แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1603

เพลงโศกในงานศพถูกบรรเลง ข้อความกล่าวภาวนาก็เริ่มถูกอ่าน แขกในโถงไว้อาลัยของตระกูลหงเยอะเหมือนกับเมฆ ไม่รู้ว่ามีคนใหญ่คนโตจำนวนมากน้อยแค่ไหนที่มาร่วมสักการะหงซิงกั๋ว หลานชายคนโตของตระกูลหง

อดีตจอมพลหงเวย คุณท่านตระกูลหงกลับไม่ปรากฏตัว ผู้นำตระกูลหงเป็นประธานของพิธีทุกอย่าง

หงเวยในตอนนี้นั่งอยู่ในโถง สวมชุดเกราะทั้งตัว มือถือดาบขนาดใหญ่ ปล่อยพลังออกมาราวกับจะทำให้ปลอกดาบหลุดออก

ถ้าครั้งนี้เฉินโม่กล้ามาก่อนเรื่องวุ่น หงเวยก็จะตัดหัวของเฉินโม่ด้วยมือของเขาเอง!

“เฉินโม่ฆ่าซิงเอ๋อร์ของฉันด้วยวิธีที่โหดร้ายอุกอาจ ทำให้ผู้คนและทวยเทพโกรธแค้น ต่อให้โลกและสวรรค์ถูกทำลายก็ไม่มีทางทำให้ความโกรธของฉันหมดสิ้นไป!” ผู้นำตระกูลหงเล่าถึงอาชญากรรมที่โหดเหี้ยมของเฉินโม่ให้แขกเหรื่อฟังด้วยความเศร้าโศกและความขุ่นเคือง

แขกเหรื่อต่างพากันเห็นพ้องและก่นด่าเฉินโม่เสียงดังระงม

ท่ามกลางบรรยากาศที่รุนแรงมากขึ้น เฉินโม่ก็เข้ามาด้วยสีหน้าราบเรียบ

เสียงก่นด่าของบรรดาแขกเหรื่อหยุดลงกะทันหัน ทุกสายตาจับจ้องไปที่เฉินโม่ที่อยู่ตรงหน้าอย่างตกใจกลัว ในใจของพวกเขาคิดว่า: ไม่นึกเลยว่าเฉินโม่อย่างแกจะกล้ามาตามนัด? หรือว่าไม่กลัวค่ายกลสวรรค์ของตระกูลหง?

“ผู้นำตระกูลหง ฉันได้นำความตั้งใจมาแล้ว แต่ที่บ้านมีธุระเร่งด่วน คงต้องไปก่อน ขอตัวนะครับ!” คนจำนวนหนึ่งเห็นเฉินโม่เข้ามาก็ทยอยกันลุกขึ้นบอกลาผู้นำตระกูลหง

ในใจของคนพวกนี้คิดว่าเฉินโม่ไม่ได้คิดมาไว้อาลัยให้กับหงซิงกั๋ว ตระกูลหงก็อาจคิดแบบนี้เหมือนกัน อีกไม่นานที่นี่อาจมีการต่อสู้จนเลือดไหลนองเหมือนแม่น้ำ ควรหนีไปก่อนจะดีกว่า

พวกเขาเดาถูกแค่หนึ่งเรื่อง นั่นก็คือเฉินโม่ไม่เคยคิดที่จะมาไว้อาลัยให้กับเศษสวะอย่างหงซิงกั๋ว

อีกหนึ่งเรื่องที่พวกเขาเดาไม่ถูกก็คือเดิมทีตระกูลหงไม่ได้ตั้งตาข่ายสวรรค์อะไรเลย ความแข็งแกร่งของคุณท่านตระกูลหงไม่ได้เป็นแค่ที่ค่ายทหาร ที่บ้านก็ไม่ต่างกัน ผู้นำตระกูลหงไม่กล้าฝ่าฝืนการตัดสินใจของคุณท่านจนทำให้ทะเลาะกับภรรยา

ไม่นานนัก แขกเหรื่อจำนวนมากที่เหมือนกับเมฆก็จากไปได้ครึ่งทาง

สีหน้าของผู้นำตระกูลหงดูแย่ลงเรื่อยๆ หรือว่าพลังอำนาจของเฉินโม่จะถึงขั้นนี้แล้ว? หรือพวกแกต้องคิดว่าตระกูลหงอย่างฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินโม่อย่างเขา? ต่อให้เฉินโม่เก่งมากกว่านี้ ก็เอาชนะตระกูลหงของฉันทั้งตระกูลไม่ได้หรอก! หลังจากที่เฉินโม่ยอมแพ้ตระกูลหงของฉัน ฉันจะสะสางบัญชีกับพวกแกทีละคนเลย ไอ้พวกโง่!

“เฉินโม่!” ผู้นำตระกูลหงโยนเสื้อไว้ทุกข์ลงพื้นอย่างแรงและพูดออกมาเสียงดัง: “เฉินโม่ เสื้อไว้ทุกข์อยู่นี่แล้ว! ยังไม่รีบหยิบขึ้นมาใส่อีก!”

คนที่รู้จักเฉินโม่ต่างอ้าปากค้าง ในใจก็คิดว่าผู้นำตระกูลหงคนนี้ใจกล้าบ้าบิ่นมากเลยจริงๆ! หรือว่าตระกูลหงกับเฉินโม่จะสู้กันจนตายไปทั้งคู่?

ทันใดนั้นแขกที่เหลืออยู่ก็วิ่งหนีไปอีกครึ่ง

ผู้นำตระกูลหงหน้าดำครึ้มจนถึงขีดสุด

เฉินโม่ก้าวเท้ายาวไปที่ห้องไว้ทุกข์ของหงซิงกั๋วโดยไม่มองผู้นำตระกูลหงเลยแม้แต่น้อย ทั้งตัวของเต็มไปด้วยพลังทิพย์มหาศาลและตะโกนด้วยเสียงทุ้ม: “อดีตจอมพลหง! เฉินโม่นับถือเขามาก วันนี้มาเพื่อเยี่ยมเยียนผู้บังคับบัญชาโดยเฉพาะ ทำไมอดีตจอมพลหงถึงได้หลบหน้าฉัน? แล้วปล่อยให้ลูกชายทำเรื่องขายหน้าอยู่ข้างนอกแบบนี้ ไม่กลัวว่าจะถูกผู้คนเยาะเย้ยเหรอ?”

เสียงคำรามของเฉินโม่ราวกับสายฟ้า ในคำพูดเต็มไปด้วยพลังทิพย์จนทำให้คนในที่ตรงนั้นเดินเซกันเป็นแถบ

ในวินาทีหลังจากที่พูดจบ ก็ไม่มีใครยืนอยู่เลยแม้แต่คนเดียว

ผู้นำตระกูลหงมึนจนตาเบลอ รู้สึกโลกหมุนบ้านเอียง เขาชี้ไปทางเฉินโม่ด้วยมืออันสั่นเทาและพูดอย่างเจ็บปวดรวดร้าว: “แก…แกว่าใครขายขี้หน้า! เฉินโม่…บ้านพ่อมึงสิ…”

เฉินโม่เตะผู้นำตระกูลหงจนกระเด็นและพูดอย่างเย็นชา: “ปากไม่มีหูรูด ก็ต้องโดนลงโทษ!”

 “เฉินโม่!” มีเสียงทุ้มต่ำเสียงหนึ่งดังออกมาจากในห้อง “เลิกบ้าได้แล้ว!”