แอบรัก นิยาย บท 54

ถึงตอนนี้ซูเฉินรู้สึกว้าวุ่น

เพราะเมื่อกี้หลิวอี้อี้ช่วยเขานานมากแล้ว ถ้ายังทำต่อไปอีกนิด เขาก็จัเสร็จแล้ว

แต่ตอนนี้ หลิวอี้อี้เพิ่งเริ่มดื่มด่ำ โอกาสแบบนี้มีไม่บ่อย ถ้าตัวเขาเสร็จซะก่อน งั้นที่เล้าประโลมมาเมื่อกี้ก็เสียเปล่า

ระหว่างที่ซูเฉินกำลังลังเล ขาทั้งสองข้างของหลิวอี้อี้ก็หนีบมือใหญ่ๆของซูเฉินไว้ แล้วตัวเธอก็สั่นไปทั้งตัว

"เร็วขนาดนี้เลย?" ซูเฉินตกใจ และรับรู้ได้ถึงน้ำอุ่นๆบนฝ่ามือ หลังจากนั้นเขาก็สั่นไปทั้งตัว

ถึงตอนนี้ สมองซูเฉินก็ร้อนผ่าว และเขาก็ทนไม่ไหวปลดปล่อยออกมา

ทั้งสองคนหายใจแรง ไม่นาน หลิวอี้อี้ก็ได้สติ เธอหยิกแรงๆที่หน้าอกของซูเฉิน แล้วพูดว่า " ไม่ใช่นายบอกว่าจะไม่ทำซี้ซั้วหรอ?"

"ก็ไม่ได้ทำอะไรซี้ซั้วไง" ซูเฉินยิ้มไม่รู้ไม่ชี้ พูดว่า "ผมก็แค่ใช้มือ！"

"ไอ้เด็กเลว หันหลับมา ฉันล้างฟองสบู่ให้ แล้วรีบออกไป" เมื่อหลิวอี้อี้เห็นเขาซนขนาดนี้ ในใจคิดว่าใกล้ถึงเวลาต้องกินข้าวเย็นแล้ว แต่ยังไม่ได้นัดสถานที่เจอกันกับหยางถิง ถ้าหยางถิงมาบ้าน มาเห็นว่าเธออาบน้ำด้วยกันกับซูเฉิน งั้นก็ไม่มีอะไรจะอธิบายแล้ว

ซูเฉินที่กำลังมีความสุข รู้แล้วว่าหลิวอี้อี้พ้นออกมาจากความดื่มด่ำนั้นแล้ว เขาก็พยายามยั่วยวนเธอต่อ แต่เมื่อเห็นว่าเธอไม่เล่นด้วย เขาก็เลยยอมให้หลิวอี้อี้ใช้ฝักบัวล้างฟองสบู่ให้แต่โดยดี แล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

หลิวอี้อี้ยืนพิงกำแพงห้องน้ำประมาณสิบวินาที รอจนกว่าขาเริ่มมีแรง แล้วค่อยเริ่มอาบน้ำ

ซูเฉินเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย ได้ยินเสียงน้ำ ในใจพูดกับตัวเองว่า เมื่อกี้พี่สะใภ้อาบน้ำให้เห็นของตัวเองจนหมดแล้ว เพราะงั้นเขาเองก็ต้องเห็นของเธอหมดเหมือนกัน จะได้ไม่ขาดทุน

พูดเสร็จ ซูเฉินก็เอามือไปวางที่ลูกบิดประตู แล้วก็บิด

"แกร็ก"

เสียงของประตูดังเบาๆ บิวไปได้นิดนึงลูกบิดก็บิดต่อไม่ได้แล้ว ซูเฉินแบะปากด้วยความเศร้าใจ และพูดว่า " คิดถึงไม่ถึงเลยว่าจะล็อคประตูด้วย......ห่าย!"

ขณะที่ซูเฉินกำลังรู้สึกเสียใจอยู่นั้น เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น ถึงแมหลิวอี้อี้กำลังอาบน้ำอยู่ แต่เธอก็ได้ยินเสียงกริ่งประตู ก็เลยพูดว่า " ซูเฉิน ไปเปิดประตู น่าจะเป็นพี่ถิงถิง"

"อ้อ รู้แล้วครับ" ซูเฉินตอบรับ แล้วเดินไปเปิดประตู

เมื่อประตูถูกเปิดออก หยางถิงก็ยื่นหน้าเข้ามา มองซ้ายมองขวา แล้วพูดว่า " พ่อคุณทูนหัว พี่สะใภ้นายหล่ะ?"

"กำลังอาบน้ำอยู่ พี่ถิงถิงเข้ามาก่อนสิ" ซูเฉินพูด

"อาบ้ำหรอ?" หลังจากที่หยางถิงได้ฟัง ก็ยิ้มด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ และพูดเบาๆว่า "พ่อคุณทูนหัว ทำไมนายหน้าแดงขนาดนี้ แอบดูพี่สะใภ้อาบน้ำหรอ?"

