แอบรัก นิยาย บท 26

ภายใต้ความผสมผสานของเหตุผลและความปรารถนาในที่สุด หลิวอี้อี้ ก็พูดคำนนั้นออกมา

"อยาก!"

"อยากเรื่องอะไร" ซูเฉินยิ้มเยาะ แต่ก็ยังไม่ได้ให้ความสุขที่เหลิวอี้อี้ต้องการ

ภายใต้ความกดดันของซูเฉินใบหน้าของหลิวอี้อี้ก็แดงระเรื่อราวกับว่าเธอกำลังจะมีเลือดพุ่งออกมาริมฝีปากสีแดงของเธอเปิดออกเล็กน้อยและก็พูโประโยคนั้นอกกมาด้วยความอับอาย

"ฉันอยากนายนอนทับฉันแล้วขยี้มันอย่างรุนแรงจนกว่าฉันจะพอใจ ... ซู ซูเฉินทำให้ฉันมีความสุขที!

เธอไม่รู้ว่าเธอพูดประโยคนี้ออกมายังไง ทั้งตัวของเธอเร่าร้อนและเธอรู้สึกละอายใจมากราวกับว่ารูขุมขนทุกรูเปิดออกมาเลย!

พอได้ยินเช่นนี้ในใจเขาก็มีความสุขมากเช่นกันความต้องการของเขาก็ไม่น้อยไปกว่าหลิวอี้อี้เช่นกัน นี่เป็นเหมือนความสุขของการเป็นผู้ชายเหมือนเป็นชัยชนะและความปรารถนาที่จะได้พิชิต!

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้แล้วนิ้วของซูเฉินก็เร่งเร็วขึ้น

"อ๊า อ๊า ... อ๊ะ!" ในที่สุดภายใต้ของความอับอายที่ซูเฉินการกระตุ้นนั้น หลิวอี้อี้ ก็กัดริมฝีปากของเธอไว้และส่งเสียงร้องแหลมสูงในลำคอ

ทันทีที่เปล่งเสียงออกมาหลิวอี้อี้ ก็รีบปิดปากของเธอ ถึงจะเป็ฯเสียงที่ออกมาลำคอ แต่เธอก็รู้สึกว่ามันเสียงดังเกินไป

ในที่สุดความต้องการที่หายไปนานก็ถูกระบายออกมา แม้ว่าร่างโคลนเล็ก ๆ ของ ซูเฉิน จะไม่ได้เจาะเข้าไปในร่างกายของ หลิวอี้อี้ ในระหว่างกระบวนการทั้งหมด และความอับอายนี้ ก็มีความสุขมากกว่าการถูกทำในแบบปกติ

หลิวอี้อี้ นอนอยู่บนเตียงและหอบ เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอเปียกไปทั้งตัว มีเหงื่อหอม และโคลนที่ถูกปล่อยออกมาจากร่างโคลนองซูเฉินด้วย

"อี้อี้" ซูเฉินนอนทับหลิวอี้อี้ไว้ใต้ร่างกายของเขา รู้สึกถึงกลิ่นหอมร้อนที่ออกมาจากร่างกายของเธอ อ้างปากของเธอเล็กน้อยและจูบที่หน้าผากจมูกปากและแก้มของ หลิวอี้อี้!

จูบที่อบอุ่นแบบนี้ทำให้ หลิวอี้อี้ รู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังมีความรักที่เร่าร้อนอีกครั้ง

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ฟื้นแรงกลับมาอีกครั้งและก็เริ่มตำหนิซูเฉินว่า "เจ้าบ้า ถ้าครั้งหน้ายังเป็นแบบนี้อีก ฉันจะไม่นอนกับนายอีกแล้วนะ"

"อย่าสิ" ซูเฉินยังคงจับมือเล็ก ๆ ของ หลิวอี้อี้ไว้ และพูดว่า: "อี้อี้ คุณมีความสุขแล้ว ... แต่ฉันกลับไม่สบายใจอ่ะดิ!"

