แอบรัก นิยาย บท 20

ทั้งสองคนเงียบไม่มีใครพูดอะไร ไม่นาน ต่างคนก็ต่างกลับไปนอนที่ห้องของตัวเอง

เช้าวันต่อมา ตอนที่ซูเฉินกำลังลังเลว่าจะกลับไปมหาวิทยาลัยดีมั้ย ก็มีคนมาเคาะประตู

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก!"

ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้ง เนื่องจากซูเฉินกลัวว่าเสี้ยวหย่งจะส่งคนมาเอาคืน ก็เลยมองลอดตาแมวออกไป พบว่าคนที่อยู่หลังประตูคือหยางถิง ก็เลยรีบเปิดประตูออก

"โอ้ว พ่อหนุ่มน้อย นายก็อยู่หรอ วันนี้โชคดีจริงๆ!" หยางถิงถือลังโฟมอยู่ในมือ พูดด้วยความร่าเริง

มองหยางถิงแล้ว รู้สึกว่ากล่องโฟมในมือเธอน่าจะหนักมาก ก็เลยรีบยื่นมือออกไป พูดว่า " พี่ถิงถิง ผมถือให้!"

"อื้ม " หยาถิงขยิบตาให้ซูเฉินทีหนึ่ง แล้วส่งกล่องให้เขา

เมื่อกล่องมาอยู่ในมือแล้ว ซูเฉินก็ได้ยินเหมือนมีสิ่งมีชีวิตอยู่ในกล่องนั้น ก็เลยถามว่า " สัตว์หรอครับ?"

"ใช่ มีกุ้งและปู เมื่อวานฉันไปจับมา ก็เลยแบ่งมาให้อี้อี้......" พูดแล้ว หยางถิงก็ชี้มาที่กล่องในมือของซูเฉิน และพูดว่า " นายชอบกินเนื้อไม่ใช่หรอ เดี๋ยวกินเยอะๆนะ"

ซูเฉินหน้าแดง แล้วรีบเอากล่องไปวางในห้องครัว

ต่อมา หลิวอี้อี้ก็เดินออกมา หลังจากที่ขอบคุณหยางถิงแล้ว ทั้งสองคนก็เริ่มพูดคุยกัน คุยกันเรื่องผู้หญิง

เห็นผู้หญิงสวยสองคนคุยกัน หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

เป็นเรื่องที่มีความสุขมากจริงๆ ซูเฉินที่นั่งอยู่ข้างๆ เดี๋ยวก็มองหลิวอี้อี้ เดี๋ยวก็มองหยางถิง รู้สึกเกลียดตัวเองที่อายุน้อยไป ไม่งั้นคบกับใครซักคนในสองคนนี้ คงจะรู้สึกดีไม่น้อย!

เมื่อเทียบกับจ้าวซีที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสาแล้ว ซูเฉินกลับชอบผู้หญิงที่โตอย่างหลิวอี้อี้และหยางถิงมากกว่า

หลังจากที่คุยกับหยางถิงซํกพักแล้ว หลิวอี้อี้ก็พูดขึ้นมาว่า " ซูเฉิน นายคุยกับพี่ถิงถิงไปก่อน เดี๋ยวพี่จะไปทำอาหารเที่ยง"

"ครับ" ซูเฉินตอบรับ และขยับไปหาหยางถิง

ต่อมา หลิวอี้อี้ก็ไปที่ห้องครัว หยางถิงรอให้หลิวอี้อี้เดินไปแล้ว ก็หันหน้ามาหาซูเฉินแล้วถามว่า " หนุ่มน้อย คิดถึงฉันมั้ย？"

เห็นหยางถิงยิ้ม ซูเฉินก็อดคิดถึงเหตุการณ์ที่หยางถิงใช้มือช่วยเขาบนรถเมล์ไม่ได้ ก็เลยเหลือบมองไปในครัว เห็นหลิวอี้อี้กำลังยุ่งอยู่กับการทำอาหาร เขาก็พูดด้วยความกล้าหาญว่า " คิดถึง ผมคิดถึงพี่ทุกวัน"

เมื่อหยางถิงได้ยิน ก็หัวเราะออกมา แล้วก็ยื่นมือไปจับขาทั้งสองข้างของซูเฉิน

วันนี้ซูเฉินสวมกางเกงกีฬาสีเข้ม เนื้อผ้าบางเบา หยางถิงแค่ยื่นมือไปจับก็จับโดนน้องชายของเขาแล้ว......

