อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 448

ราชวิทยาลัย

กู้ชูหน่วนเขียนตั้งแต่เช้าจรดค่ำ จากค่ำจรดเช้า เขียนจนปวดแขนไปหมดแล้ว

คนข้างตัวส่งเสียงจอแจ วิพากษ์วิจารณ์ไม่จบ ยังมีคนอีกมากที่เร่งเร้าให้นางเขียนไวหน่อย

กู้ชูหน่วนอารมณ์เสีย ปาพู่กันขนพังพอนจากมือ “ดูเรื่องสนุกไม่เหนื่อยกระมัง หากพวกเจ้าเร็วได้เช่นนั้น พวกเจ้าก็มาเขียนสิ!”

“พระชายาหาน เพราะท่านเขียนได้ดีมากจริงๆ พวกอ่านแล้วในใจคันยุบยิบ อยากอ่านให้จบทั้งหมด”

กู้ชูหน่วนร้อนจนเอาแต่พัดแขนเสื้อ

คนเหล่านั้นห้อมล้อมในสามชั้น นอกสามชั้น อยากให้นางขาดอากาศตายหรือ?

“ถ้าอยากให้ข้าเขียนต่อ พวกเจ้าทั้งหมดก็ถอยออกไปยี่สิบก้าว ห้ามมาเข้าใกล้ข้าอีก!”

หากไม่ใช่เพราะอยากได้ปิ่นระย้า นางจะทนถึงตอนนี้ได้อย่างไร?

ทุกคนต่างไม่อยากถอยออก เพราะเช่นนั้นพวกเขาก็จะมองไม่เห็นว่านางเขียนอะไรอีก

แต่หากพวกเขาไม่ถอย ก็กลัวกู้ชูหน่วนจะใช้อารมณ์ ไม่เขียนเสียดื้อๆ ถึงตอนนั้นจะเสียมากกว่า จึงได้แต่พากันร่นถอย

ก็ขณะที่กู้ชูหน่วนกำลังหงุดหงิด ชิงเฟิงก็ปรากฏตัวกะทันหัน

เขาทำความเคารพ แล้วถ่ายทอดคำพูดอย่างซื่อตรง แต่กลับจุดไฟโกรธกู้ชูหน่วนอีกครั้ง

“คารวะพระชายา พระชายาพันปีพันปี พันๆ ปี”

“มีเรื่องรีบพูด ไม่มีก็รีบไสหัว”

“พระชายา ท่านอ๋องให้ข้าน้อยมาบอก เรื่องของท่านจะเขียนเช่นนี้ไม่ได้ นางเอกหยางฉู่ลั่วต้องมีสัมพันธ์กับฉู่หยู่เฉินเท่านั้น ห้ามมีสัมพันธ์กับเฟิงหลิง เด็กในท้อง ก็ต้องเป็นของท่านอ๋องเท่า...อ้อไม่ใช่ เป็นของฉู่หยู่เฉินเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”

กู้ชูหน่วนอดกลั้นเพลิงโทสะ จ้องชิงเฟิงยิ้มแต่ไม่ยิ้ม จ้องจนชิงเฟิงขนหัวลุก

“ข้าแต่งเรื่อง ท่านอ๋องของเจ้าก็ต้องยุ่งด้วยหรือ? เขาอยู่ชายทะเลหรืออย่างไร? ต้องดูแลกว้างขนาดนั้น?”

“เออ...นี่...ท่านอ๋องยังกล่าวอีกว่า นางเอกหยางฉู่ลั่วต้องมีใจรักมั่นต่อฉู่หยู่เฉินเท่านั้น ห้ามมีสัมพันธ์คลุมเครือกับชายอื่น และห้ามชอบผู้หญิงของเขาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“เช่นนั้นไยเจ้าไม่ให้ท่านอ๋องของเจ้ามาเขียนเองเล่า?”

“เออ...พระชายา ข้าน้อยแค่มาถ่ายทอดคำพูดพ่ะย่ะค่ะ”

ชิงเฟิงทำหน้าบริสุทธิ์

เขารู้อยู่แล้วเชียว ขอเพียงเขาถ่ายทอดคำพูดของท่านอ๋อง พระชายาต้องไม่พอใจมากแน่

ขณะเดียวกัน ขันทีคนสนิทข้างกายฮ่องเต้เย่ก็มาถ่ายทอดดำรัสด้วย

“พระชายาหาน ฝ่าบาทมีรับสั่ง แม้นเซวียนหยวนจิ่นเจ๋อจะเป็นทรราช แต่อดีตเขาก็เป็นเมธีมีความรู้สึกลึกซึ้ง ห่วงใยราษฎรประจักษ์ในรักผู้หนึ่ง ท่านจะเขียนให้เขาชั่วร้ายเกินไปไม่ได้ จุดจบของเขาต้องดี แล้วยังต้องได้ครองรักกับหยางฉู่ลั่วด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

กู้ชูหน่วน “...”

“ฝ่าบทยังรับสั่งอีก ว่าท่านเขียนช้าเกินไปแล้ว ให้ท่านเขียนไวอีกหน่อย ฝ่าบาททรงรอจนร้อนพระทัยมากพ่ะย่ะค่ะ”

กู้ชูหน่วนเพียะเสียงหนึ่ง โยนพู่กันหางพังพอนออกไปทันที พิงพนักเก้าอี้ สองมือกอดอก มองกลุ่มคนเนืองแน่นในราชวิทยาลัยด้วยความเย็นชา

เสียวหลี่จือเอ่ยถามด้วยความฉงน “ฝ่าบาทเพียงให้ท่านไวหน่อยเท่านั้น เหตุใจจึงหยุดเขียนเสียพ่ะย่ะค่ะ?”

“เขียนมาทั้งวันทั้งคืน เหนื่อยแล้ว ไม่เขียนแล้ว!”

“”หา...พระชายาหาน เช่นนี้ ข้าน้อยจะกลับไปรายงานฝ่าบาทอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?

“นั่นเป็นเรื่องของเจ้า ไม่เกี่ยวกับข้า ข้าเขียนมาทั้งวันทั้งคืน ไม่ต้องกินข้าวนอนหลับหรืออย่างไร? อีกอย่าง...ตอนนี้ข้าไม่มีแรงบันดาลใจ เขียนไม่ออก”

“เช่นนั้นเมื่อไรถึงจะมีแรงบันดาลใจพ่ะย่ะค่ะ?”

“ก็ไม่แน่ อาจเป็นสิบวัน ครึ่งเดือน หรืออาจเป็นครึ่งปีหนึ่งปี หรืออาจเป็นแปดปีสิบปีก็ได้”

ซี้ด...

ครั้นคำพูดนี้ออกมา

คนของราชวิทยาลัยก็เต้นเร่าๆ

พวกเขารอไม่ได้แม้แต่นาทีเดียว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแปดปีสิบปี ถ้าต้องรอแปดปีสิบปีจริง เช่นนั้นผมก็หงอกหมดแล้ว

“พระชายาหาน หากทรงหิว ก็เสวยอาหารหน่อยก่อนเถอะ หากทรงเหน็ดเหนื่อย ก็บรรทมก่อน แต่แปดปีสิบปีนานเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ พวกเราใจจดใจจ่อตายแน่ๆ”

“นั่นนะสิ ยังอ่านเรื่องนี้ไม่จบ ใจข้าก็ไม่เป็นสุข กินไม่ได้ นอนไม่หลับ รอแต่ให้ท่านเขียนจนจบ”

กู้ชูหน่วนยิ้มเยาะ