อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 377

เป็นความแค้นแบบไหนกันนะ เผ่าเทียนเฟิ่นถึงได้สาปคำสาปที่ชั่วร้ายแบบนี้

“อาหน่วน……เจ้า……เจ้าจะต้องช่วยข้าปลอบพี่หนิวนะ ให้พี่หนิวดูแล……ดูแลลูกสาวของข้าดีๆ บอกเขาว่า……ข้า……ไม่โกรธเขา……”

“ได้” กู้ชูหน่วนพูดเสียงสั่น

มองดูป้าหนิวด้วยสายตาที่ทั้งเสียใจ ทั้งช่วยไม่ได้ ทั้งเศร้าโศก สุดท้ายสองมือก็ร่วงลงไปอย่างอ่อนแรง ตายจากไปอย่างไม่เต็มใจและเสียดาย

ข้างหู มีเสียงกรีดร้องอย่างทรมานดังขึ้นไม่หยุด

กู้ชูหน่วนอุ้มเด็กขึ้นมา ฉีกชายเสื้อแล้วคลุมหน้าป้าหนิวไว้

นางไม่มีเวลาให้เสียใจมากนัก ที่นี่ยังมีคนอีกมากมายที่รอให้นางช่วยเหลืออยู่

กู้ชูหน่วนอุ้มเด็กเอาไว้ อีกด้านก็สั่งคนนอกเผ่า นำพวกผู้หญิงและเด็กในมือของนางเข้าไปหลบในถ้ำ แล้วสั่งคนให้ไปเอาเหล็กนิล ปิดปากถ้ำไว้ ห้ามให้พวกเขาเข้ามา

ตลอดทั้งคืน กู้ชูหน่วนต่อกรกับพวกชาวบ้านที่โดนคำสาปเลือดไม่หยุด และช่วยพวกผู้หญิงที่ถูกทรมานไว้มากมาย

นางเริ่มหมดเรี่ยวแรงลง และถูกมีดฟันหลายแผล

แต่นางไม่รู้สึกตัวเลย เอาแต่ต่อกรกับชาวบ้านที่บ้าคลั่งและช่วยคนวนลูบอยู่อย่างนั้น เหมือนทำแบบนี้แล้ว ถึงจะบรรเทาความเจ็บปวดในใจของนางได้

ยามค่ำคืนครอบงำเข้ามา

ค่ำคืนนี้ ถูกกำหนดให้ไม่ใช่คืนธรรมดา

ค่ำคืนนี้ก็ถูกกำหนดไว้ด้วยว่าเป็นคืนที่จะผ่านไปได้ยาก

เสียงกรีดร้องอย่างทรมาน กรีดร้องอย่างเจ็บปวด รวมไปถึงเสียงคำรามของการฆ่าคนอย่างบ้าคลั่ง จนกระทั่งพระอาทิตย์ขึ้น ถึงจบลงช้าๆ

พระอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องลงมา

แต่กลับส่องหัวใจที่เยือกเย็นของพวกเขาไม่ได้

พวกผู้ชายที่ตั้งสติได้คุกเข่าลงกับพื้น กอดศพครอบครัวตัวเองแล้วร้องไห้อย่างรู้สึกผิด

พวกผู้หญิงกระดูกแตกร้าวเป็นเสี่ยงๆ ร่างกายอ่อนแรง ทรุดตัวลงแล้วนั่งร้องไห้ข้างๆพวกผู้ชายที่ฆ่าตัวตายเพราะรู้สึกผิด หรือเพราะแบกรักความเจ็บปวดนี้ไม่ได้

ยังมีพวกชาวบ้านที่มีสีหน้าเศร้าโศก ยกเปลช่วยเหลือผู้อื่น

กู้ชูหน่วนรักษาชาวบ้านที่บาดเจ็บอย่างชินชา ในใจเยือกเย็นถึงขั้นสุด

ทันใดนั้นข้างหูก็มีเสียงโทษตัวเองกับเสียงร้องไห้ของลุงหนิวดังขึ้น

“ภรรยาของข้า เจ้าจะจากไปอย่างนี้ได้ยังไง เจ้าตายไปแล้ว ข้าจะทำยังไง ลูกของพวกเราจะทำยังไง”

“ข้ามันคนระยำ ฆ่าได้แม้กระทั่งภรรยาของตัวเอง อ๊าก……ฟ้าสวรรค์ ทำไมถึงทำเช่นนี้กับข้า ท่านจะให้ข้าทำอะไรก็ได้ แต่ทำไมต้องพรากชีวิตภรรยาไปจากข้าด้วย”

ลุงหนิวโขกหัวลงพื้นเสียงดังลั่นไม่หยุด อยากจะโขกให้ตัวเองหัวแตกตายไปตรงนั้นเลย

กู้ชูหน่วนเดินไปตรงหน้าเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เจ้าได้ตายแน่นอน แต่ถ้าเจ้าตายไปแล้ว เจ้าเคยคิดไหมว่าลูกสาวเจ้าจะเติบโตมายังไง? หรือเจ้าอยากพาลูกสาวขึ้นสวรรค์ไปด้วยกัน?”

ท่าทางของลุงหนิวชะงักค้าง

เขากุมหน้าอกตัวเองไว้อย่างเจ็บปวด เจ็บจนยากที่จะใช้คำพูดมาอธิบายได้

“ป้าหนิวคลอดลูกสาวออกมาด้วยชีวิต หากเจ้าตายไปแล้ว จะไม่รู้สึกผิดต่อเลือกที่ไหลออกจากตัวป้าหนิวเหรอ?”

ลุงหนิวร้องไห้สะอื้นจนพูดไม่ได้ ไม่หลงเหลือความเข้มแข็งของความเป็นลูกผู้ชายเลย

“แต่ข้าฆ่าภรรยาของตัวเอง ข้าฆ่าภรรยาของข้าด้วยมือของข้าเอง มือคู่นี้ของข้า……แปดเปื้อนไปด้วยเลือดของภรรยาข้า”

กู้ชูหน่วนเจ็บปวดหัวใจ นางนั่งยองลงไป ประคองลุงหนิวขึ้นมา น้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อย

“เจ้ารู้ไหมว่าก่อนป้าหนิวจะไป คนที่ไม่วางใจที่สุดคือใคร? คือเจ้า นางกลัวว่าเจ้าจะโทษตัวเองจนฆ่าตัวตาย นางฝากข้ามาบอกว่า นางไม่โทษเจ้าหรอก ขอแค่เจ้าใช้ชีวิตต่อไปดีๆและเลี้ยงดูลูกจนเติบใหญ่”

ด้านข้างมีเสียงเด็กทารกร้องไห้ขึ้นมา