ทุกคนมีสีหน้าเศร้าสลด
หัวหน้าเผ่ายกตำแหน่งหัวหน้าเผ่าให้หัวหน้าเผ่าน้อย นั่นก็หมายความว่า เขาอยู่ได้อีกไม่นาน และไม่สามารถรักษาเขาได้อีกแล้ว
คำพูดสั้นๆนั้น ทั้งบอกว่าเวินเส้าหยีเป็นลูกแท้ๆของเขา และให้พวกเขาจงรักภักดีต่อเวินเส้าหยี
สุดยอดผู้อาวุโสและผู้อาวุโสทุกคนไม่มีข้อโต้แย้ง
ต่างก็คำนับแล้วพูดพร้อมกันว่า “ข้าน้อยขอคารวะหัวหน้าเผ่า ขอหัวหน้าเผ่ากับเผ่าเทียนเฟิ่นยิ่งใหญ่ไม่มีวันเสื่อมถอย”
เวินเส้าหยีรับป้ายคำสั่งหัวหน้าเผ่าจากเวินเฉิงเทียน หลับตาลง สลัดความทุกข์และความคิดทุกอย่างออกไปจากหัว
ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง สายตาของเวินเส้าหยีสว่างไสว ไร้อารมณ์ความรู้สึกใดๆ
เขาพูดขึ้นว่า “ลุกขึ้นมาเถอะ”
“ขอบพระคุณหัวหน้าเผ่า”
เวินเฉิงเทียนพูดอย่างอ่อนแรงว่า “ผู้อาวุโสหวง ผู้อาวุโสหยุน และผู้อาวุโสทุกท่าน ต่อไปคงต้องรบกวนพวกท่านดูแลเส้าหยีกับเผ่าเทียนเฟิ่นแล้วล่ะ”
“หัวหน้าเผ่าพูดเกินไป นี่เป็นหน้าที่ของพวกเราอยู่แล้ว”
ผู้อาวุโสทุกคนสงสัย
สุดยอดผู้อาวุโสมากมายอยู่ในนี้ หัวหน้าเผ่าฝากพวกเขาให้ดูแล ทำไมไม่ฝากให้พวกนั้นดูแลล่ะ?
เผ่าเทียนเฟิ่นประสบภัยในครั้งนี้ สูญเสียไปเยอะมาก ถึงแม้หัวหน้าเผ่าน้อยจะเก่งและมีพรสวรรค์มากแค่ไหน แต่ก็ถูกตัดกระดูกสะบักอยู่ดี ถ้าเผ่าเทียนเฟิ่นอยากยิ่งใหญ่อีกครั้ง คงจะเป็นเรื่องยาก
“นอกจากสุดยอดผู้อาวุโสแล้ว พวกเราทุกคนออกไปก่อน ไม่มีคำสั่งของข้า ห้ามใครเข้ามาทั้งนั้น”
“ขอรับ”
ประตูห้องลับถูกปิด ห้องลับเหลือแค่เวินเส้าหยี เวินเฉิงเทียน รวมไปถึงสุดยอดผู้อาวุโสอีกสี่ท่านที่บาดเจ็บ
“เส้าหยี เจ้านั่งขัดสมาธิตรงนี้”
“เชื่อมกระดูกสะบัก…จำต้องเสียสละอะไรเหรอขอรับ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...