อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 726

“นายหญิง ทำเช่นไรดี เกรงว่าผู้อาวุโสใหญ่คงจะมีอันตรายแล้ว”

“พวกเราเร่งรีบเดินทางมาจนไกลเกินไป จะวนกลับไปอีกก็ไม่ทันแล้ว อีกทั้ง......”

กู้ชูหน่วนกุมแหวนมิติในมือแน่น

หากว่านางทำมุกมังกรหายเพราะการกลับไป แม้ว่าผู้อาวุโสใหญ่จะตายเขาก็จะไม่ให้อภัยตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นศักยภาพของนางยังห่างไกลกับสุดยอดผู้อาวุโสทั้งสามมากนัก

“เผ่าหยกของพวกเรายังมีผู้อาวุโสคนอื่นออกมาช่วยเหลือสนับสนุนอีกหรือไม่?”

“เผ่าหยกส่งคนออกมาเป็นกองหนุนมากเท่าไหร่กันแน่ข้าน้อยก็ไม่ชัดเจน แต่ว่าเรื่องราวพัวพันกับมุกมังกร เผ่าหยกน่าจะออกมาพร้อมกันทั้งเผ่า ข้าน้อยรู้เพียงแค่ยอดฝีมือของสำนักอสุราและหอหนึ่งในหล้าได้ถูกเคลื่อนย้ายออกมาทั้งหมดแล้ว”

“ออกมาทั้งหมดรึเปล่า? ตอนนี้ทำได้เพียงเฝ้ารอให้กองหนุนมาช่วยผู้อาวุโสใหญ่แล้ว”

ราวกับว่าจอมมารไม่ได้เห็นถึงสีหน้าอันเคร่งขรึมของกู้ชูหน่วน ขยับเข้ามาในรถม้าต่อเนื่อง มืออันขาวกระจ่างเรียวยาวชี้ไปที่เย่จิ่งหานที่หมดสติอยู่ทันที

“พี่สาว ท่านพาเขาไปด้วยทำไม ตอนนี้พวกเราคุ้มกันนำมุกมังกรกลับไปส่งสำคัญกว่า ไม่เช่นนั้นทิ้งเย่จิ่งหานลงรถม้าไปซะ จะได้แบ่งเบาภาระให้ม้าได้อีกหน่อย”

“กลัวว่ารถม้าจะหนักเกินไปใช่หรือไม่? เช่นนั้นต้องการให้ข้าทิ้งเจ้าลงไปด้วยหรือไม่ล่ะ”

“ทิ้งข้าทำไม ข้าอยู่ในรถม้า ยังสามารถปกป้องท่านได้นะ จะเหมือนคนขี้โรคนั่นได้ยังไง ทั้งวันถ้าไม่โดนพิษก็บาดเจ็บสาหัส”

“ซือ........”

แรงสังหารอันดุดันและน่าสะพรึงกลัวไล่ติดตามมาแต่ไกล

ท้องฟ้าทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยพยับเมฆดำมืด แรงสังหารคุกรุ่น

ทุกคนต่างตกตะลึง โดยเฉพาะจอมมารที่สังเกตเห็นได้เป็นคนแรก เขารีบเก็บสีหน้าท่าทางยิ้มแย้มลง เสียงจริงจังขึ้นเล็กน้อย

“ตาแก่สองคนนั้นไล่ตามมาแล้ว”

“ตาแก่สองคนไหน?” คงจะไม่ใช่สุดยอดผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองของเผ่าเทียนเฟิ่นหรอกนะ?

“เป็นลมปราณของพวกเขาทั้งสอง สุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยและสุดยอดผู้อาวุโสหยู่เย่”

“ครืน......”

ฟ้าร้องฟ้าผ่าดังขึ้นในนภา ฟ้าแลบแวบวาบผ่านขอบฟ้าไป ทำให้ท้องฟ้าที่มืดครึ้มสว่างไสวราวกับกลางวัน

ราวกับว่าพยับเมฆที่ไล่หลังมาจะก่อตัวขึ้นเป็นพายุลมฝนโหมกระหน่ำ ที่สามารถจะกระหน่ำเทลงมาได้ทุกเมื่อ

ลมนี้ เมฆนี้ล้วนมีกลิ่นคาวเลือด คาดว่าต่อจากนี้จะต้องมีพายุฝนตกกระหน่ำฝนและมีกลิ่นคาวเลือดด้วยเป็นแน่

นี่ไม่ใช่วิชาควบคุมฝน กระบวนท่าไม้ตายของสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยหรือ?

กู้ชูหน่วนกล่าวด้วยความกังวล “เจี่ยงเสวีย เร็วขึ้นอีกหน่อย”

ไม่จำเป็นต้องให้กู้ชูหน่วนพูดมากมาย เจี่ยงเสวียก็สะบัดบังเหียน พยายามเพิ่มความเร็วให้ถึงที่สุด

การไล่ตามฆ่าของยอดฝีมือขั้นสุดยอดระดับหกของผู้ยิ่งใหญ่สองคน พวกเขาที่อยู่ตรงนี้รวมตัวกัน ก็ไม่เพียงพอให้คนอื่นเขาสังหาร

ไม่ว่าวิทยายุทธของจอมมารจะสูงเพียงไหน ก็เป็นเพียงแค่ระดับหกเท่านั้น

และเหมือนกับตอนนี้ได้ลดลงไปถึงขั้นสุดยอดระดับห้าแล้วด้วย ก็ยิ่งไม่ใช่คู่ต่อกรของพวกเขาเข้าไปอีก

“เสี่ยวลู่ ยังห่างไกลจากเผ่าหยกอีกมากเท่าไหร่?”

“ใกล้แล้ว ข้ามเขาไปอีกสองลูกก็ถึงแล้วเจ้าค่ะ พวกเราต้องเร็วขึ้นอีกหน่อย บางทีอาจจะมีโอกาส”

“เจี่ยงเสวีย เลี้ยวไปทางซ้าย”

“นายหญิง ถ้าพวกเราวนไปทางซ้าย จะใช้เวลาอ้อมนานมาก เช่นนี้ก็จะยิ่งไร้หนทางในการสลัดจากสุดยอดผู้อาวุโสทั้งสองของเผ่าเทียนเฟิ่น”

“เจ้ารู้หรือไหมว่าครั้งนี้เผ่าหยกของเราส่งคนมาเป็นกองหนุนมากเท่าไหร่? ในเผ่าเหลือคนคุ้มกันไว้เท่าไหร่ เจ้ารู้หรือ? หากว่าทางเข้าของเผ่าหยกถูกพวกเขาหาเจอ หากพวกเขาบุกโจมตีเผ่าหยก หรือว่ารวบรวมกองกำลังกองใหญ่โจมตีเผ่าหยก ผลจะเป็นเช่นไรอีก เจ้ารู้ได้งั้นหรือ?”

“ข้าน้อยประมาทไปแล้ว”

“ครืน......”

พายุฝนใกล้จะเทลงมา น้ำไหลล้นเหมือนดั่งเขื่อนแตก ไหลทะลักลงมา