เมื่อได้ฟังซูเฉินพูดแบบนี้ หลิวอี้อี้ ก็รู็ตัวได้ว่ามือของเธอยังจับร่างโคลนเล็กๆของ ซูเฉินอยู่ โดยเฉพาะตอนที่เธอกำลังหลงใหลอยู่นั้นเธอก็ขยี้มันโดยไม่ได้ตั้งใจและ ... ตอนที่เธอกำลังสั่น ดูเหมือนว่าเธอจะจับมันแรงเกินไป

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ใบหน้าของหลิวอี้อี้ก็แดงขึ้นอีกครั้งแล้วเธอก็พูดว่า "เมื่อกี้ฉันจับมันแรงเกินไปหรือป่าว"

"ไม่ๆ มันแข็งแรงอยู่!" ซูเฉินพูดอย่างเจ้าเล่ห์

หลิวอี้อี้จิบเขาแล้วหน้าก็แดงอีกครั้งแล้วก็เริ่มช่วย ซูเฉิน

ตอนที่หลิวอี้อี้ควบคุมตัวเองไม่ได้นั้น อารมณ์ของ ซูเฉิน ก็ควบคุมไม่ได้เชนกันและถูกกระตุ้นอย่างมากในเวลานี้ร่างโคลนตัวน้อยก็อ่อนไหวมากเช่นกันและตอนนี้ร่างโคลนตัวน้อยของเขาก็ถูกหลิวอี้อี้จับไว้เดี๋ยวเร็วเดี๋ยวช้า ทนไม่ไหวมาตั้งนานละ

ดังนั้น ในเวลาที่เธอกำลังช่วยให้ตัวเองสบายนั้น ซูเฉิน รู้สึกได้ว่ามีเหงือที่ออกมาจากผมที่เปียกร่วงหล่นลงบนหน้าอกของเขาและมันทำให้เขาจั๊กจี้มาก

เธฮจับหน้าอกที่กลมๆขาวราวกับหิมะของ หลิวอี้อี้ ไว้ในมือ และวางจมูกลงบนคอของ หลิวอี้อี้ ดมกลิ่นหอมในร่างกายเธอและยังรู้สึกถึงความอ่อนโยนของหลิวอี้อี้ด้วย

ค่อยๆ.

ค่อยๆ

อารมณ์ของซูเฉินก็เริ่มเพิ่มขึ้น และเขาก็ส่งเสียงคำรามออกมา "อี้อี้!"

ทันทีที่เรียกสองคำนี้ออกมาซูเฉินก็อ้าปากกัดคอของหลิวอี้อี้จากนั้นก็จูบและดูดต่อไปและคลำไปรอบ ๆ หลิวอี้อี้ด้วยมือทั้งสองข้าง

เมื่อรู้สึกถึงความบ้าคลั่งของซูเฉินแล้วหลิวอี้อี้ รู้ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้นและมือเล็ก ๆ ของเธอก็เร่งอย่างรวดเร็วขึ้น

อย่างรวดเร็ว……

ขาของซูเฉินหนีบแน่นขึ้นและกระสุนในร่างโคลนตัวเล็กก็ระเบิดออกมา

หยดหนึ่งหยดสอง ... อย่างต่อเนื่อง แล้วทั้งหมดก็กระจ่ายบนขาของ หลิวอี้อี้

น้ำร้อนๆที่กระจ่ายลงบนต้นขา หลิวอี้อี้รู้สึกเขินอายอย่างมากและสักพักถึงรู็สึกได้ว่า ซูเฉินเอาปากของเขาออกจากคอเธอ

"เหอะ!" ซูเฉินหายใจออกยาว ๆ และพูดว่า "สบายจัง!"

"เจ้าบ้า กระจ่ายลงาฉันหมด ... ” หลิวอี้อี้โวยวายและแสร้งทำเป็นโกรธ

"ที่ไหน เธอยังกระจ่ายใส่มือฉันเลย ตอนนั้น!" ซูเฉินพูดอย่างเจ้าเล่ห์และเอานิ้วไปแตะที่จมูกของเขาและดมมันเบา ๆ

แม้ว่าแสงในห้องจะมืดสลัว แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะมองไม่เห็นมือตัวเอง เมื่อเห็นซูเฉิน เอาไปดม หลิวอี้อี้รู้สึกละอายใจมาก แล้วเธอก็ได้เธอเช็ดน้าของซูเฉิน เล็กน้อยมาจากต้นขาของเธอและพูดว่า "ดมเลย ดมดิ!”

"แล้วยังจะให้ฉันนอนกอดคุณอยู๋ไหม" ซูเฉินถาม

เมื่อเห็น ซูเฉิน ไม่เต็มใจที่จะฟัง หลิวอี้อี้ ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูโอย่างอ่อ่นหวานกับเขาว่า "ได้สิ ถ้าเธอเชื่อฟังฉัน"

"โอเค" หลังจากได้ยินสิ่งนี้ซูเฉินก็หยุดที่จะเข้าไปมีอะไรกับหลิวอี้อี้

ประมาณสองสามนาทีได้ อุณหภูมิของน้ำในแก้วก็ได้ละหลิวอี้อี้ นั่งลงบนเตียงแล้วค่อยๆถอดกางเกงชั้นในออกที่ละที่ละน้อย จากนั้นก็เอาผ้าเปียกชุบน้ำในแก้วเล็กน้อยแล้วค่อยๆลงไปเช็ด้านล่างของเธอ

