แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 155

ตัวหลินสุ่นห่างจากพื้น 3 ฟุต หนวดเครายาวขึ้น ลอยอยู่กลางอากาศอย่างประหลาด สายลมเบาๆ สีเขียว ล้อมรอบตัวเขาเอาไว้ มองเฉินโม่เย็นชา เหมือนเทพก้มมองมนุษย์

"เด็กน้อย เดิมทีไม่ถึงหนึ่งปี ฉันสามารถก้าวสู่แดนแปรภาพได้ กลายเป็นปรมาจารย์บู๊ แต่วันนี้เพื่อจะฆ่านาย ฉันก้าวเข้าสู่แดนแปรภาพล่วงหน้า ต่อไปผลการฝึกตนจะหยุดอยู่แค่นี้ ไม่สามารถก้าวหน้าได้อีก"

"ความแค้นนี้ ฉันจะใช้ชีวิตคนทั้งครอบครัวนายมาชำระคืน!"

เฉินโม่มองเขาหลินสุ่นนิ่ง แม้ตอนนี้พลานุภาพของหลินสุ่นเพิ่มขึ้นมาก ใบหน้าเฉินโม่ยังคงนิ่งเหมือนเดิม

"ฝืนให้ตัวเองยกระดับผลการฝึกตน ทำลายพื้นฐานบู๊ของตัวเอง เพื่อที่จะได้แดนแปรภาพเพียงชั่วคราว คุ้มหรือเปล่า" เฉินโม่สีหน้าไม่สบอารมณ์

หลินสุ่นส่งเสียงหึอย่างเย็นชา เสียงไร้เยื่อใย แม้เป็นแดนแปรภาพเพียงชั่วครู่ แต่หลังจากเข้าสู่แดนแปรภาพ เสียงและออร่าของหลินสุ่นเปลี่ยนไปมาก ยิ่งเย็นชาไร้เยื่อใยเข้าไปอีก

"แม้เป็นปรมาจารย์เพียงชั่วคราว ถ้าฆ่านายได้ ก็คุ้มแล้ว!"

เฉินโม่ยิ้มเย็นชา "ฆ่าฉันเหรอ นายลองดูสิ!"

หลินสุ่นยื่นมือออกมา กระบี่ยาวที่หล่นอยู่บนพื้น ลอยไปอยู่ในมือเขา นักบู๊เข้าสู่แดนแปรภาพ ชี่แท้ถูกปลดปล่อยออกมาข้างนอก สามารถควบคุมสรรพสิ่งระหว่างช่องว่าง แต่มีข้อจำกัดแค่สรรพสิ่งธรรมดาๆ

"เด็กน้อยเฉินโม่ รับกระบี่ฉันไปซะ!!"

เสียงตวาดสั่นสะเทือน จนทุกคนในห้องโถงปวดแก้วหู หลินสุ่นยกกระบี่ขึ้นสูงด้วยสองมือ แสงสีเขียวบนกระบี่พลุ่งพล่าน นั่นเป็นชี่แท้ ที่หลินสุ่นปลดปล่อยออกมา

"ตาย!"

หลินสุ่นแผดเสียงออกมา ตัวลอยไปในอากาศ กระบี่ยาว พร้อมกับอานุภาพประดุจอสนีบาต ฟาดลงมาที่เฉินโม่

พลานุภาพของกระบี่ เหมือนจะแยกฟ้าดินออกจากกัน!

คนตระกูลหลินโดนอานุภาพของชี่กระบี่ สาดส่องจนทำให้ไม่สามารถลืมตาได้

ทุกคนต่างมีสีหน้าตกตะลึง "นี่เป็นพลานุภาพของปรมาจารย์ใช่ไหม แข็งแกร่งมาก ครั้งนี้ผู้นำตระกูลฆ่าเฉินไต้ซือได้แน่!"