แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1593

“พวกคุณมั่นใจว่าเฉินโม่จะตามมาหรือ?” หูของหยางหมิงหยู่ถูกปิดด้วยผ้าขาว หน้าหมองคล่ำจนดูน่ากลัว

“คุณชายหยางวางไว้ใจเถอะ ขณะที่พวกเราฆ่าคนเหล่านั้นได้ทิ้งวิชาของสำนักคงต้องไว้โดยเฉพาะ เพียงแค่เฉินโม่ไปที่นั่น ก็จะตามมาที่นี่ได้อย่างง่ายดายโดยตามมาจากพลานุภาพนั้น”

“ยอดฝีมือของสำนักคงต้องเมื่อไรจะมาถึง?”

“คุณชายวางใจได้! ครั้งนี้ผมเชิญท่านอาจารย์ของผมแล้ว อาจารย์อาสองท่านนี้ พวกเขาเป็นถึงยอดฝีมือชั้นสูงของสำนักคงต้องเชียวนะ แม้ว่าเฉินโม่จะเป็นถึงยอดฝีมือแดนเทพก็เถอะ ได้รับการขนานนามว่าเฉินไต้ซือกระจอกอะไรนั่น สามารถทำให้เขาถึงแค่ความตายเช่นกัน!”

หยางหมิงหยู่พยักหน้าด้วยสีหน้าที่หมองคล่ำ เห็นแววตาที่แสดงออกถึงความบ้าคลั่งได้อย่างชัดเจนเฉินโม่ต้องตาย!

“กับดักต่างๆที่เกี่ยวข้องจัดวางไว้ให้เรียบร้อย ห้ามมีข้อบกพร่องใด ๆ โดยเด็ดขาด ผมจะทำให้เฉินโม่รู้สึกเสียใจที่มาบนโลกใบนี้!”

“รับทราบ!”

......

......

ยานจิงเป็นมหานครที่ใหญ่ ผู้คนมากมาย คึกคักเป็นพิเศษ มีแม่น้ำใหญ่หนึ่งสายทำให้ยานจิงดูอลังการมากขึ้น ไม่ว่าจะฤดูกาลไหน ในแม่น้ำใหญ่สายนี้ก็จะมีความครึกครื้น ผู้คนไม่เคยน้อยลงจนทำให้รู้สึกเงียบเหงา

เฉินโม่ซื้อเรือเล็กลำหนึ่ง ร่องเรือไปตามสายน้ำ แผ่ความเป็นปรมาจารย์ออกมาอย่างชัดเจน

ไปจากกลุ่มผู้คนที่ครึกครื้น เรือลำน้อยค่อยๆมายังสถานที่ที่ห่างไกล ร่องเรือไปตามน้ำอย่างต่อเนื่องผู้คนน้อยลงมากยิ่งขึ้น

ที่นี่เป็นสถานที่เปล่าเปลี่ยว ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิต สงบเงียบจนน่ากลัว สีหน้าของเฉินโม่กลับไร้ซึ่งความเกรงกลัว ค่อยๆก้าวขึ้นไปบนริมแม่น้ำ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือกระท่อมหลังเล็กที่พังทลายลงจนไม่เหลือชิ้นดี

ยังไม่ทันได้เข้าใกล้ ก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าที่รุนแรงแล้ว ทำให้รู้สึกคลื่นไส้

ทันใดนั้นก็มีแมวป่าตัวหนึ่งมุดขึ้นไปบนหลังคากระท่อม ส่งเสียงร้องที่กังวานและน่ากลัวใส่เฉินโม่ หากเป็นช่วงกลางคืน อาจจะทำให้คนที่ขี้ขลาดตกใจจนอึแตกฉี่ราด