แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 123

ที่ชานเมืองอู่โจว ตระกูลอันดับหนึ่งของหลินโจว ตระกูลหลิน

ในห้องโถง หลินเทียนหยานอนอยู่บนคานหาม ขาสองข้างเข้าเฝือก สีหน้าคับแค้น

"พ่อ พ่อจะต้องแก้แค้นแทนผมให้ได้เลยนะ ต้องฆ่าไอ้ลูกนอกคอกนั่นให้ได้ ผมต้องการให้มันตายทั้งเป็น!" หลินเทียนหยาตะโกนออกมาอย่างโหดร้าย

หลินสุ่น ผู้นำตระกูลหลิน นั่งอยู่ที่ตำแหน่งหลัก สีหน้าเคร่งขรึม

ที่ด้านล่าง คนของตระกูลหลินทั้งหลายต่างก็เผยสีหน้าโกรธกันออกมา

หลินฟางที่เป็นพ่อบ้านของตระกูลหลินก็รีบเดินเข้ามาในห้องโถง พูดด้วยสีหน้าเศร้าโศกเสียใจว่า "ท่านผู้นำตระกูลครับ ลุงอวู๋...ตายแล้วครับ!"

อารมณ์เศร้าโศกเสียใจของตระกูลหลินปกคลุมไปทั้งในห้องโถง บรรยากาศกดดันมากขึ้น

หลินเทียนหยาร้องไห้อย่างเสียใจ "ลุงอวู๋ ต้องขอโทษด้วยนะ ลุงวางใจเถอะ ผมจะแก้แค้นให้ลุงแน่นอน ผมจะทำให้ไอ้ลูกนอกคอกนั้นตายทั้งเป็น!"

"พ่อครับ ลุงอวู๋เห็นผมเติบโตมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้มาตายอย่างน่าอนาถที่อู่โจว พ่อจะต้องแก้แค้นให้ลุงเขาให้ได้นะครับ!" หลินเทียนหยาร้องไห้พูดจากใจ

คนของตระกูลหลินทั้งหลายก็มองหลินเทียนหยา สีหน้าก็เศร้าๆ และมองไปที่ผู้นำตระกูล

"ท่านผู้นำตระกูลครับ ในเมื่อมีคนกล้ามาฆ่าคนที่ตระกูลหลินเราเคารพนับถือ มาทำให้คุณชายขาหัก แค้นนี้ไม่ชำระ ต่อไปตระกูลหลินของเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!"

"นั่นสิครับท่านผู้นำตระกูล จะต้องหาตัวคนนั้นให้เจอ และฆ่าล้างตระกูลมันถึงจะลบล้างความอัปยศของตระกูลหลินเราได้!"

ตุบ!

หลินสุ่นเอาฝ่ามือทุบลงไปที่ยังพนักแขนเก้าอี้ไม้ชิงชัน พนักแขนครึ่งหนึ่งแตกออก เศษไม้กระเด็นออกไปทั่ว

สายตาของหลินสุ่นก็เผยความร้ายกาจออกมา แล้วพูดเสียงขรึมว่า "ดูเหมือนว่าตระกูลหลินเราจะอยู่นิ่งเฉยกันมากเกินไปแล้ว ถึงได้มีคนกล้ามาหาเรื่องเราถึงที่!"