แอบรัก นิยาย บท 89

อาจารย์ที่คุมสอบวันนี้ไม่ได้เป็นอาจารย์ที่สอนซูเฉิน แต่เป็นผู้หญิงวัยรุ่หน้าตาสวยคนหนึ่ง

ฟ"นี่...." หวังฟานและหยางเชาก็หันไปมองผู้หญิงคนนั้น มองตรงๆ และพูดว่า " นี่ไม่ใช่รุ่นพี่ปีสูงหรอ"

ผู้หญิงคนนี้น่าจะอายุประมาณยี่สิบเอ็ด ยี่สิบสองปี สวมชุดกระโปรงลายดอกไม้สีอ่อนๆ สวมรองเท้าแตะส้นสูงสีขาว รวมผมหางม้า ใบหน้าแต่งอ่อนๆ ดูแล้วสวยงามมากๆ

"ฉันเดาว่าใช่" ซูเฉินตอบ

ผู้หญิงสวยคนนั้นได้ยินที่พวกเขาทั้งสามคนคุยกัน เธอหน้าแดงเล็กน้อย ต่อมาเธอกระแอม และพูดว่า " เป็นแบบนี้ พอดีแม่ของอาจารย์หลี่ไม่สบาย เมื่อคืนอาจารย์ก็เลยนั่งรถไฟความเร็วสูงกลับบ้านไปแล้ว ช่วงนี้พี่ก็เลยเป็นคนสอนแทนอาจารย์"

เมื่อพูดจบ เธอก็พูดแนะนำตัวเอง " พี่ชื่อ หลี่ฟานหราน เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงเหมือนกัน แต่พี่เรียนจบแล้ว ครั้งนี้มาในฐานะอาจารย์สอนแทน เนื่องจากตอนนี้พวกเธอสามคนต้องสอบชด.....วันนี้ก็เลบยได้เจอกันก่อน เดี๋ยววันจันทร์ คาบของอาจารย์หลี่ พี่ก็จะมาสอนแทน"

"หลี่ฟานหราน......" หวังฟานพูดชื่อเบาๆ สายตาของเขามีแววตาแห่งความลามกอยู่

ในมหาวิทยาลัย มีความรักระหว่างอาจารย์และนักศึกษาไม่น้อย เพียงแค่มีรุ่นพี่แบบหลี่ฟานหราน อาจารย์ผู้ชายหล่อๆ อาจารย์สาวสวยๆ ก็จะกระตุ้นฮอร์โมนของนักศึกษาได้

เพราะตอนเรียนชั้นประถมศึกษาและชั้นมัธยมศึกษา อาจารย์ก็เหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่

แต่พอเป็นมหาวิทยาลัย ความสัมพันธ์ของอาจารย์ก็เหมือนเป็นรุ่นพี่ และภายใต้จิตสำนึกที่มีความดื้อรั้นมีความน่าตื่นเต้นที่อยู่ภายในของมนุษย์ ดังนั้น ซูเฉิน หวังฟาน และหยางเชา พวกเขาทั้งสามคนจึงมีความคิดที่อยากได้หลี่ฟานหราน ถ้าได้ขึ้นมาจริงๆคงจะสวยงามมาก

หลี่ฟานหรานดูสีหน้าท่าทางของทั้งสามคน จู่ๆก็เหมือนเข้าใจอะไรได้ เธอรู้สึกเย็นวูบ และพูดว่า "พวกเธอพร้อมแล้วยัง ถ้าพร้อมแล้วงั้นก็เริ่มสอบเลย！"

ระหว่างพูด น้ำเสียงของหลี่ฟานหรานก็เป็นน้ำเสียงที่ไม่เกรงใจอีกต่อไป เมื่อพวกเขาสามคนเห็นดังนั้นก็ก้มหน้าลง และมองหน้ากัน พูดว่า " พร้อมแล้วครับ อาจารย์หลี่....."

หลังจากที่สูดลมหายใจแล้ว ซูเฉินก็คิดว่า อาจารย์ทั้งสองคนนามสกุลหลี่ทั้งคู่ คงไม่ได้เป็นญาติกันหรอกนะ？

แต่ความคิดนี้ก็ผุดขึ้นมาแวบหนึ่งในสมองเท่านั้น ซูเฉินไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะว่าทั้งสองคนจะเป็นญาจิกันหรือไม่นั้น ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับตน？

ไม่นาน กระดาษข้อสอบสามชุดก็ถูกส่งมา สิ่งที่ทำให้ซูเฉินดีใจก็คือ ข้อสอบไม่ได้เปลี่ยนใหม่ แต่เป็นข้อสอบเหมือนกับที่จ้าวซีติวเขามา

