อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 378

ผู้อาวุโสสี่โซเซ เดินออกมาอย่างหมดอาลัยตายอยาก เขาเงยหน้าขึ้นอย่างเชื่องช้า “คนที่สมควรตายที่สุดคือข้า ข้าควบคุมคำสาปเลือดไม่ได้ ปล่อยคนในเผ่าที่ถูกขังอยู่ในประตูเหล็กปล่อยออกมา ข้าเป็นคนที่สมควรตาย”

ผู้อาวุโสสามกับผู้อาวุโสสี่รู้สึกผิดจนอยากฆ่าตัวตาย

ผู้อาวุโสใหญ่รีบเดินมาด้วยสีหน้าที่โกรธจัด ไม้เท้าในมือก็กระแทกลงพื้นแรงๆ

“พวกเจ้าอยากตายก็ไปตายไกลๆหน่อย เผ่าหยกมีคนตายไปเยอะแล้ว พวกเจ้าเป็นถึงผู้อาวุโสไม่เข้ามาช่วยก็ช่างเถอะ ยังมารนหาที่ตายตรงนี้เอง ถ้าทุกคนเป็นเหมือนพวกเจ้า ใครจะไปตามหาไข่มุกมังกร? หัวหน้าเผ่าคนเดียวหรือไง?”

“ผู้อาวุโสใหญ่……”

ผู้อาวุโสสามกับผู้อาวุโสสี่ที่ผมขาวหงอกทั้งหัวต่างก็คุกเข่าลง น้ำตาไหลออกมาอย่างรู้สึกผิด

“หัวหน้าเผ่ายังอยู่ในหมู่บ้าน พวกเราเป็น……เป็นเช่นนี้ หากหัวหน้าเผ่าเห็นแล้ว หัวหน้าเผ่าก็เจ็บปวดจิตใจเอาน่ะสิ”

เห็นท่าทางที่เสียใจและรู้สึกผิดของผู้อาวุโสสามกับผู้อาวุโสสี่ ถึงแม้ผู้อาวุโสใหญ่จะเจ็บปวดรวดร้าวหัวใจมากแค่ไหน ก็พูดจาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้น

“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าเจ็บปวดหัวใจ รู้สึกผิดมาก แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ พวกเราก็ต้องสามัคคีร่วมใจกันตามหาไข่มุกมังกร มีเพียงตามหาไข่มุกมังกรได้ คำสาปเลือดของเผ่าหยกถึงจะถูกกำจัดออก ไม่งั้น คำสาปเลือดของเผ่าหยกจะส่งต่อไปสู่รุ่นหลังๆ พวกเจ้าก็รู้ว่าคนที่โดนคำสาปเลือดเจ็บปวดมากแค่ไหน บรรพบุรุษของพวกเราต้องตายอย่างทรมานเพราะคำสาปเลือดมาเท่าไหร่ หรือพวกเจ้าอยากเห็นคนรุ่นหลังของเผ่าหยก ต้องลิ้มลองรสชาติความเจ็บปวดที่พวกเราเผชิญกันอยู่ในตอนนี้?”

น้ำเสียงของผู้อาวุโสใหญ่หนักแน่นเด็ดขาด ผู้อาวุโสสามและสี่เช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้า ลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก

พวกเขาจะตายไม่ได้

ถึงแม้จะตาย ก็ต้องตามหาไข่มุกมังกรให้ได้ก่อนค่อยตาย

ไม่งั้น คนในเผ่าหยกนับพันหมื่นคนจะทำยังไง?

คนที่โดนคำสาปเลือด เด็กที่เกิดออกมาก็จะได้รับคำสาปไปด้วย ถ้าไม่แก้ออก ถึงจะมีลูกหลานเป็นพันหมื่น คำสาปนี้ก็จะส่งต่อถึงรุ่นหลังๆต่อไป

พวกเขาได้รับความเจ็บปวดจากคำสาปเลือดมาครึ่งค่อนชีวิต จะทนเห็นคนรุ่นหลังแบกรับความเจ็บปวดแบบนี้ได้ยังไง

“ตั้งแต่หัวหน้าเผ่าเกิดมา ก็ฝึกฝนวิชาการต่อสู้อย่างหนัก เพื่อตามหาไข่มุกมังกร นางแบกรับมาเยอะมากแล้ว พวกเจ้าอย่าแสดงความร้อนรนที่จะตามหาไข่มุกมังกรต่อหน้าหัวหน้าเผ่าเด็ดขาด รู้หรือไม่?”

“ผู้อาวุโสใหญ่วางใจได้ พวกเรารู้ดี ทุกคนในหมู่บ้านรู้ดีว่าหัวหน้าเผ่าคิดแต่เรื่องตามหาไข่มุกมังกรตลอดเวลา ทุกนาทีที่พวกเรามีชีวิตอยู่ นางก็เพิ่มความรับผิดชอบให้ตัวเองตลอดเวลา”

“ได้ แยกย้ายเถอะ รีบไปดูแลพวกชาวบ้านได้แล้ว อย่าให้หัวหน้าเผ่าต้องเหนื่อยอีก”

“ขอรับ”

“ใช่แล้ว เจ้าสี่ เจ้าห้า พวกเจ้าสองคนไปเตรียมตัวหน่อย อีกสองสามวันออกจากเผ่าหยก ไปตามหาไข่มุกมังกรเถอะ ช่วงหลายปีมานี้ คำสาปเลือดรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ พวกเราเผ่าหยกเริ่มรอไม่ไหวแล้ว ถ้าไม่รีบตามหาไข่มังกรอีก เกรงว่าทั้งเผ่าหยกคงจะล่มสลายแล้ว”

“ขอรับ”

ผู้อาวุโสสามพูดอย่างลังเลว่า “งั้นจะบอกเรื่องนี้กับหัวหน้าเผ่าไหมขอรับ?”

ผู้อาวุโสโมโห อยากจะเอาไม้เท้าทุบเขาให้ตายทั้งเป็นไปเลย

“เจ้าอยากให้หัวหน้าเผ่าเหนื่อยเพิ่มหรือไง ยังเจ็บไม่พอหรือไง?”

“ข้า……ข้ารู้แล้ว ผู้อาวุโสใหญ่วางใจได้ พวกเราจะไม่บอกกับหัวหน้าเผ่าเด็ดขาด”

“พวกเจ้ายังไม่รีบสั่งคนให้ไปตามหาหัวหน้าเผ่าอีก อย่าให้หัวหน้าเผ่าเป็นอะไรไปอีก”

“ขอรับๆๆ”

กู้ชูหน่วนหลบอยู่ด้านหลังหินก้อนใหญ่ไม่ไกลมาก ได้ยินคำพูดของพวกเขาอย่างชัดเจน ความกดดันในใจก็หนักเข้าไปอีก