"ทุกครั้งมีแต่พี่ที่จับของผม ไม่ยุติธรรม!" ซูเฉินเคยชินกับความกล้าหาญของหยางถิง เห็นเธอเริ่มมา เขาก็เลยตอบโต้กลับไป

เขากลืนน้ำลาย แล้วยื่นมือไปที่คอเสื้อของหยางถิง.....

วันนี้หยางถิงสวมเสื้อไหมพรมคอวี อีกทั้งเป็นเสื้อที่ถักห่างๆโปร่งๆ สามารถมองทะลุเข้าไปเห็นเนื้อสีขาวๆบริเวณแขนและหน้าท้องได้ มีเพียงแค่บริเวณหน้าอกที่เธอใส่เสื้อกล้ามไว้ ก็เลยมองไม่เห็น

บวกกับท่อนล่างที่สวมกระโปรงยีนส์ ทำให้หยางถิงดูทันสมัยมาก โดยเฉพาะผมดัดลอนสีกาแฟที่ดูเข้ากัน ทำให้เธอดูเซ็กซี่มากๆ

"โอ้ว นายมันร้ายจริงๆ" หยิงถิงพูดกับซูเฉิน ใจเต้นแรง และพูดว่า " บอกพี่มาตรงๆ ว่านายกับหลิวอี้อี้ไม่เคยทำอะไรแบบนี้?"

"ทำไมพี่ถึงชอบสงสัยเรื่องนี้?" ซูเฉินถาม

"เพราะพี่รู้สึกว่ามันตื่นเต้น....พูดตรงๆเลยนะ นานเคยทำแบบนี้กับหลิวอี้อี้มั้ย?" หยางถิงถาม และขยับไปตัวเองอยู่ใกล้ซูเฉินใกล้ขึ้นอีกนิด

กลิ่นๆหอมๆที่เย้ายวนใจจากร่างกายของหยางถิงเข้าไปในจมูกของซูเฉิน บวกกับมือน้อยๆของเธอที่ขยับไม่หยุด ทำให้ซูเฉินฟินมาก!

"ถ้าไม่พูด ฉันไม่ทำให้นายแล้วนะ!" หยิงถิงใช้มือบีบน้องชายของซูเฉิน ให้เขาหยุดนวดคลึงหน้าอกของเธอ และมือของเธอเองก็หยุดบริการน้องชายเขา

ซูเฉินที่กำลังเคลิบเคลิ้มใกล้จะถึงขีดสุดแต่ดันกลับหยุดกระทันหัน ก็รีบพูดว่า " เคย.....แต่หลังจากที่ขึ้นรถเมล์วันนั้น เธอก็ไม่ให้ผมแตะต้องเธออีกเลย!"

"ทำไม เธอเห็นเราสองคนหรอ?" หยางถิงถาม

ซูเฉินส่ายหน้า พูดว่า " ไม่ใช่....แต่ระหว่างทางกลับบ้าน เพื่อนร่วมงานของพี่ถังเห็นเห็นพวกเราเข้า!"

"น่าตื่นเต้นขนาดนั้นเลย แล้วพี่ถังของนายว่าอย่างไรบ้าง?" ผู้หญิงอย่างหยางถิงไม่สนว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ก็อยากจะยุ่งไปหมด เธอฟังซูเฉินพูดไปด้วย มือก็สอดเข้าไปในกางเกงของซูเฉิน ค่อยๆยื่นเข้าไปข้างใน

ซูเฉินตัวสั่น ทนไม่ไหวร้อง "โอ้ว!" ออกมาคำหนึ่ง

"พี่ถังยังไม่รู้...." ซูเฉิน๔ูกหยางถิงทำซะจนรู้สึกฮึกเหิม เขาเหลือบไปมองหลิวอี้อี้ เห็นว่าเธอไม่ได้หันมามองทางนี้ ก็จูบเข้าไปที่ริมฝีปากของหยางถิง

ขณะเดียวกัน หลิวอี้อี้เห็นโคลนที่ติดมากับปูและกุ้ง เธอก็เปิดน้ำจากก๊อกน้ำและใช้มือล้างโคลนออกจากปูและกุ้ง จะเอาวลาที่ไหนมาสนใจเหตุการณ์ในห้องนั่งเล่น?

ขณะที่จูบหยางถิง ซูเฉินก็ใช้มือข้างหนึ่งสอดเข้าไปใต้กระโปรงของหยางถิง