แอบรัก นิยาย บท 25

หลังจากเห็นการจ้องมองของ หลิวอี้อี้ แล้วซูเฉินก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ว่า: "เล็กเกินไป ... "

หน้าของหลิวอี้อี้ ยื่งแดงเข้าไปอีก และก็ยังไม่รู้ว่าสิ่งที่ ซูเฉิน บอกว่าเล็กเกินไปนั้นคืออะไร ทั้งๆที่ปูดขึ้นอย่างเห็นได้ชัดว่านั้นใหญ่ขนาดไหน? ความคิดนี้ผ่านไปในพริบตา และเธอก็ตอบสนองได้ในไม่ช้านั้นว่าอ๋อ เสื้อผ้าเล็กเกินไปนี้เอง

"งั้นนายก็ใส่กางเกงในนอนละกันเพราะยังไงก็ไม่ได้ห่มผ้าห่มผืนเดียวกันอยู่แล้ว" หลิวอี้อี้ กล่าวและใบหน้าของเธอดูเขินอายมากขึ้น และน้ำเสียงของเธาก็เล็กลงเรื่อย ๆ

"โอเค" ซูเฉินตอบ และรีบถอดชุดนอนที่รัดรูปออกแล้วรีบขึ้นเตียงอย่างรวดเร็ว

หลิวอี้อี้ หันหน้ากลับไปอีกด้านเพื่อหลีกเลี่ยงจากซูเฉิน หลังจากที่ได้ยินเสียง ที่ซูเฉิน เข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วเขาจึงเดินไปปิดไฟและเข้าไปที่ใต้ผ้าห่มเหมือนกัน

"พี่สะใภ้ ... " ซูเฉินเรียกอย่างกะทันหันอีกครั้ง

"มีอะไรหรอ?" หลิวอี้อี้ ถาม

ซูเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วลดน้ำเสียงลงและพูดว่า พี่ชายจะแอบฟังการเคลื่อนไหวของพวกเราที่หลังประตูไหม"

"ไม่ต้องไปสนใจก็เขาเลือกเองนี่!” เมื่อพูดถึงซูเจิ้ง อารามณ์โกรธของหลิวอี้อี้ก็เพิ่มขึ้นมาเลย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซูเฉินก็เลยหยุดคิดเรื่องนี้ไปเลย แต่ภายใต้ความมืดในห้องนี้ เต็มไปด้วยกลิ่นของหลิวอี้อี้ ซึ่งทำให้หัวใจของซูเฉินหงุดหงิดมาก

ไม่เพียงแค่หัวใจของ ซูเฉิน เท่านั้นที่เป็นแบบนี้ หลิวอี้อี้ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

"พี่สะใภ้แล้วพรุ่งนี้จะทำไงดี?” ซูเฉินถามอย่างไร้คำพูด

"อย่าไปสนใจเรื่องพรุ่งนี้ ฉันบอกแล้วว่าคืนนี้จะให้นายนอนกอดฉัน" หลิวอี้อี้ ก็หยับร่างกายของเขาไปที่ข้างๆของซูเฉิน

ซูเฉินก็นึกว่า หลิวอี้อี้ จะลืมคำพูดนี้ไปแล้ว เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนี้เขาก็รีบขยับร่างกายข้าไปที่ใกล้ หลิวอี้อี้ และยื่นมือออกไปกอดเธอ

ผ้าห่มนั้นปิดกั้นความรู้สึกที่แท้จริงของซูเฉินไว้!

"พี่สะใภ้?" ซูเฉินเรียกขึ้นมาอีกครั้ง

หลิวอี้อี้หันหน้าเข้าไปซูเฉินและพูดว่า "มีอะไร อยากพูดอะไรก็พูดมาสิ?"

"คุณยังรักพี่ชายของฉันอยู่ไหม” ซูเฉินถาม

"... " หลิวอี้อี้ ลังเลไปสักพัก จากนั้นก็ถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า "ความรักระหว่างฉันกับพี่ชายของนายอาจหมดไปนานแล้วหรืออาจจะไม่เคยมีเลยด้วยซ้ำ!"

"ไม่เคย?" ซูเฉินถาม

"อืม ... คุณก็รู้นี้สถานการณ์ตอนที่ฉันต้องแต่งงานกับพี่ชายของนาย ... " หลิวอี้อี้ กล่าวด้วยความเศร้าโศก

"แล้วอยู่กับพี่ชายแบบนี้ คุณเต็มใจแล้วเหรอ?” ซูเฉินถามอีกครั้ง

"ไม่มีอะไรที่จะเต็มไม่เต็มใจ เด็ฏอย่างพวกนายคิดเสมอว่าจะต้องอยู่กับคนที่ตัวเองรัก อันที่จริงแล้วเมื่ออายุเพิ่มขึ้นความคิดแบบนี้จะตื้นลงเรื่อย ๆ แม้ว่าพี่ชายของนายและฉันจะไม่ได้มีความรักที่เร่าร้อน แต่ก็มีความรักที่เหมือนกับครอบครัวเดียวกันอยู่. "หลิวอี้อี้อธิบาย

