แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1259

เฉินโม่ครุ่นคิดอยู่ในใจ “พลังที่หนานกงหยู่แสดงออกมาตอนนี้ แข็งแกร่งกว่าการโจมตีเมื่อสักครู่มาก ในแง่ของความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว เกือบจะเท่ากับความแข็งแกร่งของผมแล้ว!”

“เขายังบรรลุไม่ถึงแดนเทพที่แท้จริง หากเขาเป็นแดนเทพที่แท้จริงแล้ว เกรงว่าพลังของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า แดนเทพนี้มีทักษะความสามารถจริง ๆ!”

เฉินโม่ไม่กล้าประมาท เพราะหนานกงหยู่ในตอนนี้ คู่ควรที่เขาจะระมัดระวังแล้ว

เฉินโม่เดินไปข้างหน้า แล้วปล่อยพลังหมัดขึ้นไปบนท้องฟ้า

“ท่าที่หนึ่งหมัดเทพเทียนเสวียน สยบภูเขา!”

กำปั้นของเฉินโม่ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีทอง ราวกับดวงอาทิตย์ดวงเล็ก ๆ พุ่งไปหาดวงอาทิตย์ดวงใหญ่อย่างหนานกงหยู่

การโจมตีครั้งนี้ เฉินโม่ใช้พลังทั้งหมด

บูม!

แรงสะเทือนจากเสียง ทำให้เฉินโม่กระเด็นกลับหัวออกไป แล้วกระแทกพื้นอย่างแรง

หนานกงหยู่ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน แรงสะเทือนจากเสียง ทำให้เขากระเด็นกลับหัวออกไปเช่นกัน และเขาถอยออกไปหลายสิบเมตรกว่าจะยืนมั่นคงได้

“ไม่เลว มาสู้ต่อ!” ร่างของเฉินโม่กระดอนขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วพุ่งไปหาหนานกงหยู่เหมือนลูกศรที่แหลมคม

“โอเค! ฉันจะคอยดูว่าแกจะสามารถต้านรับได้กี่หมัด!” หนานกงหยู่คำราม แล้วแสงประกายเจิดจ้าก็ปรากฏขึ้นบนกำปั้นทั้งสอง

เหล่านักบู๊ที่กำลังนั่งเฝ้ามองการต่อสู้อยู่บนกำแพง ตกตะลึงทันที จ้องมองดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่สองดวงที่ปรากฏอยู่ในมือของหนานกงหยู่ด้วยความตกตะลึง

“นี่คือการใช้วิชาแสงอาทิตย์ร้อนแผดเผาสองมือพร้อมกัน!”

“นี่มันเท่ากับหนานกงหยู่สองคนต่อสู้กับเฉินไต้ซือในเวลาเดียวกัน!”

นักบู๊ทุกคนรู้สึกตกตะลึง ขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกชื่นชมหนานกงหยู่มาก ปรมาจารย์คนแรกเมื่อสามสิบปีที่แล้ว เก่งตามที่คาดการณ์ไว้จริง ๆ!

เฉินโม่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะพลังของหนานกงหยู่แข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด และนี่คือสิ่งที่เขาต้องการ

“ท่าที่สองหมัดสามท่าเทียนเสวียน แยกน้ำ!”

ทุกคนรู้สึกตาพร่ามัว และก่อนที่จะมีปฏิกิริยาตอบสนอง การต่อสู้ก็จบลงแล้ว

“หนานกงหยู่ แพ้แล้ว?” ดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่เชื่อ เพราะการโจมตีอย่างต่อเนื่องเมื่อสักครู่ของเฉินโม่นั้นเร็วมาก จนทำให้ผู้คนตอบสนองไม่ทัน

เฉินโม่ยืนอยู่กลางอากาศ มองหลุมรูปร่างมนุษย์ขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านล่าง เมื่อฝุ่นควันจางหายไป เขาไม่พบร่างของหนานกงหยู่ในหลุมนั้น

เฉินโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ในที่สุดเฉินกั๋วเหลียงและคนอื่น ๆ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “โชคดี เสี่ยวโม่ชนะแล้ว!”

“ถูกต้อง เฉินโม่ชนะแล้ว ตระกูลเฉินได้รับการช่วยเหลือแล้ว!” เฉินตงซุ่นกล่าวด้วยสีหน้ามีความสุข

เฉินเข่อเอ๋อร์ปิดตา ราวกับว่าเธอไม่เชื่อ เธอมองผ่านนิ้ว เมื่อเห็นร่างของเฉินโม่ยืนอยู่กลางอากาศ และปีศาจอย่างหนานกงหยู่หายไปแล้ว หญิงสาวเอามือทั้งคู่ออกทันที กล่าวกับเฉินโม่ด้วยความดีใจ “พี่เฉินโม่ พี่เก่งที่สุดเลย!”

เฉินโม่ไม่ตอบพวกเขา มองหลุมขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านล่าง สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที เพราะเขารู้สึกถึงพลังที่แข็งแกร่งเพียงพอที่จะต่อสู้กับเขาได้ กำลังตื่นขึ้นอย่างช้า ๆ

สมาชิกของตระกูลเฉินที่เลือกคุกเข่า แต่ละคนเปลี่ยนความคิดอย่างรวดเร็ว