว……"

เวินเส้าหยีที่บาดเจ็บสาหัสกระอักเลือดออกมาแล้ว

ยังไม่ได้ตอบสนอง กระบวนท่าสังหารของเจ้าสำนักชิงก็โจมตีเข้ามาติดๆ

"ปึงปึงปึง……"

แม้ว่าทั้งตัวของเจ้าสำนักชิงจะเต็มไปด้วยเลือด และบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน แต่เวินเส้าหยีสูญเสียกำลังภายในไปปริมาณมาก ตอนนี้วิทยายุทธห่างไกลกับเขาจนเทียบไม่ติด และได้รับบาดเจ็บไปไม่น้อยกว่าเขา

ทั้งยังโดนยาพิษอีก เสื้อผ้าก็ไม่เรียบร้อย