แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 113

เจี่ยจิ้งอานยิ้มและพูดว่า "คุณไม่เข้าใจหรอก นี่เรียกว่าการตลาดความสนองน้อยกว่าความต้องการ หากว่าฉันเปิดงานพนันหินทุกวัน คุณคิดว่าจะสามารถดึงดูดผู้คนจากเมืองหรูเหอ เจ้าสัวชิ่งหยางหรือคนตระกูลหลินมาได้เหรอ?"

ฉู่เหวินสงตกตะลึงครู่หนึ่งแล้วยิ้มและพูดว่า "ร้ายกาจจริงๆ ! ฉันคิดว่าคุณจัดงานพนันหินทุกสัปดาห์ เป็นเพราะมีหินไม่พอจัดงานเสียอีก? บ้าเอ๊ย แม้แต่ฉันก็โดนแกหลอก"

เจี่ยจิ้งอานยิ้มและมองที่เฉินโม่ "คุณเฉิน เพื่อแสดงความขอบคุณ คุณสามารถเลือกหินสามก้อนของที่นี่ไป ผมให้ฟรี!"

ครั้งนี้ ไม่เพียงแต่ฉู่เหวินสงแต่แม้แต่เฉินโม่เองก็ผงะไปครู่หนึ่ง "เถ้าแก่เจี่ย ของขวัญชิ้นนี้ใหญ่เกินไปไหม?"

ฉู่เหวินสงมองไปที่เถ้าแก่เจี่ยอย่างสงสัย "เจ้าอ้วนเจี่ย นายได้เห็นความสามารถของเฉินโม่แล้ว นายจะให้เขาเลือกสามชิ้นตามใจจริงเหรอ?"

เลือกได้เลยสามชิ้น ด้วยวิสัยทัศน์ของเฉินโม่ที่แสดงออกมาเมื่อสักครู่นี้ มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะเลือกหินหยาบที่มีค่าที่สุดในโกดังนี้ไปทั้งสามก้อน!

อย่างไรก็ตาม เจี่ยจิ้งอานยิ้มอย่างใจกว้าง "ฮ่าฮ่า ผมพูดคำไหนไปก็คำไหน ผมไม่เคยผิดคำพูด ผมบอกให้คุณเฉินเลือกตามใจชอบ เช่นนั้นผมก็ไม่กลัวว่าเขาจะเอาหินที่มีค่าที่สุดไป!"

ฉู่เหวินสงมองไปที่เฉินโม่ โดยไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

สีหน้าของเฉินโม่ไม่ได้เศร้าหรือมีความสุข แต่เขามองไปที่เจี่ยจิ้งอานและพูดเบา ๆ ว่า "เถ้าแก่เจี่ย ว่ามาเถอะ มีเรื่องอะไรให้เราช่วย"

สีหน้าของเจี่ยจิ้งอานตะลึงอย่างมาก เขาซ่อนความคิดตัวเองไว้เป็นอย่างดี สุดท้ายเฉินโม่ก็รู้อยู่ดี คนที่อยู่หน้าตนเป็นแค่ชายหนุ่มอาย17 18จริงหรือ?

"ในเมื่อคุณเฉินถาม ผมก็จะไม่อ้อมค้อม อีกไม่กี่วัน ผมมีการค้ากับหอสุขเจริญ เมื่อถึงเวลาผมอยากให้คุณเฉินไปกับผม ไปช่วยให้คำแนะนำผมสักหน่อย!"

นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของเจี่ยจิ้งอาน และเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงใจกว้าง!