อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 376

ว่าไงนะ……

ผู้อาวุโสสี่ใบหน้าซีดเซียว กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

“ข้าไปดูเอง”

กู้ชูหน่วนรู้ว่า เรื่องที่ทำให้ผู้อาวุโสสี่ตื่นเต้นขนาดนี้ได้ ต้องเป็นเรื่องที่เหนือจินตนาการของนางอย่างแน่นอน

นางขี่เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ เร็วกว่าคนทั่วไปมาก

ภาพเมื่อกี้ทำเอานางเกือบอกแตกตาย

ภาพตรงหน้า เหมือนมีมีดกำลังกรีดหัวใจของกู้ชูหน่วน

นั่นเป็นเหมือนนรกบนดิน

พวกผู้ชายชาวบ้านนัยน์ตาแดงก่ำ กลายร่างเป็นนักฆ่าโรคจิต บุกไปที่ยอดเขาหิมะ

ยอดเขาหิมะมีแต่คนชราผู้หญิงและเด็กๆที่ไร้ทางสู้

ผู้หญิงพวกนี้ก็เหมือนกำลังอดทนกับความเจ็บปวด ร่างกายขดเป็นก้อน กรีดร้องออกมาอย่างทรมาน

นางอยู่ห่างไกลมาก ยังได้ยินเสียงกระดูกที่แตกหักออกทีละชิ้นของผู้หญิงพวกนั้นอย่างชัดเจน

ชายชาวบ้านวิ่งไปบนยอดเขาหิมะ ก็เหมือนกับสุนัขจิ้งจอกที่วิ่งเข้าคอกแกะ เห็นคนก็ฆ่าทันที

ผู้อาวุโสหก ผู้อาวุโสเจ็ดพาคนขึ้นไป ห้ามปรามพวกเขา แต่ก็ยังห้ามชาวบ้านมากมายที่บ้าคลั่งไม่ได้อยู่ดี

“เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ เร็วอีกหน่อย”

“ฟ่อๆ……”

ครั้งนี้เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไม่ได้โต้แย้ง มันเลื้อยเร็วขึ้นกว่าเดิม กลัวว่าถ้าช้าไปกว่านี้ จะมีคนตายเยอะขึ้น

ระหว่างทาง กู้ชูหน่วนเจอกับลุงหนิว

ลุงหนิวก็เสียสติไปเหมือนกัน เห็นคนก็ฆ่าทันที พวกคนเผ่าอื่นอยากใช้โซ่ล่ามเขาไว้ เขาใช้แรงสะบัด คนนอกเผ่าก็กระเด็นออกไปทั้งหมด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาโชคร้ายหรือเปล่า มีหินก้อนใหญ่ตกลงมาจากบนเขากะทันหัน และกระแทกโดนเขาพอดี จนเลือดไหลอาบหัว

ป้าหนิวที่ตั้งครรภ์เก้าเดือนเห็นแล้ว ก็รีบวิ่งโซเซเข้าไปโดยไม่สนใจความเจ็บปวดบนร่างกาย พร้อมกับตะโกนว่า “ต้าหนิว เจ้ารีบตั้งสติเร็ว แล้วรีบออกไปจากที่นี่”

“ฟิ้ว……เฮือก……”

ลุงหนิวขว้างก้อนหินใส่ป้าหนิวอย่างแรง

“ไม่นะ……”

กู้ชูหน่วนอยากเข้าไปห้าม แต่อยู่ไกลเกินไป นางเข้าไปห้ามไม่ทัน จึงต้องมองดูหินก้อนนั้นกระแทกโดนหน้าอกของป้าหนิว

ป้าหนิวสะดุด ร่างกายทรุดลงไปอย่างอ่อนแรง

นางกุมท้องตัวเองไว้แน่น มองดูต้าหนิวน้ำตารื้นขึ้นเต็มขอบตา พูดอย่างอ่อนแรงว่า “พี่……พี่หนิว……”

ร่างกายต้าหนิวสั่นเทา สีของดวงตาเปลี่ยนไปมา

เดี๋ยวแดง เดี๋ยวดำ

สุดท้ายก็มีสีแดงเลือดมาแทนที่ สายตาที่เยือกเย็นไร้ซึ่งความรู้สึก ยกมีดขึ้นมาอีกครั้ง

“ฟิ้ว……”

งูยังไปไม่ถึง กู้ชูหน่วนกระโดดออกจากบนตัวของงู รีบบินไปหาป้าหนิวอย่างไว กดห้ามเลือดบนตัวของนาง

“ป้าหนิว อดทนอีกหน่อยนะ ข้าจะรักษาให้ป้าเดี๋ยวนี้เลย”

“ท้องของข้า……หัวหน้าเผ่า……อาหน่วน……ข้าขอร้องเจ้า ได้โปรดช่วยลูกในท้องของข้าด้วย เขาเก้าเดือนกว่าแล้ว เป็น……เป็นคนแล้ว เขาจะเป็นอะไรไปไม่ได้เด็ดขาด”

ป้าหนิวหายใจลำบากขึ้น กระดูกในร่างกายแตกร้าวออกเป็นเสี่ยงๆ เจ็บจนนางกัดฟันกรอด แต่ก็ยังเจ็บท้องมากอยู่ดี

นางรู้ว่ามีน้ำอุ่นๆไหลออกมาตามขาของนาง

ป้าหนิวเหมือนคนกำลังจมน้ำ คว้าเชือกฟางเส้นสุดท้ายไว้ จับมือกู้ชูหน่วนไว้แน่น น้ำเสียงสะอื้น แล้วพูดขอร้อง

“อาหน่วน ขอร้องเจ้าล่ะนะ ช่วยลูกของข้าด้วย ตระกูลพี่หนิวมีแต่ลูกโทน ถ้าลูกในท้องข้ารักษาไว้ไม่ได้ ด้วยนิสัยของพี่หนิว เขาไม่แต่งงานใหม่แน่นอน และตระกูลของเขาอาจจะสิ้นสุดลงที่เขาด้วย”