อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 45

กู้ชูหน่วนหยิบอ้อยหนึ่งข้อขึ้นมา จากนั้นพลางแทะอย่างไม่สนใจใคร และยังพลางหันไปผิวปากใส่สองอัจฉริยะแห่งแคว้นจ้าว

“พวกเจ้าสองคนอยากจะเดิมพันกับข้าสักตาไหม”

ฉางเจินและฉางผิงมุมปากกระตุกขึ้น

แม่นางนี่เป็นผีพนันรึอย่างไร แต่ละประโยคถึงได้ไม่พ้นคำว่าเดิมพันเลย

ตาเมื่อสักครู่พวกเขานั้นแพ้แล้ว จนทำให้คุณชายอี้ต้องเล่นเป็นเพื่อนนางเจ็ดวัน ในใจพวกเขารู้สึกผิดอย่างมาก ไฉนเลยจะกล้าเดิมพันอีก

ฉางเจินส่ายหน้า แล้วกล่าวตามตรง “คุณหนูสาม พวกเรามาร่วมงานชุมนุมโต้วเหวิน มิใช่มาที่นี่เพื่อการพนัน ความเมตตาที่คุณหนูสามมอบให้ พวกเราขอน้อมรับด้วยใจ และขอคุณหนูสามโปรดมองหาผู้อื่นเถิด”

“ช่างเป็นหนอนหนังสือทั้งสองท่านจริง ๆ น่าเบื่อ”

กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นมองไปทางอี้เฉินเฟยผู้สง่างาม แล้วกะพริบตาปริบ ๆ จากนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายอี้ ตาเมื่อสักครู่ เจ้าคงจะไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ”

“แน่นอนว่าไม่ รอให้งานชุมนุมโต้วเหวินสิ้นสุดลง ข้าน้อมให้คุณหนูสามลงโทษได้ตามอำเภอใจ”

ผู้คนอยู่ในความโกลาหล

ในข่าวลือว่ากันว่าคุณชายอี้เฉินเฟยนั้นเป็นคนจิตใจดี คิดไม่ถึงว่านิสัยจะดีได้เพียงนี้

เขาเป็นอัจฉริยะที่มีชื่อเสียงในใต้หล้า และเป็นหนึ่งในบุคคลที่ไม่เป็นสองรองใครในลัทธิขงจื๊อ สถานะสูงศักดิ์ แต่กลับยินดีและเต็มใจที่จะเล่นกับแม่นางผู้ไม่เอาไหนและน่าเกลียดเช่นนาง

หรือเขาดูไม่ออกวากู้ชูหน่วนนั้นกำลังเหยียบจมูกเขา

กู้ชูหน่วนส่งตาหวานใส่เขาอย่างคลุมเครือ ประหนึ่งว่าเขาคือหอนางโลม

อี้เฉินเฟยจะยิ้มก็ไม่ได้ร้องไห้ก็ไม่เชิง

นี่ถือเป็นการเกี้ยวพาราสีเขาต่อหน้าผู้คนหรือไม่

เซียวหยู่เซวียนกล่าวด้วยความโมโห “ข้ารู้อยู่แล้วว่านางตัวดีนี่จะต้องถูกใจอี้เฉินเฟย สายตานางมีปัญหารึอย่างไร อี้เฉินเฟยมีอะไรดี”

“เฮียใหญ่ พวกข้ารู้สึกว่าคุณชายอี้ค่อนข้างดีเลยเชียว นิสัยก็ดี ความรู้ก็เยี่ยม หนำซ้ำหน้าตาดีอีกด้วย”

“ไสหัวไป”

ผู้เฒ่าสวีโมโหจนดุว่าด่าทอ “การกระทำไม่สมกับผู้มีความรู้ การกระทำไม่สมกับผู้มีความรู้”

การประลองได้เริ่มขึ้นแล้ว ผู้คนมองจดจ่อไปยังกระดานหมากที่อยู่ตรงหน้า

แวบแรกที่มองไปฉางเจิน ฉางผิง อ๋องเจ๋อและเย่เฟิงต่างต้องตกตะลึง

กระดานหมากที่อยู่ตรงหน้า ไม่ว่าจะเป็นหมากดำหรือหมากขาวต่างถูกบีบจนถึงทางตัน จนไม่สามารถที่จะวางได้อีกแล้ว

นี่มันหมากตายชัด ๆ

ผู้คนต่างมองอยู่นานสองนาน ก็ไม่รู้ว่าเดินอย่างไรดี

เทพหมากกระดานเหลิงได้ใจ “หมากหลิงหลงนั้นยากที่จะแก้ได้ แม่หนูน้อย เจ้าต้องระวังหน่อยแล้ว”

กู้ชูหน่วนพลางแทะอ้อยพลางมองกระดานหมาก ปฏิเสธไม่ได้ว่าหมากนี้ค่อนข้างซับซ้อนจริง ๆ เพราะในกระดานหมากนี้ ยังมีค่ายกลวังนพเก้า ค่ายกลทวิภาวะไตรลักษณ์ หากไม่ระมัดระวังแม้เพียงเล็กน้อย ก็จะถูกอีกฝ่ายกลืนกินไปจนหมด

เชอะ……

เดินหมากรึ

ตอนที่เธออยู่ในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด นางนั้นเป็นระดับโปรเฟสชั่นแนล ไม่ว่าจะเป็นหมากล้อม หมากรุกอื่น ๆ ล้วนไม่คณามือ

ที่บังเอิญคือ กระดานหมากหลิงหลงที่ว่ามันก็แค่จิ๊บจ๊อย คอมพิวเตอร์ที่บ้านของเธอล้วนมีระบบในตัว ชาติที่แล้วเธอเล่นมาไม่รู้กี่รอบแล้ว

“ข้าถือสีขาวหรือสีดำดีนะ” เธอกล่าว

ทุกคนต่างพูดไม่ออก

นางคือผู้ท้าดวล แน่นอนว่าต้องถือสีขาว คำถามที่โง่เขลาเช่นนี้ ไม่น่าเชื่อนางจะถามออกมาได้ นางเข้าใจหมากจริงหรือ

“สีขาว” ฉางเจินกล่าว

“ขอบใจ เช่นนั้นตอนนี้ถึงตาข้าเดินหมาก หรือเป็นตาของพวกเจ้าที่เดินหมากกัน”

“......”

จากสองประโยคนี้ ทุกคนที่อยู่ในงานต่างลงความเห็นว่านางนั้นไม่เข้าใจเรื่องหมากเลยสักนิด แม่นางคนนี้ช่างวุ่นวายพันแข้งพันขาจริง ๆ 

เทพหมากกระดานขมวดคิ้ว “แม่หนูน้อย เจ้าไม่เคยเดินหมากรึ”

“เอ่อ……ข้าอยู่ที่นี่ไม่เคยเดินหมากอย่างเอาจริงเอาจังจริง ๆ”

“......”