อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 584

ในจุดไม่ไกลจากปากทางเข้าแดนเหนือสุด

เวินเส้าหยีไม่ไหวแล้ว นอนพักอยู่ข้างภูเขาหิมะ

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ร่อนไปร่อนมา เหนื่อยจนพันข้อมือกู้ชูหน่วน หลับลึกอย่างสงบ

มีเพียงกู้ชูหน่วนที่สภาพนับว่าดีอยู่หน่อย

กู้ชูหน่วนเอาเสื้อผ้าตัวหนึ่งจากแหวนมิติออกมาคลุมบนตัวเวินเส้าหยี

“ใส่ไปก่อนเถอะ ในแหวนมิติข้าเหลือแต่เสื้อผู้ชายตัวนี้ตัวเดียวแล้ว”

เวินเส้าหยีกระชับเสื้อ ถามเสียงแหบแห้ง “เจ้าพาข้ามาที่นี่ทำอะไร?”

กู้ชูหน่วนแบสองมือ “ไม่รู้ พามาด้วยอย่างนั้น ตอนนี้ดูแล้วเป็นตัวถ่วงจริงๆ”

เวินเส้าหยี “...”

ในมือกู้ชูหน่วนจัดการกับฟืน สุมเป็นกองไฟ

“เจ้าพักอยู่ที่นี่ก่อน ข้าจะออกไปสักหน่อย”

ว่าแล้วก็ไม่สนว่าเวินเส้าหยีจะได้ยินถ้อยคำนางหรือไม่ กู้ชูหน่วนจากไปทันที ทิ้งเวินเส้าหยีผิงไฟอยู่กับพื้นหิมะคนเดียว

คิ้วเข้มของเวินเส้าหยีขมวดเล็กๆ ไม่เข้าใจว่ากู้ชูหน่วนทำอะไรกันแน่

นางร้อนรนต้องการมุกมังกรเม็ดที่หกขนาดนั้น ถึงทางเข้าแดนเหนือสุดแล้ว ไม่ใช่ควรเข้าไปสำรวจก่อนหรือ?

นางให้เขาอยู่ที่นี่ ไม่กลัวเขาจะหนีหรืออย่างไร?

ก็จริง...

ที่นี่หิมะปกคลุมอยู่ทั่ว นอกจากหิมะก็คือน้ำแข็ง นางจะหนีไปไหนได้?

กู้ชูหน่วนจากไปอยู่นานถึงกลับมา

ขณะที่กลับมา ริมฝีปากหนาวจนซีดขาว เนื้อตัวเต็มไปด้วยน้ำแข็งหิมะ

ในมือนางถือกระต่ายหิมะสามตัว จัดการเครื่องในด้วยการเคลื่อนไหวคล่องแคล่ว สุดท้ายก็ย่างอยู่บนกองไฟ

ที่ตีนเขา หากต้องการหาอาหารป่าจำนวนหนึ่งบางทียังอาจหาได้

แต่ที่นี่เป็นยอดเขาน้ำเขา ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ

นางล่ากระต่ายป่าสามตัวนี้น่าจะลงแรงไปมากกระมัง

กลิ่นหอมจองกระต่ายย่างพุ่งเข้าจมูก ระคนเสียงเป๊าะแป๊ะของกองไฟ