แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1199

จางเจิ้นจึงโล่งอก แต่ยังคงไม่ยอมตายใจ “หัวหน้าจี คุณไม่ได้พูดกับผู้บังคับบัญชาเหรอครับ? ให้ท่านส่งหยางติ่งเทียนมา?”

จีอู๋หยาจ้องจางเจิ้นไปหนึ่งที “นายคิดว่าฉันจะไม่พูดเหรอ เพียงแต่ว่าท่านได้ตัดสินใจแล้ว เราแค่ทำตามก็พอ ไม่ต้องพูดมากแล้ว”

จางเจิ้นถอนหายใจไปหนึ่งที แล้วไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่ว่าสีหน้าท่าทางเขาไม่น่าดูเล็กน้อย

เซี่ยไห่หลงทนดูไม่ได้ จึงพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ฉันรู้สึกว่าหัวหน้าเฉินนั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าหยางติ่งเทียน แค่คนบางคนใช้สายตาของหมามองคนอื่นต่ำไปก็เท่านั้น!”

จางเจิ้นอดกลั้นมานาน ได้ยินคำพูดนี้ของเซี่ยไห่หลง ก็เหมือนกับว่าเจอที่ระบายแล้ว “เซี่ยไห่หลง นายด่าใครว่าหมา!”

เซี่ยไห่หลงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย พูดอย่างเย็นชา “ด่าใครคนนั้นรู้ดี!”

จางเจิ้นโกรธจัด ถลกแขนเสื้อขึ้นแล้วด่า “เซี่ยไห่หลง อย่าเลียนแบบพวกผู้หญิง ถ้านายแน่จริง เรามาสู้กันสักตั้ง！”

“มาก็มาสิ ใครกลัวนาย!” เซี่ยไห่หลงก็ไม่ได้กลัวเลย จ้องจางเจิ้นแล้วตะคอกใส่

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะต่อสู้กัน เสียงหัวเราะเบาๆก็ดังขึ้นในทันที “ฮ่าๆ ทุกคนอารมณ์ไม่เลวนะ”

ผู้บังคับบัญชามาพร้อมกับเจียงเหอซาน ค่อยๆเดินเข้ามาข้างใจ

“ทำความเคารพ!”

จีอู๋หยารีบสั่งการทันที ทุกคนยืนตัวตรง ทำความเคารพผู้บังคับบัญชา แม้แต่เฟิงเหมียนที่บ้าๆบอๆมาโดยตลอดก็ไม่เว้น

แต่ว่า มีเพียงแต่เฉินโม่ที่ไม่ทำตาม มีเพียงแต่เขาที่ยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่ขยับตัว

จางเจิ้นเหลือบมองเฉินโม่ไปแวบหนึ่ง ก็โกรธทันที “โอหัง เจอผู้บังคับบัญชายังไม่ทำความเคารพอีก!”

คนที่เหลือก็หันมองไปทางเฉินโม่ สีหน้าแปลกใจ