"ที่จริงมหาวิทยาลัย ก็เป็นสถานที่ที่ต้องเดินผ่านเท่านั้นเอง อิอิ" ซูเฉินคิด และเริ่มทำข้อสอบ

หวังฟานและหวังเชาค่อนข้างลบำบาก แฟนของพวกเขาสองคนไม่เหมือนจ้าวซี ถ้ามีเวลาก็จะพาพวกเขาสองคนไปเดินห้าง ดูหนัง อยากสบายก็ไปเปิดห้อง จะเอาเวลาที่ไหนมาติวข้อสอบให้พวกเขา？

พวกเขาทั้งสองคนเริ่มทำข้อสอบที่มีช้อยส์ให้เลือก และทำข้อที่ง่ายๆก่อน หลังจากนั้นก็เริ่มทำตาโตมองกันและกัน

"หยางชาว นายบอกว่าข้อสอบไม่ได้เปลี่ยนใหม่ งั้นทำไมพวกเราไม่เอาโพยมาหล่ะ？"หสังฟานเห็นซูเฉินเขียนคำตอบ ก็เลยพูดขึ้นมาเบาๆ

"ฉันจะไปรู้ได้ไง" หยางชาวตอบและส่งเสียงหึ่ยออกมา เห็นหลี่ฟานหรานหยิบแก้วกำลังจะไปเติมน้ำ สายตาเขาก็เปลี่ยน และพูดว่า "นายบอกว่าข้อสอบไม่ได้เปลี่ยนใหม่ เธอจ้องพวกเราไม่หยุดเลย....งั้น พวกเราก็ลอบซูเฉินแล้วกัน？"

"ได้........"

ทั้งสองคนก็เลยหันไปหาซูเฉิน ในฐานะที่พวกเขาสองคนไปช่วยหลิวอี้อี้กับเขา แน่นอนว่าเขาไม่ขี้เหนียว เห็นพวกเขาหันมา ก็เลยหยุดเขียน และเปิดข้อสอบยให้พวกเขาดู

หลี่ฟานหรานเห็นว่าทั้งสามคนยังพอควบคุมได้อยู่ เธอก็เลยแอบยิ้ม โดยไม่รู้ตัวว่าถูกพวกเขาทั้งสองคนดูอยู่ พวกเขาคิดในใจว่า อาจารย์หลี่คนนี้ ดูไร้เดียงสาดี

...........................

ไม่นาน ก็หมดเวลาทำข้อสอบ หลี่ฟานหรานมองพวกเขาและพูดว่า "พักผ่อนครึ่งชั่วโมง เดี่ยวจะสอบรายวิชาถัดไป"

"อืม" หวังฟานตอบรับ เห็นหลี่ฟานหรานไม่ได้ไปไหน เขาเลยหยิบเฉลยข้อสอบแล้วเดินไปหาเธอ และพูดว่า " อาจารย์หลี่ครับ อาจารย์ไม่พักผ่อนหน่อยหรอ?"

"ไอ้เด็กนี่ แม้แต่อาจารย์ก็จีบ" หยางเชามองไปที่หวังฟานและพูดเบาๆ

ซูเฉินเองก็หัวเราะ ไม่ได้พูดอะไร ถึงแม้หลี่ฟานหรานจะสวยมาก แต่เขามีจ้าวซีแล้ว อีกทั้งยังมีความสัมพันธ์กับหลืวอี้อี้และหยางถิงอีกด้วย ดังนั้นหลังจากที่เขาเห็นหลี่ฟานหรานแล้ว เพียงแค่รู้สึกใจสั่นเล็กน้อย แต่ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร

ไม่นาน ก็สอบเสร็จทั้งหมดสี่วิชา และตัวซูเฉินเองก็ไม่สามารถไปหาหลิวอี้อี้และหยางถิงได้ เขารู้สึกเบื่อ ตอนที่กำลังนั่งเงียบอยู่นั้น จู่ๆหลี่ฟานหรานก็เดินมาหา และถามว่า " นายชื่อซูเฉินใช่มั้ย?"

"อืม" ซูเฉินพยักหน้า และถามกลับว่า " มีอะไรมั้ยครับ อาจารย์หลี่?"

หลี่ฟานหรานหน้าแดง และพูดว่า " ฉัน.....จู่ๆฉันก็รู้สึกไม่สบายท้อง นายช่วยไปร้านค้าของมหาวิทยาลัย แล้วไปซื้อของให้ฉันหน่อยได้มั้ย?"

"ซื้อ.....อะไร?" จู่ๆซูเฉินก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี

"ผ้าอนามัย"หลี่ฟานหรานยังคงหน้าแดงอยู่ และพูดด้วยเสียงเบาๆว่า "มัน....เลอะออกมาแล้ว.......ขอร้องนะ.....ขอร้องหล่ะ!"