แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1604

หงเวยเดินอย่างรวดเร็วจนเคราสีขาวปลิวไสวกลางอากาศ เขายกดาบขนาดใหญ่ในมือขึ้นสูง ดาบยังไม่ทันร่วงหล่น ทุกคนในที่นั้นก็รู้สึกได้ถึงจิตสังหารจากคมดาบ ราวกับว่าอีกเสี้ยววินาทีข้างหน้าหัวของตัวเองจะต้องตกลงสู่พื้น

สู้กันจริงด้วย! แต่ไม่นึกเลยว่าอดีตจอมพลหงเวยจะมาร่วมวงเอง!

มือขวาของเฉินโม่ยกขึ้นทันที

“อะไรน่ะ!” แขกเหรื่อพากันตกใจจนหน้าถอดสีและพูดอย่างงงงัน: “หรือว่า…หรือว่าเขาจะรับดาบของอดีตจอมพลหงโดยตรง!”

“เฉินไต้ซือเหมือนที่ร่ำลือกันเลยจริงๆ!”

“สมกับที่เป็นอันดับหนึ่งในรายชื่อเทพ!”

ไม่คิดเลยว่าดาบที่ตนสะสมพลังไว้เป็นเวลานานจะอยู่ในมือของไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนี้ แถมตัวเองก็แย่งกลับคืนมาไม่ได้

ทั้งสองคนเริ่มปะทะแรงกันผ่านดาบขนาดใหญ่ หงเวยหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง แต่เฉินโม่ยังพูดไปยิ้มเยาะไปเหมือนเก่า

“กล่าวกันว่าอดีตจอมพลหงซื่อสัตย์ ไม่เห็นแก่ตัวอย่างหาตัวจับได้ยาก เฉินโม่อย่างฉันในฐานะพลเอกมาที่นี่วันนี้เพื่อเยี่ยมเยียน ไม่รู้ว่าทำไมอดีตจอมพลถึงต้อนรับแขกแบบนี้?”

“ดีมาก เฉินโม่! ฉันรู้อยู่แล้วว่าวันนี้นายไม่ได้มาเพื่อไว้อาลัยให้กับซิ่งกั๋ว แต่ถ้านายอยากทำให้ตระกูลหงของฉันขายขี้หน้าก็เลิกคิดได้เลย ไม่งั้นได้ตายกันทั้งคู่แน่!”

ตอนที่เจียงเหอซานนำคำพูดของเฉินโม่กลับมาบอก หงเวยก็รู้ว่าไอ้เจ้าเฉินโม่คนนี้ไม่ได้เห็นด้วยกับคำขอของเขา

แต่ไม่คิดเลยว่าวันนี้เขาจะมาที่นี่เพื่อทำให้ตระกูลหงขายหน้า!

ตระกูลหงไม่ยอมขายหน้าง่ายๆหรอก!

“อดีตจอมพล!” เฉินโม่คลายมือ และถึงได้พูดอีกครั้ง “ฉันแค่อยากถามหนึ่งคำถาม กรุณาคิดให้ดีก่อนที่จะตอบฉันนะ”

“เหอะ!” หงเวยร้องเฮอะอย่างเย็นชาหนึ่งที วางดาบลงข้างตัว เอียงคออย่างท้าทายและรอให้เฉินโม่พูดต่อ