แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 166

มู่หรงยานเอ๋อร์มองเฉินโม่ น้ำตาคลอเบ้า เดินไปหาซุนจิ้งไฉอย่างน้อยใจ

สีหน้าซุนจิ้งไฉผ่อนคลายลง แต่เห็นมู่หรงยานเอ๋อร์เชื่อฟังเฉินโม่ขนาดนี้ เขาจ้องเฉินโม่เขม็ง ความกังวลในแววตายิ่งมากขึ้น

เห็นคนที่สามารถช่วยเฉินโม่ได้เพียงคนเดียว ออกไปแล้ว สีหน้าหัวหน้าหลิวยิ่งเย็นชา "เด็กน้อย บอกมาตรงๆ ว่าแอบปะปนเข้ามาในงานประมูลทำไม ไม่งั้นอย่าหาว่าเราไม่เกรงใจ!"

เดิมทีเฉินโม่ไม่อยากอธิบาย แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว

"นายจะไม่เกรงใจยังไง" เฉินโม่ยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น

ความเคลื่อนไหวตรงนี้ ทำให้รปภ.หน้าประตูทั้งสองคนตกใจ หนึ่งในนั้น มาถึงนอกวงล้อมอย่างเงียบๆ เห็นหัวหน้าหลิว กำลังสร้างความลำบากใจให้เฉินโม่ รีบเบียดคนเข้าไปด้วยสีหน้าตระหนกทันที เดินมาข้างหัวหน้าหลิวเงียบๆ กระซิบข้างหูเขาไม่กี่ประโยค

หัวหน้าหลิวสีหน้าตกใจทันที มองเฉินโม่อย่างตกตะลึง ถามเบาๆ ว่า "นายพูดจริงเหรอ"

รปภ.คนนั้นพยักหน้า "จริงแท้แน่นอนครับ!"

หัวหน้าหลิวมองเฉินโม่อีกครั้ง บนใบหน้าไม่มีความอวดดีเหมือนเมื่อครู่อีกแล้ว แม้เสียงยังเย็นชา แต่ผ่อนคลายลงกว่าเมื่อกี้ไม่น้อย "คุณผู้ชาย ถ้าคุณไม่ได้แอบปะปนเข้ามา งั้นขอให้คุณเอาบัตรธนาคารออกมา ยืนยันความแข็งแกร่งของตัวเอง!"

เฉินโม่เห็นรปภ.หน้าประตูคนนั้นโผล่มา ก็รู้ว่าวางมาดไม่ได้แล้ว จึงหยิบบัตรธนาคารออกมาโยนให้หัวหน้าหลิว พูดอย่างราบเรียบว่า "ดูเอาเอง รหัสศูนย์หกตัว!"

หัวหน้าหลิวหยิบบัตรขึ้นมาอย่างสงสัย ลูกน้องรีบยื่นเครื่องรูดบัตรมาให้ เริ่มตรวจสอบทรัพย์สินในบัตร

ความเคลื่อนไหวที่นี่ ทำให้บุคคลยิ่งใหญ่ ซึ่งอยู่หลังเวทีประมูลนี้ตกใจ

ตอนหัวหน้าหลิวพาคนมาล้อมเฉินโม่เอาไว้ ห้องพักผ่อนหลังเวที หญิงสาวสวยขมวดคิ้ว คุยกับชายหนุ่มที่กำลังยิ้มข้างๆ หลังจากได้ข่าว จึงรีบพาคนมาที่ห้องโถง หน้าดูโล่งใจ ราวกับหลุดพ้นจากการพัวพันของชายหนุ่ม ทำให้รู้สึกดีใจ

ชายหนุ่มตามผู้หญิงมา ภายนอกยิ้มอย่างประจบสอพลอ ในใจต่อว่าเฉินโม่ที่ก่อเรื่องวุ่นวาย "ไอ้ทุเรศ ไม่ดูตาม้าตาเรือมาจากไหน กล้าทำลายเรื่องดีๆ ของฉัน เดี๋ยวคอยดูว่าฉันจะจัดการแกยังไง!"

ในห้องโถง หัวหน้าหลิวตรวจสอบทรัพย์สินในบัตรของเฉินโม่ด้วยความตกตะลึง