แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 122

เวลาตี4 15นาที เฉินโม่ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว มีแสงสีทองลากผ่านดวงตาของเขาไปเป็นทางยาว ไม่กี่นาทีก็หายไป

เฉินโม่อ้าปากคายออกมา ก็มีกระบี่ชี่ที่เปลี่ยนมาจากพลังทิพย์ ฟันเข้าไปที่โต๊ะด้านหน้าอย่างแรง

โครม!

โต๊ะตัวนั้นแหลกละเอียดจนกลายเป็นขี้เลื่อยกระเด็นเต็มพื้น ฟุ้งกระจายไปเต็มห้อง

เฉินโม่นั่งอยู่ท่ามกลางฝุ่นผง แต่ก็ไม่ได้สะทกสะท้าน ต่อให้เป็นผงที่เล็กแค่ไหน ก็ไม่มีทางหล่นมาติดตัวของเขาได้

"ชั้นสองแดนรวมพลัง พลังทิพย์เปลี่ยนเป็นกระบี่!"

จุดสังเกตของชั้นสองแดนรวมพลังก็คือ การปล่อยพลังทิพย์ออกมาด้านนอก สามารถเปลี่ยนเป็นกระบี่ได้ โจมตีศัตรูได้ ระยะที่พลังทิพย์จะปล่อยไปได้ ขึ้นอยู่กับผลการฝึกของตนเอง พลังของเฉินโม่ในตอนนี้ พลังทิพย์สามารถปล่อยออกมาได้3เมตร ถ้าพลังทิพย์เปลี่ยนเป็นกระบี่ ก็จะสามารถโจมตีศัตรูได้ไกล10เมตร

"ในที่สุดเราก็เข้าสู่ชั้นสองแดนรวมพลัง สามารถเลือกวิชากลั่นร่างสักอย่างมาฝึกเสริมได้แล้ว เพื่อแก้ปัญหาจุดอ่อนของผู้บำเพ็ญ!"

"แต่ว่า จะเลือกวิชากลั่นร่างแบบไหนดีล่ะ?" เฉินโม่ครุ่นคิด

ชาติที่แล้ว เขาฝึกวิชาร่างทองแข็งหมุนเก้าของสำนักเสวียนเต๋า ถึงแม้จะรุนแรง แต่ว่าฝึกยาก ทรัพยากรที่ต้องใช้ก็มีจำนวนมากจนน่ากลัว ต่อให้เป็นการรวบรวมของสำนักเสวียนเต๋า แต่ก็ต้องให้เฉินโม่ออกไปค้นหาเองด้วย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงดาวโลกที่มีทรัพยากรขาดแคลนแบบนี้เลย

"จากสถานการณ์ของโลกไอกาในตอนนี้ จำเป็นต้องเลือกวิชากลั่นร่างที่ใช้ทรัพยากรน้อยที่สุดมาฝึก แล้วจะเลือกวิชาไหนดี?"

จากการพิจารณา สุดท้ายเฉินโม่ก็เลือกวิชาร่างไม่สิ้นสูญหุนหยวนของสำนักหุนหยวน

วิชาร่างไม่สิ้นสูญหุนหยวนเป็นวิชาสุดยอดของสำนักหุนหยวน พอฝึกถึงขั้นสูงแล้ว สามารถทำให้ร่างเต๋าไม่ดับสลาย แต่ว่าวิชาแขนงนี้มีข้อเสียอย่างหนึ่ง ฝึกได้แต่กับร่างกาย แต่พละกำลังไม่มีอะไรเพิ่มขึ้นเลย ดังนั้นต่อให้เป็นลูกศิษย์ของสำนักหุนหยวนก็มีคนฝึกน้อยมาก

วิชาร่างทองแข็งหมุนเก้าที่เฉินโม่ฝึกในชาติก่อน ฝึกได้อย่างลึกซึ้ง แต่ไม่ถึงขั้นร่างเต๋าไม่แตกสลาย ก็เพิ่มพละกำลังให้แข็งแกร่งขึ้นมาก เป็นวิชากลั่นร่างระดับต้นๆ เหมือนกัน แต่เมื่อเทียบกันแล้ว คนส่วนใหญ่ก็จะเลือกฝึกวิชาร่างทองแข็งหมุนเก้ามากกว่า