เมื่อฟังคำพูดของหลิวอี้อี้แล้ว จู่ๆ ซูเฉิน ก็นึกอิจฉาพี่ชายตัวเองขึ้นมาที่เขาสามารถหาภรรยาที่ดีขนาดนี้ได้

"ฉันบอกนายนายไปตั้งเยอะ นายก็ไม่เข้าใจหรอก ... เอาละนอนเถอะ" หลิวอี้อี้เห็นว่า ซูเฉิน ไม่ได้พูดอะไรแล้ว เขายิ้มให้กับตัวเองและหลับตาลงในอ้อมกอดของ ซูเฉิน

"พี่สะใภ้ฉันนอนไม่หลับ” ซูเฉินได้กลิ่นหอมบนร่างกายของหลิวอี้อี้แล้วรู้สึกสับสนไปหมด

รู้สึกถึงการหายใจที่ร้อนแรงของ ซูเฉินแล้วหลิวอี้อี้ เข้าใจว่ามันเกิดไรขึ้นโดยไม่ต้องคิด

"คิดบ้าอะไรอีกแล้วเหรอ” หลิวอี้อี้ถาม

ภายใต้ความมืดหลิวอี้อี้ ความกล้าหาญของเธอเพิ่มขึ้นมาก และสถานการณ์อนนี้ก็ถูกบังคับโดย ซูเจิ้ง และ เฉินซู่ชิว ดังนั้นเธอจึงไม่กังวลเหมือนปกติ!

ซูเฉินพยักหน้าเบา ๆ และกล่าวว่า "อืม ... มันป่องขึ้นหลายครั้ง และฉันไก็ม่สามารถระบายมันออกมาได้!"

หลิวอี้อี้ ก็คิดว่า ก็จริงนี้! เธอคลุมเครือกับ ซูเฉิน าหลายครั้ง แค่ผ่านๆไม่ได้ระบายออกมาและทุกครั้งที่หลังจาก ซูเฉิน จากไป เธอก็รู้สึกว่าใจมันว่างๆเหมือนขาดอะไรไป

"นั้น ให้พี่สะใภ้ช่วยไหม？"หลิวอี้อี้ กล่าว

ใบหน้าของซูเฉินเริ่มร้อนผ่าวเมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาอ้าปากถามว่า "จะช่วยยังไงเหรอ พี่สะใภ้"

หลิวอี้อี้ไม่ได้พูดอะไร เธฮค่อยๆยกผ้าห่มขึ้นจากนั้นวางมือเล็ก ๆ ของเธอไว้ระหว่างขาของ ซูเฉิน

ซูเฉินสวมแค่กางเกงในตัวเดียวและมันก็โป่งออกมานานละ หลิวอี้อี้i เอื้อมมือเข้าไปจับร่างกายของ ซูเฉิน เบา ๆ และการเต้นของหัวใจเธอก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น

"พี่สะใภ้" รู้สึกถึงความนุ่มนวลของหลิวอี้อี้ ลมหายใจของ ซูเฉินก็เริ่มเร็วขึ้น

"อย่าเสียงดัง ... " หลิวอี้อี้ ก็เต้นตื่นมาก โชคดีที่ตอนนี้ปิดไฟแล้วและตัวเองก็ไม่ได้เขินอายเท่าไหร่

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูเฉิน ก็ปิดปากของเขา แล้วตอนนี้ หลิวอี้อี้ก็ยังคงอยู๋ในอ้อมกอดของเขา ซูเฉิน แทบไม่ลังเลและอ้าปากจูบริมฝีปากเธอในตอนนั้นเลย

นอนบนเตียงเดียวกันกับชายหนุ่มที่กำลังมีความต้องความสูงขนาดนนี้ จะให้ หลิวอี้อี้ไม่รู้สึกอะไรได้ไงละ? แล้วเธอก็กำลังถูกซูเจิ้งทิ้งไว้นานแล้ว ในตอนนี้เธอเหมือนกับท่อนไม้ที่แห้งและง่ายที่จะติดไฟง่าย ...

แล้ว อาการแบบนี้ก็ไม่ได้หมายความว่า หลิวอี้อี้ จะไม่บริสุทธิ์ไม่ใช่ว่าเมื่อถูกสัมผัสผู้ชายเล็กน้อยก็มีชู้เลย แต่เป็นปฏิกิริยาทางร่งกาย การขาดความชุ่มชื้นในระยะมากนาน หากโดยผู้ชายสัมผัสแล้วแม้แต่ผู้หญิงที่บริสุทธิ์ ร่างกายก็จะอ่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว! ยิ่งไปกว่านั้นในหัวใจของเธอก็จะรุนแรงมากกว่าเด็กสาว!

ดังนั้นหลังจากถูกซูเฉินจูบแล้วหลิวอี้อี้ ก็รู้สึกอ่อนไหวไปแล้ว

แม้ว่าซูเจิ้ง และเฉินซู่ชิวก็อยากให้พวกเขามีอะไรกัน แล้วเธอก็แสดงความไม่พอใจของเธอต่อหน้าซูเจิ้งไปแล้ว และในคืนนี้พวกเขาก็ใช้เพียงการ"รองเตียง" มาเป็นข้ออ้างในการเพิ่มความสัมพันธ์ ...