เพื่อไม่ให้น้ำในแก้วหก หลิวอี้อี้ จึงเดินไปเปิดผ้าม่าน

ห้องนอนของหลิวอี้อี้ หันหน้าไปทางด้านในของหมู่บ้านโดยตรง แล้วอยู่บนชั้น 3 ภายใต้แสงจันทร์สีขาวและแสงจากไฟถนนในหมู่บ้าน ทำให้แสงสว่างภายในห้องสว่าขึ้นมาก

"ห้ามดูนะ" หลิวอี้อี้ กล่าว

"โอเคโอเคฉันจะไม่ได้ดู" ซูเฉินพูดแต่สายตายังคงจ้องมองไปที่หลิวอี้อี้ อย่างไม่ขยับ

ก่อนหน้านี้ที่ หลิวอี้อี้ จะเปลี่ยนเสื้อผ้าซูเฉินก็ยังไม่ดูได้เลย เพราะในเวลานั้นทั้งคู่อยู่ในสภาพที่ต่อต้านกับความกดดันของเฉินซู่ชิวอยู่ แต่หลังจากที่มีอะไรกันในตอนนี้แล้ว ซูเฉิน ยังสนใจอะไรที่ไหน? เขารู็สึกว่าเงาของหลิวอี้อี้ที่ อยู่ข้างหน้าต่างมีนั้นเสน่ห์มาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่หลิวอี้อี้ เอาผ้าเปียกชูบน้ำลงไปเช็ดด้านล่างของเธอนั้นขาที่เรียวและตรงสวยคู่นั้นเปิดออกมาเล็กน้อย มืออีกข้างก็ค่อยๆยกกระโปรงชุดนอนขึ้นและมืออีกข้างก็ถือผ้าเปียกชุบในน้ำร้อนเบา ๆ แล้วเช็ดอย่างเบาๆ ภาพนี้ทำให้ซูเฉินเร่าร้อนขึ้นอีก

โดยเฉพาะตอนที่หลิวอี้อี้ ยกกระโปรงชุดนอนเธอขึ้น มองจากมุมของ ซูเฉินสามารถเห็นบั้นท้ายทั้งสองของหลิวอี้อี้ เห็นอย่างเบลอๆ แล้วความขี้อายที่น่าดึงดูดจนทำให้ซูเฉินอดไม่ได้ที่อยากเข้าไปกอดจากด้านหลังและแทงเข้าไป

ยิ่งไปกว่านั้น ซูเฉิน ไม่เพียงเห็นแค่บั้นท้ายทั้งสองนั้น ภายใต้แสงไฟจาง ๆ เขายังเห็นส่วนที่น่าดึงดูดที่สุดของหลิวอี้อี้ด้วย เนื่องจากแสงไม่สว่างมากนัก แล้วร่วมถึงหลิวอี้อี้ที่กำลังล้างด้วยมือของเธอดังนั้นจึงเห็นเพียงเงาและที่ขนที่เบาบาง!

"กูตง !” ซูเฉินรู้สึกว่าปากแห้งและอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอ

"หะ?"หลิวอี้อี้ หันหน้าของเธอกลับไปหลังจากได้ยินเสียง แล้วก็เห็นซูเฉินที่กำลัง จ้องมองที่เธอและความปรารถนาในดวงตาของเขาก็มองออกอย่างเห็นได้ชัดเจน

ในทันทีหลิวอี้อี้ ตื่นตระหนกมากก็ตอนที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าครั้งแรกเธอกลับมองกลับไปที่ ซูเฉิน เพื่อดูว่าเขาแอบมองอยู๋หรือป่าวในเวลานั้นเขาก็ยังหันหน้าเข้ากำแพงอย่างจริงใจและไม่แอบมองด้วย

ครั้งนี้ หลิวอี้อี้ มัวแต่ทำความสะอาดโคลน จึงไม่ได้คิดอะไรมาก ใครรู้ว่าคราวนี้อีกฝ่ายกลับจ้องมองเขาตั้งแต่ต้นจนจบ

"ตายแล้วๆ" หลิวอี้อี้หน้าแดงด้วยความอับอายในทันที

แล้วเธอก็เกือบทำน้ำในแก้วหกโดยไม่ได้ตั้งใจด้วย แต่ร่างกายของซูเฉินนั้นเร่าร้อนและไม่สบายตัวมาก เธอยังคงจ้องมองไปที่ หลิวอี้อี้ จากนั้นก็หายใจเข้าออกด้วยเร่าร้อนในร่างกาย...