"ไม่นพ" ซูเฉินตอบ

หยางถิงถามอีกว่า " จริงรึป่าว？"

"จะโกหกพี่ทำไม ประตูห้องน้ำก็ล็อค............" ซูเฉินพูดอธิบาย แล้วหยุดพูด

หยางถิงอดไม่ไหวหัวเราะฮ่าๆๆๆ ออกมา แลพูดว่า " นี่ก็ร้อนตัวน่ะสิ?"

ซูเฉินไม่พูดอะไร หยางถิงอยู่ดีดีก็กอดเขาเบาๆ และพูดว่า "นายไม่รูอะไร ช่วงนี้พี่เบื่อขนาดไหน ถ้านายยังไม่หายดี พี่ก็จะไปหาแฟนแล้ว!"

"พี่กล้า?" เมื่อซูเฉินเห็นหยางถิงแกล้ง เขาก็เอามือไปตีก้นเธอหนึ่งที

"โอ้ย!" หยางถิงส่งเสียงร้อง

ซูเฉินตกใจ รีบพูดออกไปด้วยเสียงเบาๆว่า " เบาๆหน่อยสิ ประตูกระจกกันเสียงไม่ค่อยดี

วันนี้หยางถิงสวมชุดกระโปรงสีเนื้อ ถึงแม้ข้างบนจะถอดยาก แต่กระโปรงข้างล่างบาน หลังจากที่มือของหยางเฉินเข้าไปแล้ว ก็พบว่ามีน้ำไหลแล้ว เขาก็เลยยยิ้มและพูดว่า " พี่ถิงถิง พี่มีอารมณ์ตั้งแต่ตอนไหนแล้ว?"

"ก็ไม่ใช่เพราะนายเอามือมาตีฉันหรอ" หยางถิงหายใจถี่ และนั่งลงไปบนตัวของซูเฉิน

เนื่องจากห่างหายกันไปนานแล้ว ทำให้ซูเฉินรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมา เขาให้หยางถิงขยับบนร่างกายของเขาครู่หนึ่งแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ให้เธอนอนคว่ำหน้าลงไปยนโต๊ะ แล้วเขาก็ยืนอยู่ข้างหลังเธอแทน

ไม่รู้ว่าหลิวอี้อี้จะอาบน้ำเสร็จเมื่อไหร่ เพราะฉะนั้นเขาต้องรีบทำเวลาเผด็จศึก!

เขากดไหล่ของหยางถิงลง แล้วใช้มือหยิกที่ก้นของหยางถิงเบาๆ หลังจากนั้นก็สอดน้องชายของเขาเข้าไปจนสุด

หยางถิงไม่กล้าส่งเสียงร้อง รีบกัดริมฝีปาก กลั้นเสียงเอาไว้

ซูเฉินไม่รู้มาก่อนว่ายางถิงมีจุดที่ทำให้เกิดอารมณ์ แค่ตีก้นหน่อยหรือหยิกเบาๆนิดหน่อยก็จะทำให้เธิเกิดอารมณ์ได้ มือใหญ่ๆของเขาก็เลยเริ่มอยูไม่นิ่ง

"คนบ้า นายอย่างมาซีซั้วนะ ไม่งั้นตอนพี่เดินแล้วจะมีปัญหา" หยางถิงรู้ดีว่าถ้าทำอย่างนี้จะทำให้ขาทั้งสองข้างของเธออ่อนแรง เมื่อคิดว่าตอนนี้กำลังอยู่ที่บ้านของเพื่อนสนิท ก็รู้สึกหวั่นๆ

ซูเฉินใช้มือตีเข้าไปเบาๆ แล้วยิ้มร้ายๆ พูดว่า " ทำไมไม่เคยบอกผมเลย?"

"ก็ไม่ใช่ว่า....กลัวนาย กลัวนายจะมาแกล้งฉันนะสิ" หยางถิงหน้าแดง

"แต่ผม ผมชอบแกล้งพี่นะ!" ซูเฉินพูด แล้วใช้มือหยิกขาอ่อนของหยางถิงเบาๆ ผ่านไปครู่หนึ่ง ตัวของหยางถิงก็สั่นไปทั้งตัว

"นาย......................."

ขออภัยหนังสือเล่มนี้ถูกแบนโดย Facebook เรากำลังทำงานอย่างหนักเพื่อรอให้ Facebook ยกเลิกการแบนก่อนที่จะอัปเดตและอัปโหลดตอนใหม่เพื่อให้ผู้อ่านได้อ่าน ฉันขอโทษจริงๆฉันหวังว่าทุกคนจะให้อภัยฉัน!