อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 569

เวินเส้าหยีโกรธไม่พอใจ

กู้ชูหน่วนเอื้อมมือเข้าไปที่หน้าอกอันล่ำสันของเขา

เวินเส้าหยีสะดุ้งอย่างฉับพลัน ทั้งร่างกายเกร็งขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

การเคลื่อนไหวของนางเบามาก เบาราวกับขนนก เหมือนกับจั๊กจี้เช่นนั้น แต่การลูบผ่านไปทุกครั้ง ล้วนทำให้เขาสั่นเทาอย่างอดไม่ได้

ความรู้สึกนี้น่าประหลาดมาก เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ทั้งเสพสุข ทั้งกลัว และอาย

ลืมตาขึ้นด้วยอาการสั่น คิดจะทำให้นางหยุด แต่ที่ประทับเขาในตากลับเป็นดวงตาสีขาวดำแยกกันชัดเจนอันสดใสคู่นั้นของกู้ชูหน่วน มองดูเขาด้วยท่าทางหยอกล้อ

ไม่ผิด คือหยอกล้อ ไม่ได้มีความรู้สึกสักนิด เป็นความต้องการที่จะหยอกล้อ

“เอ๊ะ ใครบอกว่าเจ้าคือผู้ชายที่เป็นเหมือนภูเขาน้ำแข็งนะ เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ร้อนแรงดั่งไฟนี่นา”

“เวินเส้าหยี เจ้าคงยังไม่ได้บริสุทธิ์อยู่หรอกนะ?”

“ดูท่าทางเช่นนี้ของเจ้า เหมือนว่าข้าจะเดาถูกแล้ว”

“แต่การตอบสนองเช่นนี้ของเจ้า แม้จะเป็นคนที่ช่ำชองเรื่องความรัก ก็ไม่ได้มีมากขนาดนี้หรอกนะ”

สายตาของกู้ชูหน่วนเคลื่อนลง การพูดหยอกล้อก็ยิ่งหนักขึ้น

เวินเส้าหยีโมโหเป็นอย่างมาก “กู้ชูหน่วน เจ้าฆ่าข้าไปเลยยังจะดีซะกว่า”

ตั้งแต่เด็กจนโต นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนดูหมิ่นเช่นนี้

ที่น่าเจ็บแค้นยิ่งกว่าคือ เสื้อผ้าของเขาสามารถมองเห็นได้รางๆ จากมุมมองด้านบนมองเพียงรอบเดียวก็สามารถชื่นชมรูปร่างของเขาได้ทั้งหมดแล้ว

เขาจะทนได้อย่างไร

“โกรธแล้วจริงๆเหรอ? ข้ายังไม่ได้เริ่มลงมือเลยนะ”

“ครั้งก่อนที่ข้าพบผู้ชายบริสุทธิ์เป็นเมื่อไหร่กันน้า ข้าขอคิดหน่อย อ๋อ....คิดออกแล้ว ก็คือที่ฝืนใจเย่จิ่งหานบนภูเขาอันแห้ง เจ้าเป็นหัวหน้าเผ่าน้อยของเผ่าเทียนเฟิ่น คิดว่ามากน้อยก็คงได้ตรวจสอบเรื่องนี้แล้วสินะ”

“ไม่รู้ว่ารสชาติของเจ้าเทียบกับเขาแล้วจะเป็นอย่างไร จะรสชาติดีกว่าหน่อยหรือเปล่า”

“ดูเจ้าหน้าแดงซะ วางใจได้ พี่สาวจะเบาหน่อย มา พี่สาวช่วยถอดเสื้อผ้าให้เจ้า”

เวินเส้าหยีกล่าวด้วยความโกรธ “ข้าไม่รู้จริงๆว่าจะไปยังสถานที่บนแผนที่นั่นด้วยความเร็วที่สุดได้อย่างไร แต่บนตัวของข้ามียันต์แผ่นหนึ่ง สามารถเพิ่มความเร็วได้ ข้ายังรู้อีกว่าคิดจะไปจุดเหนือสุดบนแผนที่ ยังต้องผ่านด่านอีกด่านหนึ่ง”

“ด่านอะไร?”

“แคว้นคนแคระ”

“แคว้นคนแคระ? ผู้คนที่นั่นล้วนมีรูปร่างเตี้ยกันทั้งหมดเลยหรือ?”

“เกือบจะละมั้ง วิทยายุทธของพวกเขาไม่ได้สูงมาก แต่มีความยืดหยุ่นสูง ไม่กลัวความเป็นตาย โดยปกติจะปิดแคว้น ไม่ไปมาหาสู่กับคนภายนอก สามารถพูดได้ว่าเป็นโลกตัวเอง อาณาเขตของแคว้นคนแคระกว้างใหญ่ ไม่ผ่านแคว้นคนแคระ ก็ไม่มีทางจะไปถึงจุดเหนือสุดได้”

“เจ้ารู้ได้อย่างไร?”