แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1056

ครั้งนี้ เฉินโม่ไม่ได้ใช้พลังในการกดขี่ และก็ไม่ได้ใช้พลังทิพย์ แต่ได้ใช้ฝ่ามือตบไปที่ใบหน้าของหานทงโดยตรง

ตอนนี้เฉินโม่ต้องการใช้หมัดที่สัมผัสถึงเนื้อหนังแบบนี้ ไม่เช่นนั้นมันจะไม่สามารถระบายความโกรธในใจเขาลงได้

หานทงถูกตบจนกระเด็นออกไป ตกไปบนโต๊ะตัวหนึ่ง คนทั้งคนระบมไปทั้งตัว มุมปากก็มีเลือดไหล

ทุกคนล้วนตกตะลึง พวกเขาไม่กล้าเชื่อว่าเฉินโม่คนที่มาจากที่อื่น กลับกล้าลงมือ ใจใหญ่เกินไปแล้วมั้ง!

สีหน้าของเซินกงหมิงแย่มาก แต่เขากลับไม่ได้บุ่มบ่าม แต่กลับแอบถอยหลังไปสองก้าว มองไปยังคุณฮู่ที่อยู่ในมุมห้องโถงแวบหนึ่ง

เมื่อเห็นคุณฮู่ได้ลุกขึ้นแล้ว สีหน้าของเซินกงหมิงถึงได้ผ่อนคลายลง ยืนอยู่ที่เดิมมองเฉินโม่อย่างเย็นชา

“ไอ้หนุ่ม มาถึงพื้นที่ของฉัน นายยังกล้าเหิมเกริมขนาดนี้ คิดว่าคนของมหาวิทยาลัยตงจิงไม่มีใครเอานายอยู่เหรอ?”

“คุณฮู่ รบกวนคุณช่วยออกหน้าด้วย！” เซินกงหมิงหันไปทำท่าคารวะแล้วพูดกับคุณฮู่ที่อยู่ในมุมห้อง

คุณฮู่กล่าวอย่างเรียบเฉย “คุณชายวางใจเถอะ มีผมอยู่ เขาทำอะไรไม่ได้หรอก!”

สายตาของเฉินโม่มองไปทางคุณฮู่ รู้ตั้งนานแล้วว่าในที่นี้มียอดฝีมือระดับแดนปรมาจารย์อยู่ เพียงแต่ว่าคุณฮู่ก็เป็นเพียงแดนปรมาจารย์ชี่แท้ เฉินโม่ไม่ได้สนใจเลย

“เป็นถึงระดับปรมาจารย์ กลับยอมมาเป็นหมารับใช้ คุณมันทำให้โลกฝึกบู๊ขายหน้าจริงๆ” เฉินโม่พูดอย่างเย็นชา น้ำเสียงมีความดูถูก

คุณฮู่โกรธมาก “ไอ้หนุ่ม แกกล้าหยามฉัน!”

“ในเมื่อแกรู้ว่าฉันเป็นปรมาจารย์ ผู้อาวุโสของนายไม่เคยบอกนายเหรอ ปรมาจารย์นั้นหยามไม่ได้?”

พูดจบ บนตัวของคุณฮู่พลังที่แข็งแกร่งก็ปะทุออกมา ร่างทั้งร่างได้ลอยขึ้นกลางอากาศ

“ห๊า เขาบินได้ด้วย!”