อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 831

หยางเสียวโก่วโมโห โบกมือให้ลูกน้องกรูเข้าไปทันที

คนของสวีชิงเห็นดังนั้น ก็รุมล้อมขึ้นไปทีละคน ต่อสู้กันแบบเป็นกลุ่ม

“ปังปังปัง......”

การต่อสู้แบบกลุ่มมีความดุเดือด คนทางฝั่งของสวีชิงอัดอั้นความโกรธไว้เต็มท้องมานานแล้ว จึงลงมืออย่างไร้ความปรานี แทบอยากจะระบายความโกรธเต็มท้องนั้นออกมาทั้งหมด

หยางเสียวโก่วและคนอื่นๆ อาศัยการสนับสนุนจากรองหัวหน้าเผ่า คุ้นชินกับการวางอำนาจระรานมาช้านาน จะรับความอัปยศเช่นนี้ได้อย่างไร แทบอยากจะกดฝ่ายตรงข้ามลงไปอย่างรุนแรง

ไม่ช้า ก็เห็นเลือดของทั้งสองฝั่งแล้ว ยิ่งสู้ยิ่งดุเดือด

ไม่รู้ว่าเวินเส้าหยีถูกผู้คนรบกวนเข้าแล้วหรือไม่

คิ้วสีหมึกขมวดเล็กน้อย ยกฝีเท้าเบาๆ คิดไม่ถึงว่า.......จะออกไปจากสถานที่ที่เสียงดังเอะอะนี้อย่างช้าๆแล้ว

กู้ชูหน่วนก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

จากนิสัยของเวินเส้าหยี มีการต่อสู้กันหัวล้านข้างแตกอยู่ที่นี่ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่ไถ่ถามไม่สนใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝ่ายหนึ่งในนั้นต่อสู้กับคนอื่นเขาขึ้นมาก็เพราะออกหน้าแทนเขา

การเดินทางที่เผ่าหยก ส่งผลกระทบต่อเขามากเกินไปแล้ว

“หยุด”

ทางด้านนอก ผู้อาวุโสผมขาวทั้งหัวหนวดเคราขาวโพลนพุ่งเข้ามาด้วยความโมโห ทันทีที่เขายกมือ การต่อสู้ที่วุ่นวายในเดิมทีนั้นก็ถูกฝืนให้แยกกันทั้งหมด

“ใครอนุญาตให้พวกเจ้ามาทะเลาะกันอยู่หน้าตำหนักเฉินอวี่? นี่เป็นสถานที่เช่นไร พวกเจ้าไม่รู้เช่นนั้นหรือ?”

ดวงตาทั้งคู่ของผู้อาวุโสโหลวเย็นชา อำนาจเฉียบขาด เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม

เขากวาดตามองทุกคนอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง สุดท้ายก็เอาสายตาไปไว้บนตัวของเวินเส้าหยีที่จากไปอย่างหงอยเหงา

“หัวหน้าเผ่าน้อย ท่านเป็นถึงหัวหน้าเผ่าน้อยที่สูงศักดิ์ เห็นพวกเขาทะเลาะกันแล้วไม่ห้าม บกพร่องต่อการปฏิบัติหน้าที่เกินไปแล้วหรือไม่?”

เวินเส้าหยีไม่ตอบ และเดินหน้าต่อไป