แอบรัก นิยาย บท 19

ไม่นาน ไวน์ก็เหลืออยู่แค่ก้นขวด

ส่วนกระโปรงของหลิวอี้อี้ก็โดนเสี้ยวหย่งถลกขึ้นมาหมดแล้ว ท่อนล่างของเธอโดนเข้ามองจนหมด หลิวอี้อี้อายสุดๆ

"ฉัน.....ฉันดื่มไม่หมดแล้ว" เมื่อหลิวอี้อี้เห็นเสี้ยวหย่งดื่มจนหมดแก้ว แล้วทำท่าทางเหมือนคออ่อนดื่มไม่ไหว แล้วมองไปที่แก้วไวน์ของตัวเอง

"ผมดื่มเอง" เสี้ยวหย่งยิ้มอย่างร้ายๆ หยิบแก้วไวน์ขึ้นมา มองรอยลิปสติกบนปากแก้ว แล้วอ้าปากอมรอยนั้น

วิธีการนี้ ทำให้หลิวอี้อี้หน้าแดง

ด้าหนึ่งหลิวอี้อี้ก็อยากได้ส่วนเติมเต็มความสุข แต่อีกด้านหนึ่งเธอก็หักหลังสามีตัวเองไม่ได้!

คิดถึงเรื่องนี้ หลิวอี้อี้ก็รู้สึกไร้ยางอาย

เสี้ยวหย่งดื่มไวน์จนหมด หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นแบบเซๆ มองมาที่หลิวอี้อี้แล้วพูดว่า " พี่สะใภ้ พวกเรามาเริ่มกันเลย!"

พูดจบ เข้าก็คว้าเอวหลิวอี้อี้เข้ามากอด อ้าปากแล้วกัดเข้าไปที่ต้นคอของหลิวอี้อี้

เสี้ยวหย่งจากบ้านมาทำงานต่างเมื่อหลายปีแล้ว ก็คงรู้สึกกระหายเรื่องพวกนี้มาก ถ้าไม่ได้เห็นว่าดื่มเหล้าก็ดีเหมือนกัน เมื่อกี้เขาก็คงไม่มานั่งอดทนดื่มเหล้าหรอก

โดยเฉพาะตอนที่เขาเห็นว่าหลิวอี้อี้เริ่มมีความรู้สึกอยากแล้ว......

ซูเฉินที่อยู่ใต้เตียง เห็นเพียงกางเกงในของหลิวอี้อี้ และเห็นเสี้ยวหย่งให้เท้าฉีกขาสองข้างของพี่สะใภ้ ทีเหลืออยู่ในส่วนที่บดบังสายตาของเขา

หลังจากนั้นเสี้ยวหย่งก็ดื่มเหล้าต่อ ถึงแม้ว่าซูเฉินจะโกรธมาก แต่กลับเห็นว่ากางเกงในของหลิวอี้อี้มีครบน้ำที่ไหลออกมา

ถูกเสี้ยวหย่งจ้องท่อนล่างของตัวเอง บวกกับรู้ว่าซูเฉินแอบอยู่ ร่างกายของหลิวอี้อี้ก็มีการตอบสนอง เธอยิ่งคิดยิ่งอาย ยิ่งอายการตอบรับก็ยิ่งเยอะ

"พี่สะใภ้ ดอกไม้ของพี่น้ำเยอะมาก...." มือของเสี้ยวหย่งกดลงบนกางเกงในของหลิวอี้อี้ มีแค่ผ้าผืนเดียวกันอยู่

"อ๊า!" หลิวอี้อี้ทนไม่ไหวส่งเสียงร้องออกมา รู้สึกเป็นทุกข์หน้าแดงจนจะหยดออกมาเป็นเลือด

เมื่อเสี้ยวหย่งเห็นท่าทางของหลิวอี้อี้แบบนั้นแล้ว ความปราถนาก็ยิ่งฮึกเหิมขึ้นมา เขาโยนหลิวอี้อี้ลงบนเตียง แล้วก็แนบตัวเองลงไป

