อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 749

จอมมารประคองอี้เฉินเฟยเดินไปทางห้องหลอมยา เพราะว่าเขาบาดเจ็บสาหัสเกินไป ไม่สามารถเดินได้โดยสิ้นเชิง จึงต้องแบกเขาเดินไป

ยาคืนวิญญาณสามารถระงับคำสาปโลหิตของเขาได้ชั่วคราว แต่อย่างมากก็ได้เพียงหนึ่งชั่วยามเท่านั้น หลังจากหนึ่งชั่วยามเขาก็จะตายโดยไร้ข้อกังขา

ทว่าเดิมทีเขาก็เป็นคนใกล้ตายอยู่แล้ว จะใช้ยาคืนวิญญาณหรือไม่ก็ไม่สำคัญ

“ทั้งตัวของเจ้าสกปรกซะจน......ทำเสื้อผ้าของข้าเปรอะเปื้อนไปหมดแล้ว ทำให้เลือดไหลน้อยหน่อยไม่ได้หรือ?”

อี้เฉินเฟยไม่ได้พูดจา ไม่รู้ว่ากำลังเก็บแรงไว้หรือว่าเหนื่อยล้าเกินไป

“นี่......ผมของข้าก็เปื้อนเลือดของเจ้าไปหมดแล้ว ข้าเพิ่งจะทำผมเมื่อวานนี้เอง”

“เตาหลอมยาเดินไปทางไหน?”

“ทางซ้ายเดินตรงไปก็ถึงแล้ว”

“ก็ได้......”

บรรยากาศนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง

จอมมารไม่พูด อี้เฉินเฟยก็ไม่พูดเช่นกัน

สุดท้ายก็เป็นจอมมารที่อดกลั้นต่อไปไม่ได้ เริ่มหาหัวข้อสนทนาขึ้นอีกครั้ง

“เจ้าจะอุทิศตัวบูชาตอนนี้ทันที หรือว่ารอให้พี่สาวมาแล้วค่อยอุทิศตัวบูชา”

“ถูกนางเห็นเข้า นางก็จะยิ่งเสียใจ” เสียงเบาๆอันหนักหน่วงอัดอั้นใจของอี้เฉินเฟยดังขึ้น ทำให้คนที่ได้ฟังรู้สึกใจสลาย

“แต่ไม่ได้รับปากนางว่า จะรอนางกลับมาหรือ?”

“หลังจากที่ข้าตาย เจ้าจะอยู่เป็นเพื่อนนางตลอดใช่หรือไม่?”

“นั่นก็แน่นอนอยู่แล้ว ตราบใดที่ข้าซือโม่เฟยยังมีลมหายใจ ชั่วชีวิตนี้ชาตินี้ก็จะอยู่เป็นเพื่อนนาง”

“นางมีเจ้าเป็นเพื่อน เป็นบุญวาสนาของนาง หลังจากนี้ก็ฝากอาหน่วนกับเจ้าด้วย”

จอมมารได้ยินแล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า

เสียงทุ้มต่ำแสบแก้วหูดังขึ้น “ดังนั้น เจ้าก็ต้องการจะกระโดดลงไปในเตาหลอมยาโดยตรงหรือ?”

“อืม”

“งั้นถ้านางถามขึ้นมา ข้าจะตอบอย่างไร?”

"หาข้ออ้างส่งๆสักอย่างละกัน”