แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 309

วันที่สองของปีใหม่ ห้าม : เปิดตลาด ขยับแตะดิน ฝังศพ

ควร : เยี่ยมญาติพี่น้อง

วันนี้เป็นช่วงเวลาที่ทุกบ้านเยี่ยมเยียนญาติพี่น้อง แต่ทุกปีในช่วงเวลานี้ เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดของครอบครัวเฉินโม่

มองดูเพื่อนบ้านพาลูกหลานไปเยี่ยมปู่ย่าตายาย ตั้งแต่เล็กจนโต เฉินโม่ทำได้แค่อิจฉาเท่านั้น

เฉินจิงเย่อยากจะพึ่งพาความสามารถของตัวเองทำธุรกิจที่ดีให้คนอื่นได้เห็น ดังนั้นหลายปีมานี้นอกจากเฉินจิงเย่จะโทรหาตระกูลเฉินแห่งหนานซูแล้ว ก็แทบไม่เคยกลับไปเลย

ส่วนบ้านญาติฝั่งหลี่ซู่เฟิน แทบจะเข้ากันไม่ได้ ดังนั้นครอบครัวเฉินโม่ ในหลายปีมานี้จึงไม่มีญาติพี่น้องให้ไปเยี่ยมเยียน

ชีวิตก่อน ในตอนที่เฉินโม่ยังเด็กรู้สึกอิจฉาคนอื่นอย่างมาก งอแงจะไปบ้านของคุณยาย ไปบ้านของคุณลุง แต่ทุกครั้งหลี่ซู่เฟินมักจะแสดงแววตาที่เสียใจออกมาให้เห็น แล้วแอบร้องไห้ในห้องนอนตัวคนเดียวอยู่นาน

เมื่อเฉินโม่โตแล้ว ก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องเยี่ยมญาติพี่น้องอีกเลย

เฉินจิงเย่สนใจเพียงแค่เรื่องงานเท่านั้น ในขณะที่ดำรงตำแหน่งก็ซื่อสัตย์อย่างมาก พูดให้ชัดเจนก็คือแข็งกระด้าง ดังนั้นหลายปีมานี้จึงไม่ได้สานสัมพันธ์เพื่อนกับใครมากนัก

ส่วนหลี่ซู่เฟินเอาแต่สนใจจะพัฒนาในเมืองฮ่านหยาง ดังนั้นในอำเภอเฟิ่งซานจึงไม่รู้จักใครเลย

ด้วยเหตุนี้ จึงไม่มีคนมาสวัสดีปีใหม่ที่บ้านตระกูลเฉิน

ดังนั้นเมื่อถึงช่วงปีใหม่ ตระกูลเฉินก็เหมือนกับว่าถูกทั้งโลกทิ้งให้โดดเดี่ยว

สถานการณ์เช่นนี้ ไม่รู้ว่าลือไปถึงที่ทำงานของเฉินจิงเย่ได้อย่างไร ดังนั้นจึงได้กลายเป็นตัวตลกของทุกคน

ทุกครั้งที่ในอำเภอเรียกประชุม คนพวกนั้นที่มีปัญหากับเฉินจิงเย่ก็มักจะเอาเรื่องนี้มาเยาะเย้ยเฉินจิงเย่ พูดว่าเฉินจิงเย่เป็นคนโดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง ไม่มีแม้แต่เพื่อนสักคน ทำห้เฉินจิงเย่อับอายขายหน้า แล้วก็ไม่สามารถเถียงกลับได้อีกด้วย

ชีวิตก่อน เฉินโม่ยังเคยแอบโทษที่เฉินจิงเย่ขี้ขลาด แต่หลังจากที่เกิดใหม่ เขาถึงได้เข้าใจว่าภายในใจของเฉินจิงเย่แข็งแกร่งมากเพียงใด พอคนนี้ของตัวเอง ที่จริงแล้วมีชีวิตเหนื่อยมากกว่าใครทุกคน

ช่วงเช้า ครอบครัวเฉินโม่รวมตัวกันทานข้าว วันนี้มีเฉินซงจื่อ เอียนชิงเฉิงและซังซัง ทั้งสามคนเพิ่มขึ้นมา ปีใหม่ครั้งนี้ครึกครื้นมากกว่าปีก่อนๆมาก

เฉินจิงเย่และหลี่ซู่เฟินเองก็มีรอยยิ้มเพิ่มมากขึ้น เฉินโมเองก็รู้สึกดีใจ