อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 995

ในขณะที่พูดลมหนาวเย็นก็พัดมา ตามด้วยแรงอาฆาตที่รุนแรง

สีหน้าหนิงเทียนโย่วเปลี่ยนไป

นี่เพิ่งเข้ามาในหุบเขาสัตว์วิเศษ พวกเขาก็อยากที่จะลอบฆ่าปิดปากคนขนาดนี้เลยหรือ?

กู้ชูหน่วนอ้าปากหาว พร้อมพูดขึ้นอย่างเกียจคร้านว่า “เจ้าเป็นหลานหัวหน้าตระกูลหนิง เชื่อว่าต่อสู้กับโจรกระจอกเพียงไม่กี่คนคงจะไม่มีปัญหา พวกเขาก็ยกให้พวกเจ้าจัดการนะ ข้างหน้าเหมือนมีถ้ำ ข้าไปหลอมยาชั้นเลิศข้าใน”

ไม่รอให้หนิงเทียนโย่วพูดเสร็จ กู้ชูหน่วนก้าวเท้าเดินจากไปแล้ว ทิ้งให้หนิงเทียนโย่วกับหลินซือหย่วนต่างมองหน้ากัน

ไปแบบนี้แล้วหรือ?

คนที่พวกเขาต้องการฆ่าคือนางหรือเปล่า?

อีกอย่าง....

นั่นคือโจรกระจอกหรือ?

นั่นคือพวกยอดฝีมือต่างหาก อีกอย่างระดับพลังก็ไปถึงระดับหนึ่งเป็นอย่างต่ำ

หลินซือหย่วนพูดขึ้นว่า “แม่นางมู่ ฝ่ายมาอย่างดึเดือด อาศัยเพียงข้ากับคุณชายหนิงเกรงว่า เจ้าช่วย....”

“ไม่ได้ เวลาของข้ามีค่ามาก อีกอย่าง นี่เป็นโอกาสในการได้ฝึกฝนที่ดีแค่ไหน มีคนยอมเป็นคู่ฝึกให้กับพวกเจ้า เจ้าต้องรักษาโอกาสไว้ให้ดี เติบโตมาจากท่ามกลางการต่อสู้ถือเป็นการเติบโตที่ดีที่สุด”

หลินซือหย่วน “...”

หนิงเทียนโย่ว “...”

พวกเขาพูดอะไรไม่ออกกับลักษณะท่าที่ของกู้ชูหน่วน แต่ตอนนี้พวกเขาไม่มีเวลาคิดอะไรมากแล้ว เพราะนักฆ่าพวกนั้นฆ่ามาแล้ว

สงสารก็แต่หนิงเทียนโย่วกับหลินซือหย่วน อยู่ดีๆก็ต้องมาถูกโจมตีเข่นฆ่ารอบแล้วรอบเล่า

แต่คนมีเรื่องกลับหลบอยู่ในถ้ำ เอาเบ้าหลอมยากับยาสมุนไพรออกมา หลอมยาชั้นดีอยู่ในถ้ำอย่างไม่ทุกข์ร้อน ไม่สนใจสถานการณ์ด้านนอกเลย

มีหลายครั้งที่พวกเขาตกอยู่ในอัตราย แม้แต่ปากประตูถ้ำก็ไม่แม้แต่จะโผล่หัวออกมา

เพียงพริบตาเดียวก็ผ่านไปแล้วหนึ่งวัน พวกเขาก็ไม่รู้ว่าตนเองไล่พวกนักฆ่าไปแล้วเท่าไหร่ ตามตัวเต็มไปด้วยบาดแผล

หนิงเทียนโย่วอดทนไม่ไหวแล้ว พุ่งเข้าไปในถ้ำ พร้อมตะคอกพูดขึ้นอย่างโกรธเคืองว่า “มู่หน่วน เจ้าไม่เห็นหรือว่าพวกเราอยู่ข้างนอก แทบเอาตัวไม่รอดจากปากเหยี่ยวปากกาแล้วนะ? พวกเราสู้เพื่อปกป้องเจ้าแทบตาย เจ้ากลับ.....”

“ปัง...”