อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 833

ทุกคนต่างก็คิดว่า หยางเสียวโก่วตะคอกเวินเส้าหยีเช่นนี้ เวินเส้าหยีจะไม่ปล่อยไปแน่

แต่คิดไม่ถึง เวินเส้าหยีเพียงแค่กล่าวเบาๆ “ทุกคนแยกย้ายกันไปเถอะ”

ทุกคนแยกย้ายกันไปเถอะ.......

พวกเขาไม่ได้ฟังผิดไฟหรอกนะ?

เผชิญหน้ากับความอัปยศอดสูเช่นนี้ เขายังจะสงบสติอารมณ์อยู่ได้อย่างไร?

สวีชิงก็คิดว่าตัวเองฟังผิดไปเช่นกัน กล่าวด้วยความงงงันว่า “หัวหน้าเผ่าน้อย ท่าน.....เมื่อครู่ท่านว่าอะไรนะขอรับ?”

“เรื่องนี้ก็ให้ผ่านไปเช่นนี้ ต่อจากนี้ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเอ่ยถึงอีก”

หยางเสียวโก่วหัวเราะเยาะเย้ย “ข้าก็คิดว่าจะเก่งกาจสักเพียงใดกัน ก็แค่เท่านี้ คนไร้ประโยชน์ก็คือคนไร้ประโยชน์ แม้ว่าจะเป็นลูกชายของหัวหน้าเผ่าแล้วจะอย่างไร ไม่มีวิทยายุทธ แม้แต่สุนัขตัวหนึ่งก็ไม่ใช่”

เวินเส้าหยีทนได้ แต่สวีชิงทนไม่ได้แล้ว

แม้วันนี้เขาจะต้องตายอยู่หน้าตำหนักเฉินอวี่ เขาก็จะต้องฉีกปากของหยางเสียวโก่วให้ได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สวีชิงก็ต่อยเข้าไปอีกหมัดอย่างรุนแรง ทำเอาฟันหน้าของหยางเสียวโก่วร่วงไปทั้งแถว เลือดไหลลงเต็มพื้น

“หากยังกล้าพูดว่าหัวหน้าเผ่าน้อยเป็นคนไร้ประโยชน์อีกล่ะก็ เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะฆ่าเจ้าไปซะตอนนี้”

“สวีชิง เจ้าต่อยข้าอีกแล้ว......กบฏแล้วก่อกบฏแล้ว ไม่ทำให้เจ้ามีสีซะบ้าง เจ้าก็คงไม่รู้ว่าทำไมดอกไม้ถึงได้แดงเช่นนี้สินะ”

ฟันหน้าของเขาถูกต่อยจนร่วง พูดจาก็มีลมออก ฟังไม่ชัดโดยสิ้นเชิงว่ากำลังพูดอะไรอยู่

เห็นเพียงหยางเสียวโก่วเหมือนกำลังด่าทอและเข้ามาฟัดกับสวีชิงด้านหน้าเท่านั้น แต่ก็ถูกสวีชิงผลักลงไปที่พื้นแล้วทั้งเตะทั้งต่อยอย่างรุนแรงอีก

“หัวหน้าเผ่าน้อยเพิ่งจะอายุสิบกว่าปี วิทยายุทธก็ถึงระดับหกแล้ว ปีนี้เจ้าเกือบจะสามสิบปีแล้ว ก็เป็นเพียงแค่ระดับสองจิ๊บจ๊อย ยังมีหน้ามาพูดจาว่าร้ายหัวหน้าเผ่าน้อยอีก ถุย ทาสรับใช้ของสุนัข”

“ข้า.....ข้าเป็นคนของรองหัวหน้าเผ่า.......”

“อย่าพูดว่าเจ้าเป็นแค่คนของรองหัวหน้าเผ่า แม้ว่าเจ้าจะเป็นรองหัวหน้าเผ่า วันนี้ข้าก็จะต้องให้บทเรียนเจ้าให้ดีๆสักหน่อย”

เวินเส้าหยีกำลังคิดจะตะคอกตำหนิให้หยุด