แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 115

เฉินซงจื่อมาขวางหน้าเฉินโม่เอาไว้ และจ้องมองสวีตงฮ่านอย่างระวัง หลังจากฝึกฝนมาสองสามวันเขาก็มาถึงระดับแดนนอกชั้นรู้ความ จัดการบอดี้การ์ดหรืออันธพาลได้อย่างง่ายดายไม่มีปัญหา

ฉู่เหวินสงโกรธมาก "กล้าข่มขู่แขกของฉันต่อหน้าฉันฉู่เหวินสงเอง คิดว่าฉันฉู่เหวินล่องหนหรือไง? ไอ้มีด โทรเรียกพวกมา!"

เจี่ยจิ้งอานเยาะเย้ยและรอดูว่าเรื่องจะดำเนินอย่างไร ในถิ่นอู่โจว สวีตงฮ่านไม่ใช่คู่แข่งของฉู่เหวินสงอย่างแน่นอน

สวีตงฮ่านมองไปที่ฉู่เหวินสงและเยาะเย้ย " เจ้าหมากัด ฉันยอมรับว่าฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนายหากอยู่ในถิ่นอู่โจว แต่มีหวางไต้ซืออยู่ แม้ว่านายจะเรียกคนมามากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ สำหรับหวางไต้ซือเรา พวกเราด้อยค่าเยี่ยงมดที่ไม่มีทางสู้!"

"หวางไต้ซือ? หวางไต้ซืออะไรกัน? มาข่มใครเหรอ?" ฉู่เหวินสงดูถูกเหยียดหยาม

สวีตงฮ่านไม่ได้โกรธและยังคงเยาะเย้ย "นอกจากผีกลุ้มใจหวางหย่งซานแล้ว ในมณฑลฮ่านหยางนี้ใครกล้าแทนตนว่าหวางไต้ซืออีก?"

ฉู่เหวินสงตกใจและรีบมองไปที่ชายชราร่างผอมที่อยู่ข้างๆ สวีตงฮ่าน " หวางหย่งซานหวางไต้ซือ!" ในน้ำเสียงของเชาเผยความเคารพออกมาเล็กน้อย

เจี่ยจิ้งอานที่กำลังกอดอกรอดูจุดจบสวีตงฮ่าน ก็ตะโกนออกมาด้วยความตะลึงว่า "ผีกลุ้มใจ หวางหย่งซาน!"

สวีตงฮ่านยิ้มอย่างได้ใจ เขาก้าวออกไปเพื่อให้มีที่ว่างสำหรับชายชราร่างผอมบาง และประสานมือกล่าวว่า " ต้อนรับหวางไต้ซือด้วยความเคารพ!"