อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 832

ผู้อาวุโสโหลวและคนอื่นๆตกตะลึง

กระดูกสะบักของเวินเส้าหยีถูกดึง ไม่มีอะไรต้องหวาดกลัวแล้ว

แต่คำพูดเช่นนี้ของเขากลับมีพลังทำลายล้างแข็งแกร่งมาก

หากว่าเผยแพร่ออกไป แล้วเขาจะอยู่ในเผ่าเทียนเฟิ่นได้อย่างไรอีก

ผู้อาวุโสโหลวรีบกล่าว “หัวหน้าเผ่าน้อยอย่าได้พูดจาเหลวไหล ข้าจะก่อกบฏได้อย่างไร และจะกล้าก่อกบฏได้เช่นไร”

“ใช่หรือ เช่นนั้นทำไมท่านถึงได้ละเลยต่อกฎบัญญัติของหัวหน้าเผ่า สังหารคนในเผ่าเป็นการส่วนตัว? นี่ไม่ได้เป็นการขัดขืนต่อกฎของเผ่า ขัดขืนต่อคำสั่งของเผ่าอย่างโจ่งแจ้งเช่นนั้นหรือ?”

“ข้า......”

ตำหนักเฉินอวี่มีคนมุงล้อมมากขึ้นเรื่อยๆ

เผชิญหน้ากับคำพูดที่กดดันของเวินเส้าหยี ผู้อาวุโสโหลวก็ไม่รู้ว่าควรจะรับมืออย่างไร ทำได้เพียงพูดว่า

“อย่างไรสวีชิงก็เป็นผู้นำในการก่อเรื่องนี้ โทษตายไม่อาจเลี่ยงได้ โทษเป็นก็หลบไม่พ้น โบยอย่างหนักร้อยครั้งไปก่อน แล้วค่อยพาไปรับการไต่สวนที่ห้องโถงพิจารณาคดี”

“ผู้อาวุโสโหลว ข้าเกรงว่าท่านคงจะลืมอีกแล้ว ท่านเป็นเพียงผู้อาวุโสระดับเจ็ดผู้น้อยเท่านั้น ตามกฎของเผ่าเทียนเฟิ่น มีเพียงผู้อาวุโสระดับห้าขึ้นไป ถึงกระทั่งสุดยอดผู้อาวุโสจึงจะสามารถลงโทษศิษย์ในเผ่าได้โดยตรง หรือท่านคิดอยากเกินเลยอีกเช่นนั้นหรือ? หรือว่าที่ท่านพูดว่าไม่กล้าแย่งชิงบัลลังก์เมื่อครู่นั้นเป็นเพียงแค่คำโกหก?”

“บังอาจ ข้าเป็นถึงผู้อาวุโสของห้องโถงพิจารณาคดี ท่านกล้าพูดเช่นนั้นกับข้าได้อย่างไร”

“ท่านสิบังอาจ ข้าเป็นหัวหน้าเผ่าน้อย ไม่ว่าจะด้วยฐานะตำแหน่งก็อยู่ห่างไกลและท่านก็ไม่อาจจะเทียบได้ ท่านพบข้าไม่เพียงไม่ทำความเคารพ ยังกล้าหยาบคายกับข้าอีก นี่ท่านจะบังคับให้ข้าต้องปลดตำแหน่งผู้อาวุโสระดับเจ็ดของท่านใช่หรือไม่?”

ใบหน้าอันเย็นชาของผู้อาวุโสโหลวแตกเป็นเสี่ยงๆแล้ว

ตั้งแต่เวินเส้าหยีกลับมาจากเผ่าหยก เขาเงียบขรึมไม่ค่อยพูดจา ไม่สนใจกิจการใดในเผ่ามาโดยตลอด ไม่ว่าลูกศิษย์ในเผ่าจะรังแกเขาอย่างไร เขาก็ไม่ตอบกลับ ไม่โต้แย้ง ปล่อยให้รังแก

วันนี้เป็นบ้าไปแล้วหรือ?

คิดไม่ถึงว่าจะตอกกลับเขาทุกอย่าง

บังเอิญที่ตอนนี้เขายังเป็นหัวหน้าเผ่าน้อย เพียงแค่เขาอยากจะปลด ตำแหน่งผู้อาวุโสเจ็ดของเขาก็มีความเป็นไปได้มากที่จะรักษาไว้ไม่ได้