อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 445

กู้ชูหน่วนยิ้มเจื่อน “จะได้อย่างไร พวกเขามีครอบครัว มีลูกแล้วยังอยู่เรียนหนังสือที่นี่ ข้าไม่มีลูกสักหน่อย ยังมีเหตุผลอะไรไม่ตั้งใจเรียนอีก ท่านอาจารย์ซ่างกวนโปรดวางใจ ข้าต้องตั้งใจเรียนแน่ พัฒนาขึ้นทุกวัน เขียนเรื่องที่ดีและประทับใจมากที่สุดได้แน่”

“เช่นนี้ได้ก็ดีที่สุด ข้าจะรอนะ”

“รับทราบ รับรองว่าจะบรรลุภารกิจแน่นอน”

ซ่างกวนฉู่เก็บปิ่นระย้าหยกขาว ใช้ผ้าผืนหนึ่งคลุม เขารับรู้ได้อย่างชัดเจน ว่าในสายตากู้ชูหน่วนมีความโลภ เจือความมุ่งมั่น ราวกับต้องได้มาให้ได้

ที่เขาทำเช่นนี้ ประการแรกเพราะอยากมอบปิ่นระย้าให้กู้ชูหน่วน แต่กลับหาเหตุผลไม่ได้

ประการที่สอง เพราะอยากดูว่านางจะเขียนเรื่องซาบซึ้งตรึงใจอะไรออกมา จะเกี่ยวข้องกับวัยเยาว์ของนางหรือไม่

คาบเรียนนี้ ทุกคนต่างก้มหน้าครุ่นคิด คิดว่าจะเขียนอย่างไรถึงประทับใจ

โดยเฉพาะกู้ชูหยุน นี่เป็นครั้งเดียวที่จะได้ใกล้ชิดกับซ่างกวนฉู่ นางไม่อยากยอมแพ้โดยเปล่าประโยชน์

กู้ชูหน่วนยกพู่กัน แทบไม่มีการคิดใดๆ ขีดเขียนไม่หยุด อย่างกับในสมองมีเรื่องราวนับไม่ถ้วนทะลักออกมาบนกระดาษ

เมื่อเห็นการแสดงออกของกู้ชูหน่วน กู้ชูหยุนยิ่งร้อนรน แต่ยิ่งร้อนรน นางก็ยิ่งเขียนได้ไม่ดี สมองยุ่งวุ่นวายไปหมด

“พวกเจ้าดูสิ กู้ชูหน่วนเขียนไวเกินไปแล้วกระมัง?”

“ก็นั่นนะสิ เหมือนไม่คิดเลยอย่างนั้น ฟืดฟาดก็เขียนเป็นกองแล้ว”

“นางคงมิได้เขียนไปเรื่อยกระมัง? มีใครที่ไหนเขียนเรื่องไม่ต้องคิด ถึงจะเป็นน้ำยังต้องคิดสักหน่อยเลย”

“ใครจะรู้เล่า คุณหนูสามกู้ไม่ใช้ไก่อ่อนคุณหนูสามกู้เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว บางทีนางอาจเปิดปากเป็นบทความ ลงมือเป็นบทกลอนล่ะ?”