แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 189

มู่หรงยานเอ๋อร์หน้าซีดด้วยความตกใจ เฉินโม่ปรากฏตัวออกมาแบบนี้ไม่ต่างกับการรนหาที่ตายหรอกหรือ ?

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเฉินโม่เก่งในการต่อสู้ แต่พวกก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่คนธรรมดา ผิดกับกลุ่มคนที่อยู่ข้างหน้าเธอ ล้วนเป็นนักบู๊ที่ท่องยุทธภพมาหลายสิบปี ย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินโม่อย่างแน่นอน "เฉินโม่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย รีบหนีไปเร็ว !"

เฉินโม่ฉีกยิ้มเบา ๆ หันไปทางมู่หรงยานเอ๋อร์ "ยานเอ๋อร์ อย่าได้กลัวไป เธอจำสิ่งที่ฉันพูดกับเธอได้หรือไม่ ว่าฉันจะไม่ทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าเด็ดขาด !"

มู่หรงยานเอ๋อร์ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะจำมันได้ เธอก็คิดว่าเฉินโม่เพียงแค่พูดเล่นให้เธอพอใจเท่านั้น เธอไม่เชื่อว่าเฉินโม่จะสามารถจัดการกับอู๋ไต้ซือได้เลย

"เข่อเยว่พูดถูก เฉินโม่ นายชอบทำตัวกล้าหาญอะไรนัก !" ในใจของมู่หรงยานอ๋อร์กังวลจนถึงขีดสุด

ซุนจิ้งไฉมองไปยังเฉินโม่ด้วยใบหน้าละอายใจ ตลอดทางเขาพยายามเฝ้าระวังเฉินโม่มาโดยตลอด ไม่คิดว่าในวินาทีสุดท้ายจะเป็นเฉินโม่ที่ออกมาช่วยเหลือเขา

เฉินโม่มองไปยังอู๋ไต้ซือฉีกยิ้มเล็กน้อยและกล่าว "คนของพรรคภูตผีถูกฉันฆ่าตายไปแล้วสองคน บอกฉันหน่อยสิ ว่านายอยู่ลำดับที่เท่าไหร่ ?"

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินโม่ อู๋ไต้ซือถึงกับตกตะลึง !

อู๋ไต้ซือมองเฉินโม่ด้วยด้วยความโกรธแค้น "ที่แท้เฉินไต้ซือก็คือแก ! ฉันกำลังจะตามหาแกอยู่แท้ ๆ ไม่นึกเลยว่าแกจะมาหาฉันเองถึงที่ เพื่อแก้แค้นให้แก่พี่น้องของฉัน ฉันจะจับวิญญาณแกขังทรมานจนชั่วกัปชั่วกัลป์ !"

เมื่อเห็นว่าอู๋ไต้ซือกำลังจะลงมือ มู่หรงยานเอ๋อร์ที่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ก็ตะโกนด้วยความสิ้นหวัง "อู๋ไต้ซือช้าก่อน ฉันยอมรับเงื่อนไขของท่าน ขอแค่ท่านปล่อยเฉินโม่กับลุงของฉันไป ฉันสัญญาว่าจะเชื่อฟังคำสั่งท่าน !"

หลังจากพูดจบ น้ำตาแห่งความอัปยศก็เอ่อล้นใบหน้าของมู่หรงยานเอ๋อร์ !

"ไร้สาระ ยานเอ๋อร์ นี่เธอกำลังพูดไร้สาระอะไรน่ะ !" ซุนจิ้งไฉโกรธจัด ดึงตัวมู่หยงยานเอ๋อร์ไปหลบข้างหลังเขา

เฉินโม่มองไปที่มู่หรงยานเอ๋อร์ หัวใจของเขาก็เกิดความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้น

ทันใดนั้นเฉินโม่ก็ได้รับรู้ถึงความรู้สึกผูกพันที่มีกับมู่หรงยานเอ๋อร์ หัวใจของเขาเจ็บแปลบราวกับถูกแทง เหตุการณ์เบื้องหน้าดูคุ้นเคยราวกับเคยเกิดขึ้นมาก่อน

ทันใดนั้น ใบหน้าเรียวงามกับดวงตาสีฟ้าอันเป็นเอกลักษณ์ก็ปรากฏขึ้น แววตาของคนที่ต้องผูกพันแต่ต้องบอกลากันอย่างไม่เต็มใจ ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเฉินโม่อย่างมาก

"ศิษย์น้องหญิง !"

เฉินโม่หลับตาแน่น เสียงคำรามดังกึกก้องภายในจิตใจของเขา ลมหายใจแห่งความสิ้นหวังแผ่พุ่งออกมา ต้นสนที่อยู่ใกล้ ๆ เฉาตายในทันที

จะเป็นหรือตายก็เพียงแค่นึกคิดเท่านั้น

นับตั้งแต่เกิดใหม่ อดีตอันน่าเศร้าที่ถูกผนึกไว้ของเฉินโม่ เพิ่งจะถูกกระตุ้นออกมาเป็นครั้งแรก