อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 478

กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างเย้ยหยัน "คนที่ฆ่าเย่เฟิงคือหัวหน้ากองธงกล้วยไม้กับหัวหน้ากองธงโบตั๋น ไม่ใช่คนอื่นๆของเผ่าปีศาจ แม้ว่าพวกท่านจะฆ่าคนทั้งหมดของเผ่าปีศาจ แล้วจะช่วยอะไรได้"

"ตอนที่องค์ชายอยู่ที่เขาทิ้งวิญญาณ นอกจากหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ ฉีโสว่ของเผ่าปีศาจก็ไม่เคยรังแกเขามาก่อน "

"แต่ฉีโสว่ที่อยู่ในเขาทิ้งวิญญาณต่างก็บาดเจ็บล้มตายไปหมดแล้ว"

"นั่นเป็นเพราะพวกเขาหาเรื่องใส่ตัวเอง พวกเขาบางส่วนตายเร็วไปหน่อย พวกเรายังไม่ได้แก้แค้นให้กับองค์ชาย ย่อมต้องฆ่าคนทั้งหมดของเผ่าปีศาจให้หมด นับประสาอะไรกับหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ยังไม่ตายเล่า ใครจะรู้ว่าเขายังซ่อนตัวอยู่บนภูเขาหยุนฉีหรือไม่"

"หัวหน้ากองธงกล้วยไม้ไม่ได้อยู่ที่ภูเขาหยุนฉี"

"เจ้ามีใจเข้าข้างเผ่าปีศาจ เจ้าบอกว่าไม่ได้อยู่ที่ภูเขาหยุนฉีก็ไม่อยู่ที่ภูเขาหยุนฉีจริงหรือ"

ฮองเฮาที่นิ่งเงียบมานานก็เปิดปากเอ่ยขึ้นมาอย่างกะทันหัน นางป่วยหนัก มีอาการไอเป็นระยะ ดูแล้วน่าสงสารมาก "ข้าเชื่อแม่นางกู้ นางไม่มีทางหลอกข้า บางทีหัวหน้ากองธงกล้วยไม้อาจไม่ได้อยู่ที่ภูเขาหยุนฉีจริงๆ"

"แม้ว่าหัวหน้ากองธงกล้วยไม้จะไม่อยู่ที่ภูเขาหยุนฉี แต่อย่างไรเสียจอมมารก็ต้องอยู่ ผู้นำไม่ดีลูกน้องก็ย่อมทำตาม เขาสามารถสั่งสอนพวกสารเลวอย่างหัวหน้ากองธงกล้วยไม้กับหัวหน้ากองธงโบตั๋นออกมาได้ แค่คิดก็รู้ เขาเองก็คงไม่ใช่คนดีอะไร"

กู้ชูหน่วนกุมขมับ

นางรู้อยู่แล้วว่าคนของแคว้นฉู่ ไม่มีทางพูดถึงซือโม่เฟยในทางที่ดีแน่

นางเกรงว่าหากไปยั่วโมโหซือโม่เฟยเข้า คนที่นี่ทั้งหมดก็ไม่พอที่จะถูกฝังไปด้วย

"ในเผ่าปีศาจมีคนเป็นพันเป็นหมื่น จอมมารก็มีงานมากมาย ไหนเลยจะดูแลได้ทั่วถึงขนาดนั้น"

จอมมารพยักหน้าอย่างแรง

ก็ใช่ ยังพี่สาวของเขาก็สงสารเขาเข้าใจเขามากที่สุด

"วันนี้เจ้ามาพูดจาเกลี้ยกล่อมแทนเผ่าปีศาจหรือ"ฮ่องเต้แคว้นฉู่พูดเสียงเย็น