แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1602

“เฉินโม่! ตัดสินแพ้ชนะในกระบวนท่าเดียวกันเถอะ!” หยางติ่งเทียนตะโกนออกมา ลูกบอลแสงที่เหมือนดวงอาทิตย์ก็ลอยมาทางเฉินโม่

ไม่ว่าไปที่ไหน มังกรดำก็ถูกบดขยี้จนกลายเป็นโคลน

ลำแสงที่น่าสะพรึงกลัวครอบเฉินโม่ไว้โดยตรง

เจียงเหอซานทางหนีทีไล่ไม่ค่อยดี ตอนที่จะออกไปร้องขอให้หยางติ่งเทียนไว้ชีวิตเฉินโม่ วิ่งไปได้แค่ครึ่งทาง ลูกบอลเปล่งแสงก็แตกกระจายอย่างรุนแรงจนพลังมหาศาลอันน่ากลัวโหมกระหน่ำใส่เจียงเหอซาน เขาจึงทำได้แต่ต้องใช้พลังทิพย์ทั้งหมดที่มีมาปกป้องตัวเอง แต่ก็ยังถูกโจมตีจนอ้วกเป็นเลือด

ค่ายกลป้องกันขนาดใหญ่ที่เจียงเหอซานรวบรวมยอดฝีมือจำนวนมากมาสร้างขึ้นแตกสลายในพริบตา ทันทีที่เห็นทั้งเหมืองถูกโจมตี เจียงเหอซานตกใจจนหน้าซีดและพบว่าพลังทั้งหมดสวนทางกลับมาอย่างทันทีทันใด

“นั่นมันเฉินโม่!”

พลังอันบ้าคลั่งก่อนหน้านี้ถูกดูดเข้ามาสู่กำปั้นของเฉินโม่ราวกับวาฬที่ดูดทุกสิ่งอย่าง ในวินาทีนี้เหมือนกับเวลาหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เจียงเหอซานเห็นสีหน้าท่าทางประหลาดใจของหยางติ่งเทียนเทพสงครามยานจิง

เฉินโม่ออกหมัดขวางหยางติ่งเทียน

“เปรี้ยง!!!”

พลังของหมัดนี้ทรงพลังมากจนเจียงเหอซานได้ยินเสียงกระดูกแตกละเอียดดังถึงสองครั้ง

หยางติ่งเทียนถูกเฉินโม่ซัดจนลอย เส้นลมปราณที่แขนทั้งสองข้างแตกเป็นเสี่ยงๆ เสื้อผ้าก็ขาดวิ่นเหมือนถูกไฟแผดเผา

“พรู้ด～～”

หยางติ่งเทียนอาเจียนเป็นเลือดสดๆ เขาตกลงมาจากท้องฟ้าสู่ด้านหน้าห้องโถงไว้ทุกข์ของถานชิวเซิง

เฉินโม่ลอยตัวลงมาอยู่ข้างกายเขา โดยที่ยืนเอามือไพล่หลังและหายใจตามปกติ

“แค่กๆ” หยางติ่งเทียนไอออกมาหลายทีและพูดพร้อมด้วยรอยยิ้มที่น่าสมเพช: “ไม่นึกเลยว่านายจะพัฒนามาสูงถึงระดับนี้ได้ นายรับส่งพลังงานที่น่ากลัวได้อย่างอิสระ แค่กๆ ฉัน…หยางติ่งเทียนแพ้แล้ว นายลงมือเลยสิ! ให้ฉันตายอย่างมีเกียรติหน่อยนะ”

เฉินโม่เดินเข้าไปในโถงไว้ทุกข์ จุดธูปสามดอกเพื่อเคารพถานชิวเซิง จากนั้นถึงได้สาวเท้าเดินท่ามกลางความมืด

“กรรมเกิดจากผลของการกระทำ หลังจากวันนี้ไป ฉันกับตระกูลหยางไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันอีกต่อไปแล้ว ตระกูลหยาง…ทางใครทางมัน!”