แอบรัก นิยาย บท 55

"นาย......"

หยางถิงไม่เพียงแค่โกรธมาก แต่จู่ๆเธอก็รู้สึกเสียใจและรู้สึกเหมือนถูกคุกคาม

ใครจะไปรู้ว่าหนุ่มน้อยคนนี้ทำซั่วๆมั่วๆ แต่จับจุดอ่อนของเธอได้?

หยางถิงรู้ว่าตัวเองมีความซาดิสเล็กน้อย ทุกครั้งที่รู้สึกฮึกเหิมเธอมักจะหวังให้ผู้ชายตี หยิก บีบ บริเวณก้นและขาอ่อนด้านใน!

นอกจากสองตำแหน่งนี้แล้ว ถ้าเป็นตำแหน่งอื่นหยางถิงจะต่อต้าน บวกกับหยางถิงจะมีนิสัยชอบเริ่มก่อน ดังนั้นเวลาเธออยู่กับซูเฉิน เธอก็มักจะรุกก่อนหรือเริ่มลวนลามซูเฉินก่อน

แต่วันนี้จู่ๆเธอก็เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายรับ แถมยังถูกซูเฉินรู้จุดอ่อนอีก หยางถิงก็เลยทั้งรู้สึกอยากหัวเราะและโกรธมาก

ผู้ชายไม่แบ่งอายุ ไม่ว่าจะเป็นวัยรุ่นหรือวัยกลางคน พวกขาล้วนชอบเอาชนะผู้หญิง หยางถิงรู้เรื่องนี้ดี ไม่ว่าวันนี้จะเป็นอย่างไร ต่อไปเด็กหนุ่มคนนี้ก็จะทำแบบนี้กับเธอครั้งแล้วครั้งเล่าแน่ๆ

หยางถิงคิดในใจ กัดริมฝีปากแน่น พยายามควบคุมไม่ให้ตัวเองตื่นเต้นเกินไป

แต่เมื่อเธอยิ่งอดทน ซูเฉินก็รับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายของเธอ หลังจากที่ตื่นเต้น ซูเฉินกำลังจะเสร็จแล้ว เสียงน้ำในห้องน้ำก็หยุดลง

เมื่อเสียงน้ำในห้องน้ำหยุดลง ซูเฉินและหยางถิงก็เริ่มลุกลี้ลุกลน แต่พวกเขาก็รู้ว่า หลิวอี้อี้ต้องเช็ดตัวก่อน และสวมเสื้อผ้า ดังนั้นน่าจะมีเวลาอีกประมาณหนึ่งนาทีที่จะทำให้เสร็จ

ขณะนี้ หยางถิงก็เริ่มอยู่ไม่เป็นสุขเธอรีบพูดว่า " ไอ้หยา นายเร็วหน่อยสิ"!"

ซูเฉินตื่นเต้นยิ่งกว่าหยางถิงซะอีก เขากำลังหาวิธีให้หลิวอี้อี้ยอมรับเขา ถ้าตอนนี้ถูกหลิวอี้อี้จับได้ ว่าตอนที่เธอกำลังอาบน้ำอยู่ เขาและหยางถิงมามีอะไรกันในห้องรับแขก งั้นหลิวอี้อี้จะคิดอย่างไร?

ในใจกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ ซูเฉินก็รีบกอดเอวของหยางถิงไว้แน่น และพุ่งตัวทำจนเสร็จ

"อ๊า โอ้ว!" การจู่โจมที่รุนแรง ทำให้หยางถิงส่งเสียงครางออกมา

หลังจากนั้นก็เป็นการเกร็งตัวและหดตัวอย่างรุนแรง จากการเกร็งและตัวสั่นของหยางถิง ทำให้ซูเฉินส่งเสียงออกมาจากลำคอ และน้ำแตก

"ไอ้เด็กเลว นายจะเอาฉันให้ถึงตายรึไง!" หยิงถึงพยุงตัวกับโต๊ะอย่างหมดแรง รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตาย

ซูเฉินใช้พลังที่เหลือปล่อยน้ำออกมาให้หมด แล้วค่อยรีบดึงออกมา แล้วรีบใช้ทิชชู่เปียกเช็ดในหยางถิง หลังจากนั้นเขาก็รีบถือกางเกงและเดินไปริมหน้าต่าง

หยางถิงหยิบทิชชู่เปียกมาเช็ดส่วนล่างของตัวเอง หลังจากส่งเสียงคราวเบาๆเล็กน้อย เธอก็รีบเดินไปห้องน้ำอีกห้อง

ผ่านไปประมาณสองสามนาที หลิวอี้อี้ก็เดินออกมาด้วยเสื้อผ้าที่สะอาด ผมก็เป่าจนแห้งดีแล้ว เธอเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นมองซ้ายมองขวาและถามว่า " หยางถิงหล่ะ?"

