แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 164

รปภ.สองคนกวาดตามองเฉินโม่กับเจิ้งซิ่วลี่ รปภ.คนหนึ่งที่ค่อนข้างฉลาด ถามเจิ้งซิ่วลี่ว่า "เธอบอกว่าเขาเป็นเพื่อนเธอ งั้นเธอเข้ามาได้ยังไง"

เจิ้งซิ่วลี่จ้องรปภ.อย่างไม่พอใจ "คุณลุงฉันเป็นประธานของว่านหาว กรุ๊ป ฉันตามคุณลุงเข้ามาที่นี่ นู่น คุณลุงฉันอยู่ตรงนั้น ไม่เชื่อ พวกนายไปถามเขาสิ"

ว่านหาว กรุ๊ป ธุรกิจยักษ์ใหญ่ในพื้นที่เมืองซาเหอ รปภ.ทั้งสองคนเป็นคนซาเหอ แน่นอนว่าได้ยินชื่อเสียงของว่านหาว กรุ๊ป ตอนนี้จึงไม่สงสัยเจิ้งซิ่วลี่อีก

"คุณผู้ชาย เชิญไปกับเราหน่อย เพื่อยืนยันว่านายไม่ได้แอบปะปนเข้ามา!" รปภ.ทั้งสองคนจ้องเฉินโม่อย่างเย็นชา สีหน้าไม่เป็นมิตร

มู่หรงยานเอ๋อร์รีบพูดว่า "ฉันยืนยันได้ว่าเขาไม่ได้แอบปะปนเข้ามา คุณลุงฉันชื่อซุนจิ้งไฉ แห่งเมืองหลงฮั่ว"

เมืองหลงฮั่ว ก็เป็นหนึ่งใน 17 เมืองของฮ่านหยางเหมือนกัน เป็นหนึ่งใน 7 เมืองทางเหนือที่ไม่โดนเฉินโม่เอามาเป็นพวก

ซุนจิ้งไฉเป็นบุคคลยิ่งใหญ่ ไม่เป็นสองรองใครของเมืองหลงฮั่ว ตำแหน่งฐานะ เทียบกับประธานว่านหาว กรุ๊ป อยู่เหนือกว่ามาก แต่ช่วยไม่ได้ ที่นี่คือเมืองซาเหอ รปภ.สองคนนี้เป็นคนซาเหอ ไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของซุนจิ้งไฉ

"ขอโทษ ต้องให้เขายืนยันด้วยตัวเอง เชิญคุณผู้ชายตามเรามา!" รปภ.ทั้งสองคนไม่ไว้หน้ามู่หรงยานเอ๋อร์

เฉินโม่สีหน้าอึมครึม มองทั้งสองคน "ทำไมพวกนายเชื่อคำพูดเธอ แต่ไม่เชื่อคำพูดฉัน"

รปภ.ทั้งสองคนสีหน้าไม่สู้ดี ยังต้องถามอีกเหรอ เธอเป็นญาติของประธานว่านหาว กรุ๊ป นายแค่คนบ้านนอก ที่มาจากอำเภอเล็กๆ เทียบกับคุณหนูที่เป็นมหาเศรษฐีอย่างเธอได้เหรอ

"คุณผู้ชาย ถ้านายไม่ได้แอบปะปนเข้ามา ก็ไม่ต้องกลัวที่จะไปกับเรา เว้นเสียแต่นายจะแอบปะปนเข้ามาจริงๆ!" รปภ.ทั้งสองคนจ้องเฉินโม่ ด้วยสีหน้าระแวดระวัง ป้องกันเฉินโม่โมโหแล้วสร้างความลำบาก

ความเย่อหยิ่งของเฉินโม่ โดนกระตุ้นขึ้นมา พูดเสียงขรึมว่า "แล้วถ้าฉันไม่ไปกับพวกนายล่ะ"

รปภ.ทั้งสองคนพูดว่า "งั้นอย่าหาว่าเราไม่เกรงใจ!"

ครั้งนี้ เฉินโม่กลับหัวเราะออกมา "ได้ ฉันอยากรู้ว่าพวกนายจะไม่เกรงใจยังไง"