อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 727

เสี่ยวลู่กุมหน้าอกแน่น

ที่ผ่านมาเผ่าหยกไม่เคยอนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้ามา ตอนนี้พริบตาเดียวนายหญิงก็พาคนนอกเข้ามาถึงสามคนแล้ว ผู้อาวุโสในเผ่าจะไม่โมโหตายเหรอ

แต่ ณ เวลานี้ก็ไม่มีทางเหลือให้เลือกแล้ว ผู้ใดอยู่คนนั้นก็จะต้องตายเป็นแน่

จอมมารฉีกยิ้ม ดวงตาต่างสีที่แฝงได้ด้วยความหยิ่งผยองและความปีติเล็กน้อยทั้งคู่มองไปทางเสี่ยวลู่อย่างท้าทาย ราวกับว่ากำลังโอ้อวดกับเสี่ยวลู่เช่นนั้น

“ระวัง”

กู้ชูหน่วนตะโกนเสียงดังมาอย่างฉับพลัน

กว่าจอมมารจะดึงสติกลับมาได้ก็สายไปแล้ว ดอกลำโพงของเขาถูกเถาวัลย์สีเขียวเกาะเกี่ยวไว้อย่างรวดเร็ว ทอดยาวคดเคี้ยวขึ้นไปตลอดทาง แทบจะถูกเขมือบกลืนเข้าไปทั้งหมดแล้ว หากไม่ใช่การตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวทันท่วงทีของกู้ชูหน่วน ฟันดอกลำโพงของเขาทิ้ง และการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วนั่น เกรงว่ามือขวาของจอมมารก็คงจะถูกทำลายไปแล้ว

“ข้ารู้อยู่แล้วว่าพี่สาวเป็นห่วงข้า”

ปัญญาอ่อน

นี่มันเวลาอะไรแล้ว ยังจะออดอ้อนนางอยู่อีก มองไม่เห็นหรือไงว่าสุดยอดผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ตามติดมาอยู่ด้านหน้าแล้ว?

“ฉึบ....”ทีหนึ่ง กระบี่ของกู้ชูหน่วนเสียบไปที่ก้นม้าอย่างแรง แย่งบังเหียนในมือของเจี่ยงเสวียมา เพิ่มความเร็วโดยไม่ลังเลเลย พุ่งลงไปที่ก้นบึ้งของหน้าผา

“อ้า......”

แม้ว่าทุกคนจะเตรียมใจที่จะกระโดดลงไปจากหน้าผาอันสูงชันเช่นนี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่ก็ยังทำให้พวกเขาร้องออกมาด้วยความตกใจอย่างอดไม่ได้

ชุดแดงของจอมมารแฉลบ โอบเอวเพรียวบางของกู้ชูหน่วนไว้ ตกลงหน้าผาไปพร้อมกับนาง

แม้ว่าจะตาย เขาก็ต้องการจะกอดกู้ชูหน่วนไว้แล้วตายไปพร้อมกัน

แทบจะในช่วงวินาทีนั้นที่พวกเขาตกหน้าผา สุดยอดผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ก็ตามพวกเขาได้ทันในที่สุด

เมื่อเห็นพวกเขาพุ่งลงหน้าผาไป เถาวัลย์สีเขียวของสุดยอดผู้อาวุโสหยู่เย่ก็ทอดยาวคดเคี้ยวออกไป ปรารถนาจะม้วนพวกเขาขึ้นมา

พายุฝนของสุดยอดผู้อาวุโสอั้นเฮยก็เหมือนดั่งม่านผืนใหญ่เช่นนั้น ตั้งใจจะช้อนพวกเขาขึ้นมา

นอกจากนี้ยังมีสุดยอดผู้อาวุโสอีกสองคนที่ลงมือด้วย

แต่.....

ที่ไม่ข้อยกเว้นก็คือ พลังอันแข็งแกร่งขวางกั้นการโจมตีทั้งหมดของพวกเขากลับไป สะเทือนให้พวกเขาถอยไปตามๆกัน

สุดยอดผู้อาวุโสสามสี่คนนั้นตกตะลึง

ช่างเป็นพลังที่แข็งแกร่งมาก

หรือในนั้นจะมียอดฝีมือระดับเจ็ดอยู่อย่างนั้นหรือ?

ไม่ ไม่ใช่ยอดฝีมือระดับเจ็ด

แต่เป็นค่ายกลสังหารชั้นยอดที่ยอดฝีมือระดับเจ็ดเคยวางไว้ที่นี่ ค่ายกลสังหารนั่นขวางกั้นพวกเขากลับมา

เหยื่อมาถึงมือก็หนีไปเช่นนี้แล้ว พวกเขาจะยอมรับได้อย่างไร

หากนี่คือมุกมังกรเม็ดที่เจ็ดก็ยังพอว่า แต่บังเอิญว่านี่เป็นเม็ดที่เจ็ด

เพียงแค่มุกมังกรเม็ดนี้ถูกนำกลับไป เผ่าหยกก็อาจจะถอนคำสาปโลหิตได้

หากว่าคำสาปโลหิตถูกถอนได้ พวกเขาจะไม่แก้แค้นเผ่าเทียนเฟิ่นอย่างโจ่งแจ้งเหรอ?

ไม่ พวกเขาไม่มีวันยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้เด็ดขาด

สุดยอดผู้อาวุโสสามสี่คนนั้นต่างไม่เต็มใจ พยายามคิดทำทุกวิถีทางเพื่อทำลายค่ายกลที่อยู่เบื้องล่างของหน้าผา พวกเขาเชื่อว่า ด้านล่างของหน้าผาลูกนี้ไม่เพียงเป็นที่อยู่ของเทพเท่านั้น แต่ยังเป็นทางเข้าของเผ่าหยกอีกด้วย

โดยเฉพาะสุดยอดผู้อาวุโสหยู่เย่ที่เพิ่งจะได้รู้ว่าสุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่น้องชายแท้ๆของเขาถูกกู้ชูหน่วนและคนอื่นๆหลอกล่อจนเสียชีวิตอยู่ที่แดนเหนือสุด

มีความโกรธแค้นอย่างสุดซึ้ง จะให้เขาปล่อยวางลงได้อย่างไร

ก้นบึ้งของหน้าผา กู้ชูหน่วนและคนอื่นๆตกลงไปบนใบบัวอย่างแรง

ที่เหนือความคาดหมายก็คือ ใบบัวไม่ได้ถูกกดทับจนหักงอจากการที่พวกเขาตกลงมากระแทกจากที่สูง แต่กลับมีความยืดหยุ่นมาก ดีดกู้ชูหน่วน เสี่ยวลู่ รวมทั้งเย่จิ่งหานขึ้นไป

กู้ชูหน่วนปัดเสื้อผ้าบนตัวที่มีรอยยับย่น ชำเลืองมองไปที่หน้าผาสูงชันที่ไม่สามารถข้ามผ่านไปได้นั้น รู้สึกสะพรึงเล็กน้อยที่ตกลงมาจากที่สูงขนาดนั้นแต่กลับไม่เป็นอะไรเลยสักนิด

สระบัวที่มองไปแล้วไร้ร่องรอยนั่นยิ่งทำให้นางเกิดความสงสัยขึ้นในใจ

“อ้า........”