อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 887

“อาหน่วนอยู่ไหน?”

เย่จิ่งหานกระชากตัวสุดยอดผู้อาวุโสขึ้นมา แล้วถามด้วยสีหน้าร้อนรนใจ

สุดยอดผู้อาวุโสหายใจหอบ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงว่า “อยู่ที่หุบเขาเจวี๋ยเฟิง เผ่าเทียนเฟิ่นมีสุดยอดผู้อาวุโสคนหนึ่งที่จำศีลภาวนาถึงขั้นสูงสุดระดับเจ็ด เขาจำศีลออกมา เห็นเผ่าเทียนเฟิ่นถูกทำลายจนพังพินาศ เขาโกรธมาก จึงบุกเข้ามาโจมตีเผ่าหยก อาหน่วน…อาหน่วนกำลังต่อสู้กับเขาอยู่”

เย่จิ่งหานกับพวกผู้อาวุโสหกก็ถึงโล่งอก

นางยังไม่ได้เริ่มสังเวย แสดงว่านางยังมีชีวิตอยู่

ไม่นาน พวกเขาก็เริ่มกังวลขึ้นมาอีกครั้ง ระดับสี่สู้กับระดับเจ็ด ก็เหมือนกับไข่เจอกับหิน

เย่จิ่งหานพวกเขารีบวิ่งไปที่หุบเขาเจวี๋ยเฟิง

จอมมารพูดอย่างตกตะลึงว่า “คนระดับเจ็ดไม่ใช่เผ่าหยกเหรอ? งั้นพี่สาวก็มีอันตรายน่ะสิ นี่! เย่จิ่งหาน เจ้ารอข้าด้วย ข้าไม่รู้ทางไปหุบเขาเจวี๋ยเฟิง”

สุดยอดผู้อาวุโสพยายามลุกขึ้นมา อยากจะตามไปหุบเขาเจวี๋ยเฟิงด้วย แต่เขาบาดเจ็บสาหัสเกินไป

ยังดีที่ผู้อาวุโสรองมาถึง พยุงตัวเขาขึ้นมา

“เร็ว รีบพาข้าไปหุบเขาเจวี๋ยเฟิงเร็ว”

“สุดยอดผู้อาวุโส ข้าว่าท่านบาดเจ็บหนักมากเลยนะ ข้าพาท่านไปรักษาก่อนดีกว่าไหม”

“เจ้าจะรู้อะไร เผ่าหยกถูกพิษคำสาปโลหิตทรมานมานานหลายปี ชาวเผ่าน้อยลงทุกปีๆ ค่ายกลกับดักมากมายก็ไม่แข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว จัดการระดับหกพอไหว แต่จัดการกับระดับเจ็ดคงไม่ไหวหรอก”

“ถ้าข้าเดาไม่ผิด อาหน่วนอาจจะคลายผนึกออก เพื่อฆ่ายอดฝีมือระดับเจ็ดเผ่าเทียนเฟิ่นนั่น”

“ว่าไงนะ คลายผนึก? งั้นคำสาปโลหิตของหัวหน้าเผ่าจะทำยังไง?”

จะทำยังไงได้ล่ะ?

นางอยากสังเวยอยู่แล้ว ยังจะสนใจเรื่องคลายผนึกอีกเหรอ?

และเพราะเหตุนี้ เขาถึงร้อนรนกว่าเดิม

หุบเขาเจวี๋ยเฟิง ที่นี่มีกับดักมากมาย ทุกที่เต็มไปด้วยสุดยอดค่ายกล และตอนนี้นอกจากเศษซากของค่ายกลแล้ว ก็คือหลุมฝ่ามือขนาดใหญ่หลายหลุม

ต้นเมเปิลบนหุบเขาเจวี๋ยเฟิงถูกถอนออกทั้งราก ล้มระเนระนาดบนพื้น ต้นเมเปิลไม่น้อยถูกแรงพิฆาตของฝ่ามือเผา ตอนนี้ยังมีเสียงไม้แตกกรอบแกรบอยู่