แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 167

มีวัยรุ่นหน้าตายโสเย็นชา ตามมาข้างๆ จินเพ่ยอวิ๋น เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ภายใต้การคุ้มกันของพวกลูกน้อง

ทุกที่ที่เดินผ่าน แทบจะทุกคนที่ก้มหัวให้ ยิ้มอย่างถ่อมตนออกมา

กลุ่มคนหลีกทางให้จินเพ่ยอวิ๋น เดินเข้ามาโดยอัตโนมัติ

ซุนจิ้งไฉเห็นจินเพ่ยอวิ๋น รีบประสานมือทำความเคารพ "ซุนจิ้งไฉแห่งหลงฮั่ว สวัสดีครับคุณจิน"

มู่หรงยานเอ๋อร์ที่อยู่ข้างซุนจิ้งไฉ กลับมองจินเพ่ยอวิ๋นอย่างสงสัย แววตามีความนับถือ หรือนี่คือ ผู้หญิงที่โดดเด่นในบรรดาผู้หญิง

เจิ้งว่านหาว ประธานว่านหาน กรุ๊ป โค้ง 90 องศาอย่างถ่อมตน แล้วพูดว่า "ผมเจิ้งว่านหาว สวัสดีครับคุณจิน สวัสดีครับคุณชายเว่ย!"

จินเพ่ยอวิ๋นประสานมือทำความเคารพทั้งสองคน ยิ้มอย่างเป็นกันเอง "ทั้งสองล้วนเป็นผู้อาวุโส ไม่จำเป็นต้องเกรงใจค่ะ!"

ชายหนุ่มคนนั้น ก็ยิ้มให้เจิ้งว่านหาว แล้วพูดว่า "ประธานเจิ้ง ไม่ต้องเกรงใจครับ!"

ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน คุณชายตระกูลเว่ยแห่งเมืองซาเหอ และตระกูลเว่ยเป็นผู้มีอิทธิพลของเมืองซาเหอ รากฐานของเจิ้งว่านหาว ก็อยู่ที่เมืองซาเหอเช่นกัน ไม่กล้าล่วงเกินแน่นอน

จินเพ่ยอวิ๋นสีหน้าเย็นชา "ให้ฉันดูหน่อยสิ ใครกล้าดีมาก่อเรื่องที่นี่!"

หัวหน้าหลิวกับทุกคนรีบก้มหน้า ก้มตัวทำความเคารพ "คุณหนู เข้าใจผิดครับ เป็นเรื่องเข้าใจผิด"

จินเพ่ยอวิ๋นขมวดคิ้ว แล้วตำหนิว่า "เข้าใจผิดอะไร"

ขณะนั้น จินเพ่ยอวิ๋นเห็นเฉินโม่

"คุณ คุณเฉิน! ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้" สีหน้าจินเพ่ยอวิ๋นตกใจทันที