"ไปห้องน้ำ" ซูเฉินตอบด้วยความตื่นเต้น

หลังจากหลิวอี้อี้ได้ยินแล้ว เธอก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะตอนที่หยางถิงส่งเสียงคราว เธอกำลังถือไดร์เป่าผมกำลังเป่าผมอยู่พอดี เธอก็เลยไม่ได้ยินเสียงอะไร

ฉวยโอกาสระหว่างที่หยางถิงกำลังเข้าห้องน้ำ หลิวอี้อี้ก็ไปทาแป้ง เดิมทีเธอสวยมากอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องแต่งหน้ามากมาย แค่ทาแป้งบางๆก็สวยงามมากแล้ว

รอกว่าหยางถิงจะออกมาจากห้องน้ำ หลิวอี้อี้ก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอเห็นสีหน้าของหยิงถิงแปลกๆ ก็เลยถามด้วยความเป็นห่วงว่า " ถิงถิง เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?"

"ไม่เป็นอะไรหนิ " หยางถิงมือจับหน้าตัวเอง และพูดว่า "อาจจะร้อนเกินไป"

หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็ไปร้านอาหารแห่งหนึ่ง ระหว่างกินข้าวอยู่นั้น หลิวอี้อี้พยายามสังเกตุ สรุปว่าไม่เห็นว่าหยางเฉินและหยางถิงถิงมีอะไรผิดปกติ

"หรือว่าเราคิดมากไป?"

หลิวอี้อี้คิดในใจ ที่จริงเธอไม่รู้ว่า ตอนที่เธอกำลังอาบน้ำอยู่นั้น ซูเฉินและหยางถิงได้กันไปรอบหนึ่งแล้ว

ถ้าไปเที่ยว ไปตัวคนเดียวไม่มีเพื่อนไป ก็ไม่มีความหมายอะไร อีกอย่างซูเฉินเองก็ยังไม่แน่นอน เธอรู้สึกว่าถ้าเธอไปตอนนี้ ยังไม่ค่อยดี

ตัดสินใจได้แล้ว หลิวอี้อี้ก็กลับบ้านไปเก็บของนิดหน่อย และก็ไปที่ทำงาน

พูดตามตรงว่า หลังจากที่ตัวเธอผ่านเรื่องนี้มาแล้ว พอกลับไปที่ทำงานก็รู้สึกว่าแปลกๆ เธอยืนลังเลอยู่ที่หน้าประตูออฟฟิศครู่หนึ่ง หลิวอี้อี้ถึงได้รวบรวมความกล้าและเดินเข้าไป

"พี่อี้อี้ พี่มาแล้ว" เมื่อเธอเดินเข้าไป เธอก็เพื่อร่วมงานที่ชื่อเสี่ยวจาง

"อืม" หลิวอี้อี้พยายามรักษาความสงบนิ่ง

ต่อมา หลิวอี้อี้ก็แอบสังเกตเสี่ยวจาง หลังจากพบว่าสีหน้าของเสี่ยวจางไม่มีความผิดปกติอะไร เธอถึงโล่งใจ

เธอเดินเข้าไปในห้องทำงาน เมื่อทุกคนเห็นว่าหลิวอี้อี้กลับมาทำงานแล้ว หลังจากที่ทุกคนก็ทำหน้าตาตกใจเล็กน้อย ทุกคนก็มาถามสารทุกข์สุกดิบ

"อี้อี้ มาทำงานแล้วหรอ"

"ไม่เจอเธอตั้งหลายวัน ฉันคิดถึงเธอมากเลย"

เมื่อเห็นว่าทุกคนเป็นกันเองขนาดนี้ ความกลัวความกังวลของหลิวอี้อี้ก็ค่อยๆหายไป

เมื่อกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง หลิวอี้อี้ถึงได้รู้สึกปลอดภัยขึ้นมาหน่อย ช่วงว่างๆที่ผ่านมา ตัวเองมักจะคิดอะไรฟุ้งซ่านไปหมด ตอนนี้หวังว่าการทำงานจะสามารถดึงตัวเองกลับมาได้

โต๊ะทำงานของหยางถิงที่อยู่ข้างๆว่างอยู่ ไม่รู้ว่าเธอไม่มาทำงานหรือกำลังยุ่งอยู่ หลิวอี้อี้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งข้อความหาหยางถิง " หยางถิง ฉันถึงบริษัทแล้วนะ"

หลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว หลิวอี้อี้ก็จัดโต๊ะทำงานของตัวเอง ตอนที่กำลังจะเริ่มทำงาน ผู้อำนวยการหลี่ก็มาปรากฏตัว