หากคืนนี้ทนไม่ได้ที่จะมีเพศสัมพันธ์กันแล้วในวันพรุ่งนี้จะเผชิญกับสามีและแม่สามียังไง?

ยิ่งหลิวอี้อี้คิดแบบนี้ยิ่งทำให้ในใจเธอสับสนวุ่นวายไปอีกและเธอรู้สึกว่ามีบางอย่างติดอยู่ในลำคอเธอ ทั้งๆที่ในจิตใจอยากบอกห้ ซูเฉินหยุด แต่เมื่อคำพูดนั้นเมาถึงลำคอของเธอ เธอก็ไม่สามารถพูดมาออกจากปากเธอได้

"ซู ... ซูซูเฉินอย่า" แค่ไม่กี่คำพูดนี้ ก็ทำให้เธอหมดเรี่ยวแรงแล้ว

ซูเฉินรู้สึกถึงการปฏิเสธและความบินอายของเธอ และฮอร์โมนในร่างกายก็เริ่มพลุ่งพล่านมากขึ้นอีก เขายกกระโปรงชุดนอนของหลิวอี้อี้ขึ้น แล้วเอื้อมมือเข้าไป

"อา!" หลิวอี้อี้ อุทานและร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านไปหมด

ซูเฉิน คว้าโอกาสนี้เพื่อจับสถานที่ที่อ่อนไหวที่สุดของหลิวอี้อี้ ไว้ และเริ่มกระตุ้น หลิวอี้อี้ ด้วยสัญชาตญาณของผู้ชาย

ในทันทีเธอรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าปั่นป่วนที่มาจากปลายนิ้วของซูเฉินที่กระทบสมองของเธอโดยตรงและตอนนั้นคนทั้งคนก็ควบคุมไม่ได้แล้ว

ความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในใจมานานก็ถูกขุดขึ้นมาทันทีเช่นเดียวกับเขื่อนที่แตกสลายที่ไม่สามารถจะปิดกั้นได้อีก

"ไม่นะ ... ไม่ไม่ซู ... " เธอด้วยแรงทั้งหมดที่มีอยู่ เสียงที่ออกาจากลำคอก็เป็นแค่เสียงอ่อนเบาๆมือเธอก็ไปเกี่ยวคอของซูเฉินอย่างอัตโนมัติและก็จูบอย่างดุเดือดเรื่อยๆ

เธอหนีบขาอย่างแน่น มือก็ซูเฉินก็โดนหนีบไว้เช่ากัน

"อี้อี้ คุณอยากให้ฉันนอนทับคุณและขยี้มันอย่างเต็มที่ไหม"ซูเฉิน ถาม หลิวอี้อี้ แล้วเป่าความร้อนในหูข้างๆของเขา

นับตั้งแต่ที่เขามีอะไรกับ จ้าวซีแล้วซูเฉิน ก็มักจะแสดงท่าทางที่เจ้าเล่ห์อยู๋ตลอด แล้วในขณะนี้เขามีความเหนือกว่าและก็ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าหลิวอี้อี้จะแก่กว่าตัวเองหรือไม่ เขาก็แสดงท่าทางที่เลวร้ายที่สุดของผู้ชายออกมาโดยตรง .

"ไม่ ฉันไม่ต้องการ!" หลิวอี้อี้ กัดฟันของเขาและพูดอย่างดื้อดึง

"จริง ... เหรอ?" ซูเฉินแสยะยิ้ม น้ำเสียงของเขาช้าลงและนิ้วของเขาเช้าลงเหมือนกัน

ในทันใดนั้น ความรู้สึกที่ว่างเปล่าในใจของหลิวอี้อี้ก็กลับมาอีกครั้ง เพราะว่าเกือบจะถึงจุดสูงสุดแล้วซูเฉฺนก็เคลื่อนไหวช้าลง ราวกับว่าเขาตกลงมาจากที่สูง

"อย่า อย่าหยุด" ร่างของหลิวอี้อี้ โค้งแน่นและก็มีเหงื่อหอมบาง ๆ ออกมาจากบนหน้าผากของเธอและอุณหภูมิในร่างกายของเธอก็สูงขึ้น

แล้วแบบนี้ก็ทำให้ซูเฉินได้กลิ่นกายของเธอชัดเจนมากขึ้น

"ไม่ต้องหยุดเหรอ" ซูเฉินยังคงพูดใส่หูข้างๆของหลิวอี้อี้ว่า : "นั้นบอกฉันว่าสิว่าคุณต้องการอยากให้ฉันนอนทับและขยี้มันจนกว่าธอจะพอใจ?

"ฉันน……"

หลิวอี้อี้ ตกใจกับคำพูดของ ซูเฉิน จนทำให้ใบหน้าของเธอแดงร้อน แต่ถ้าเธอไม่พูดว่า "อยาก" แล้วตามด้วยการเคลื่อนไหวที่ค่อยๆหายไปทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่ากำลังจะตกลงไปในเหว ...