อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 344

กู้ชูหน่วนตื่นตระหนกทันที

คิดจะหยุดยั้งเจ้าสำนักชิงที่จะมอบกำลังภายในให้นาง ทว่าสายไปก้าวหนึ่ง

กำลังภายในของเจ้าสำนักชิงเป็นเหมือนเวินเส้าหยีเช่นนั้น ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลใด ถูกนางดูดไปอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย

“ข้าไม่อยากดูดกำลังภายในของท่าน ท่านรีบถอนฝ่ามือซะ”

“ไม่เป็นไร หากว่าเจ้าต้องการ ให้เจ้าทั้งหมดแล้วจะอย่างไรล่ะ”

เจ้าสำนักชิงยิ้มทันที ในตาอันอ่อนโยนแฝงไปด้วยความรักความเอ็นดูเต็มเปี่ยม

เขาไม่ได้ถอนฝ่ามือ แต่กลับพยายามสุดความสามารถของตัวเองเพื่อช่วยนางให้หายจากดอกรัญจวน

เมื่อได้เห็นแววตาของความรักความเอ็นดูและรอยยิ้มที่คุ้นเคยนั่น กู้ชูหน่วยก็ยิ่งมั่นใจต่อความคิดในใจขึ้นเรื่อยๆ

เจ้าสำนักชิงก็คืออี้เฉินเฟย

กู้ชูหน่วนทั้งร้อนใจทั้งโกรธทั้งเป็นทุกข์

ร้อนใจคือ นางอยากถอนฝ่ามือแต่ไม่สามารถถอนได้

โกรธคืออี้เฉินเฟยโง่เขลาเกินไปแล้ว จะมีคนยอมมอบกำลังภายในที่ตัวเองฝึกซ้อมมาด้วยความยากลำบากให้คนอื่นด้วยมือของตัวเองที่ไหนกัน เขาไม่รู้ว่าหรือว่าเป็นไปได้มากที่นางจะดูดกำลังภายในของเขาจนหมดและตายได้?

เป็นทุกข์คือ พิษดอกรัญจวนปะทะกันในร่างกายก็ช่างแล้ว กำลังภายในของเจ้าสำนักชิงก็ยังปะทะกันในร่างกายของนางอีก นางเหมือนดั่งถูกม้าห้าตัวดึงแยกร่างกายออกเป็นชิ้นๆเช่นนั้น ฉีกกระชากไม่หยุด

“ข้าไม่ต้องการกำลังภายในของท่าน”

เห็นว่ากำลังภายในของเจ้าสำนักชิงพรั่งพรูถาโถมเข้าร่างของนางมากขึ้นเรื่อยๆ กู้ชูหน่วนร้อนใจแทบจะเสียสติแล้ว

นางร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด รวบรวมกำลังภายในทั้งหมด ตูมเสียงหนึ่งสะเทือนเจ้าสำนักชิงออกไปอย่างรุนแรง

“ฟู่ว……”

นางบาดเจ็บสาหัส

เจ้าสำนักชิงก็ถูกนางทำให้บาดเจ็บ

“อาหน่วน….”

“อย่า……อย่าเข้ามาใกล้ข้า”

กู้ชูหน่วนถอยหลังทีละก้าว

นางมีความสัมพันธ์กับใคร ก็ไม่ยอมมีความสัมพันธ์ใดๆกับเขา

ในใจนาง เขาเป็นพี่ชายของนาง พี่ชายแท้ๆ

กู้ชูหน่วนเอาศีรษะชนกำแพงหินด้วยความเจ็บปวด

เจ้าสำนักชิงเกิดความเจ็บปวดในสายตา มือขวาของเขาพลิกทันที มีดเล็กเล่มหนึ่งที่อยู่ในมือของเขาแล้วเปล่งประกายออกมาช้าๆ

“มา รีบดื่มซะ”

กู้ชูหน่วนถูกทำให้โกรธจนแทบตายแล้ว

เขาตาบอดหรือ?

ไม่เห็นว่านางโดนยาพิษหรือไง?