ซูเฉินที่แอบอยู่ใต้เตียง ได้ยินเสียงขยับจากข้างบน สัมผัสถึงแรงกดจากบนเตียง ก็เลยขยับร่างแแกมาข้างนอก

เสี้ยวหย่งที่ดื่มไวน์ไปครึ่งค่อนขวด หน้าแดงก่ำไปทั้งหน้า บวกกับความดึงดูดของหลิวอี้ี้ ก็เลยทำให้ไม่ได้ยินเสียงการขยับตัวของซูเฉิน เขาทับร่างของหลิวอี้อี้อยู่ และมัวแต่ยุ่งอยู่กับการฉีกชุดกระโปรงหลิวอี้อี้อย่างบ้าคลั่ง

"แขวกกก" ชุดกระโปรงของหลิวอี้อี้ขาด โผล่เนื้อสีขาวนวล

"บราสีแดง กางเกงใน....ใส่เข้าชุดกัน เซ็กซี่มากๆ " เสี้ยวเฉินเห็นแล้ว ก็ยื่นมือเข้าไปจับ

"ปั๊ก!"

ขณะนั้น ซูเฉินก็ตะโกนขึ้นมาจากข้างหลัง หยิบขวดไวน์ทุบเข้าไปที่หัวของเสี้ยวหย่ง

"เพล้ง!"

ขวดไวน์แตกเป็นเสี่ยงๆ หลังจากนั้นเสี้ยวหย่งก็รู้สึกเหมือนโลกหมุมๆ แต่ก็ยังไม่ได้สติว่าเกิดอะไรขึ้น ซูเฉินก็ดึงเขาลงมาบนพื้นแล้วก็ต่อยเข้าไป

"ตุบ! ตุบ! ตุบ!"

เพราะเสี้ยวหย่งคุกคามหลิวอี้อี้ ซูเฉินก็เลยเหมือนมีไฟสุมอยู่ในใจ ในใจของเขา หลิวอี้อี้เป็นผู้หญิงที่ร่วมหลับนอนด้วย

"แม่งเอ้ย มึงกล้ามายุ่งกับผู้หญิงของฉัน!" ซูเฉินพูดความในใจออกมา แล้วต่อยเข้าไปอย่างแรง ต่อยเข้าไปสิบกว่าหมัด หน้าเสี้ยวหย่งเต็มไปด้วยเลือด สุดท้ายมึนจนสลบไป!

เมื่อหลิวอี้อี้เห็นอย่างนั้น จึงรีบไปดึงซูเฉินขึ้น " ไม่ต้องต่อยแล้ว ถ้าต่อยอีกก็ถึงชีวิตแล้ว"

ซูเฉินก็เลยหยุด แล้วมองชุดที่ญู่ยี่ของหลิวอี้อี้ และรีบถอดเสื้อคลุมของตัวเองไปคลุมให้เธอ

"พี่สะใภ้ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?" เมื่อซูเฉินเห็นหลิวอี้ๆดึงเสื้อมาปิดหน้าอกที่ขาวนวลแล้ว ก็อ้าปากถาม

"ไม่เป็นอะไร...." หลิวอี้อี้ยังพูดด้วยความกลัว

ซูเฉินพยักหน้า แล้วหยิบเชือกที่เตรียมมามัดเสี้ยวหย่งไว้ แล้วเอาน้ำเย็นราดลงบนหน้าของเขา

"โอ้ย!" เสี้ยวหย่งรู้สึกตัว ก็ส่งเสียงร้องออกมา

ซูเฉินต่อยเข้าไปอีกที และพูดว่า" ทำตัวดีดีหน่อย....."

ถูกต่อยเข้าไปหมัดนั้น ทำให้เสี้ยวหย่งให้เมาไปครึ่งหนึ่ง หลังจากที่เขาเห็นแล้วว่าคนที่ต่อยเขาคือซูเฉิน ก็เริ่มด่าว่า " ที่แท้เป็นนายนี่เอง....เห่อ เห่อ ! ไอ้คู่ผู้หญิงร้ายผู้ชายเลว!"

"ปั๊ก!" ซูเฉินโกรธมาก ต่อยเข้าไปที่เสี้ยวหย่งหมัดใหญ่

"ถ้านายยังกล้าต่อยฉันล่ะก็ ฉันจะเปิดโปรงความสัมพันธ์พวกเธอสองคน ถึงตอนนั้นจะรอดูว่าจะทำสีหน้ายังไงตอนเจอหน้าซูเจิ้ง" เมื่อเสี้ยวหย่งโดนต่อยจนโกรธ ก็กัดฟันพูด

เขากล้าใช้รูปมาข่มขู่หลิวอี้อี้ให้นอนด้วย เขาก็ไม่ใช่คนดีอะไร

"หรอ?" ซูเฉินรู้นานแล้วว่าเสี้ยวหย่งไม่ยอมง่ายๆแน่ ก็เลยหยิบกรรไกรและมีดขึ้นมา

เสี้ยวหย่งขมวดคิ้ว พูดว่า " นาย.....นายจะทำอะไรหน่ะ?"

ซูเฉินไม่ตอบเขา แต่ใส่สก็อตเทปปิดปากเขาไว้ แล้วใช้กรรไกรตัดเสื้อผ้าของเสี้ยวหย่งจนขาดหมด แม้แต่กางเกงในก็ไม่เหลือ

เพียงแค่ชั่วครู่ เสื้อผ้าของเสี้ยวหย่งก็หลุดรุ่ยเป็นเศษๆ เหลือเพียงแต่เชือกที่มัดข้อมือข้อเท้าไว้

ซูเชินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วส่องไปที่เสี้ยวหย่งกดถ่ายรูปไปหลายรูป "แกร๊ก แกร๊ก " หลังจากนั้นก็หยิบมีดขึ้นมา แล้วเอาไปจ่อที่น้องชายของเสี้ยวหย่ง พร้อมพูดว่า " ไอ้น้องชาย นายยังจะแข็งอีกมั้ย?"

เสี้ยวหย่งรีบส่ายหน้า....

ที่จริง การที่ได้อยู่กับซูเฉิน หลิวอี้อี้รู้สึกถึงความปลอดภัย ทุกครั้งที่เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย เด็กหนุ่มคนนี้ก็จะโผล่มาทุกครั้ง ถึงแม้จะทำอะไรบู่มบ่ามไปหน่อย แต่ก็ทำให้เธอชอบ

ส่วนซูเจิ้ง ไม่ได้ทำให้หลิวอี้อี้รู้สึกใจสั่นอีกแล้ว คิดถึงความฮึกเหิมฐู่มบ่ามของซูเฉิน รวมถึงความเลือดร้อนของเด็กหนุ่ม ยิ่งทำให้หลิวอี้อี้หลง

แต่เธอไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกนี้ออกไป ไม่งั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็จะเขอะเขอะเขิลเขิล

ทั้งสองคนกินอาหารมื้อค่ำเสร็จก็กลับบ้าน หลิวอี้อี้ก็ไปอาบน้ำ ซูเฉินหยิบโทรศัพท์มาแชทกับจ้าวซี

เสี้ยงน้ำจากห้องน้ำ "พรู่ พรู่ พรู่" ทำให้จิตใจของซูเฉินรู้สึกไม่สงบ จ้าวซีถามมาก็ตอบไปไม่ถามก็ไม่ตอบอะไร ครู่หนึ่ง ก็เห็นหลิวอี้อี้ใส่ชุดนอนที่เป็นกระโปรงแววๆออกมา

หลิวอี้อี้ในตอนนี้ ไม่มีลักษณะท่าทางที่ดูเพลียๆแล้ว ผิวขาวนวลเปล่งประกายระยิบระยับภายใต้แสงไฟ ทำให้เธอดูสวยขึ้นมากๆ

โดยเฉพาะผมที่เปียก น้ำที่ไหลมาจากปลายผมหยดลงบนไหปลาร้าของเธอ "ตึก ตึก ตึก"

นี่ทำให้ซูเฉินทนไม่ไหวกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ หลิวอี้อี้ไม่เพียงแต่มีรูปร่างที่เซ็กซี่ แต่เธอยังมีกระดูกไหปลาร้าที่น่าหลงไหล สวยมากจริง!

"พี่สะใภ้ ทำไมไม่เป่าผมให้เสร็จแล้วค่อยออกมาล่ะ" ซูเฉินทำเป็นถามนิ่งๆ

"ไดร์เป่าผมเสียแล้ว ต้องรอให้แห้งเอง..." หลิวอี้อี้พูด

ซูเฉินส่งเสียง "อ้อ" ออกไปคำหนึ่ง แล้วขยับไปนั่งข้างๆ เว้นที่ว่างให้หลิวอี้ี้ ทั้งสองคนดูทีวีฆ่าเมลา

แต่ความคิดและสติทั้งสองคนไม่ได้อยู่ที่ทีวี แม้ว่าสายตาของซูเฉินจะมองที่ทีวีก็ตาม แต่ก็เหลือบๆมองหน้าอกที่โค้งนูนของหลิวอี้อี้ แล้ะก็ค่อยก้มดูโทรศัพท์

หลิวอี้อี้ก็เช่นเดียวกัน ไม่รู้ว่าทำไม คืนนี้รู้สึกแปลกๆในใจ รู้สึกอยากจะชวนซูเฉินพูดคุย

"อืออื้ม อือื้ม" ซูเฉินกระแอมขึ้นมา กำลังจะอ้าปากพูด ปรากฎว่าโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นข้อความเสียงที่จ้าวซีส่งมา ซูเฉินกดเบาๆ หลังจากนั้นเสียงน่ารักๆของเธอก็ดังขึ้นมา "สามี ฉันไปนอนก่อนนะ นายรีบพักผ่อนนะ พรุ่งนี้พวกเราค่อยคุยกันใหม่ จุ๊บบบบบบบ!"

ซูเฉินคิดไม่ถึงว่าจ้าวซีอยู่ดีดีจะเรียกตัวเองว่าสามี หลิวอี้อี้ก็ได้ยิน ซูเฉินก็เลยหันไปมองหลิวอี้อี้ด้วยความอาย

เห็นสายตาหลิวอี้อี้เปล่งประกาย เธอยิ้มแล้วพูดว่า " ซูเฉิน มีแฟนแล้ว?"

"อืม เพิ่งจะมี" จู่ๆ เขาก็รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง

"ก็ดีนะ..." หลิวอี้อี้พูดเบาๆ

เมื่อซูเฉินได้ยินหลิวอี้อี้พูดแบบนั้น ก็แอบรู้สึกอึดอัดในใจ แล้วพูดว่า " ก็ดีเหมือนกัน คบกับเธอ ผมจะได้ค่อยๆลืมคนที่อยู่ในใจคนนั้น....ก็ดีนะ......"

ฟังคำพูดของซูเฉิน หลิวอี้อี้ก็ใจสั่น หลังจากนั้นเธอก็กัดริมฝีปากตัวเอง รู้สึกจี๊ดๆในใจ รู้สึกเหมือนมีอะไรแตก

ความรู้สึกแบบนี้ หลิวอี้อี้เคยมีประสบการณ์ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย คือตอนที่คนที่เธอรักที่สุดจากเธอไป ก็เลยมีความรู้สึกแบบนี้!