แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 338

"เหอะๆๆ ฉันเคยบอกแล้วว่า พวกแกฆ่าฉันไม่ตายหรอก อยู่ที่นี่ฉันคือเทพเจ้า!"

เสียงหัวเราะที่น่าสะพรึงกลัวดังมาจากบนพื้นดิน  แล้วเจ้าสำนักน้อยก็คลานออกมาจากหลุมใหญ่รูปร่างมนุษย์โดยทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือด บาดแผลบนร่างกายก็ค่อยๆสมานกันอย่างรวดเร็วโดยที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

"นักพรตเฒ่า หมัดนี้ของแกไม่เลว มีพลังบ้างที่ทำลายค่ายกลหยินร้ายต่อเนื่องของไอ้หนูนั่น เป็นเขาที่สอนแกสินะ?"  เจ้าสำนักน้อยมองเฉินซงจื่อ แล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และพูดขึ้น

"เพียงแต่น่าเสียดาย แม้ว่าพวกแกจะแข็งแกร่ง แต่เหมือนกับการโจมตีเมื่อครู่นี้ พวกแกจะทำได้สักกี่ครั้งกันล่ะ? ชี่แท้ของพวกนายท้ายที่สุดก็จะหมดสิ้นไป ส่วนฉันจะอยู่ที่นี่โดยไม่ตายไม่สลาย รอให้เวลาที่ชี่แท้ของพวกแกหมดสิ้น ก็จะเป็นเวลาที่ฉันจะบดขยี้พวกแกให้เป็นเถ้าถ่าน"

เฉินซงจื่อพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า  "นายน้อย เขาไม่โจมตีดูเหมือนว่าจงใจรักษาความแข็งแกร่งเอาไว้ แล้วรอให้พวกเราใช้ชี่แท้จนหมด งั้นก็จะเป็นอันตรายเสียแล้ว! ไม่งั้นพวกเราจากไปชั่วคราว รอให้คิดหาวิธีได้ค่อยมาฆ่าเขา!" เฉินโม่ไม่ได้พูดอะไร แต่มองไปที่เจ้าสำนักน้อยที่หยิ่งจองหองแล้วพูดอย่างเฉยเมยว่า  "แกคิดจริงๆว่าฉันจะฆ่าแกไม่ได้หรือ?"

"ตอนนี้ฉันจะให้แกได้รู้ว่า อะไรถึงจะเป็นผู้บำเพ็ญที่แท้จริง!"

เฉินโม่ยื่นมือออกไปด้วยหนึ่งกระบวนท่า หยกแขวนชิ้นหนึ่งก็ห้อยอยู่กลางอากาศ

เฉินโม่ใช้นิ้วหนึ่งชี้ พลังทิพย์ประกายหนึ่งได้พุ่งเข้าใส่ กระตุ้นไฟแท้สมาธิภายในที่จัดวางเอาไว้เรียบร้อยรากฐานเปลวเพลิงประกายหนึ่งบังเกิดขึ้น ชั่วขณะหนึ่งได้ก่อไฟทั่วทั้งร่างของเจ้าสำนักน้อยขึ้น

"ฮ่าฮ่า ร่างกายของฉันได้ถึงขั้นคงกระพันแล้ว  เพียงแค่วิธีการเด็กๆแบบนี้ยังคิดที่จะฆ่าฉัน? ฝันไปเถอะ......"

เจ้าสำนักน้อยยังพูดไม่จบ จู่ๆก็ได้กรีดร้องขึ้นด้วยหน้าตาที่หวาดกลัว "เป็นไปได้ยังไง? ทำไมไฟนี้ถึงสามารถทำร้ายฉันได้!"

เจ้าสำนักน้อยกลิ้งไปบนพื้น พยายามที่จะดับไฟบนร่างกาย แต่ว่านั่นไม่ใช่เปลวไฟธรรมดา แต่เป็นไฟแท้สมาธิเมื่อสัมผัสก็จะเหมือนกำลังที่เข้าสู่อวัยวะภายในและยากที่จะขจัดได้

"ไอ้หนู นี่มันเป็นไฟอะไรของแก?  ทำไมฉันถึงดับมันไม่ได้!" เจ้าสำนักน้อยยังคงกลิ้งอยู่บนพื้นราวกับลูกไฟที่มีรูปร่างเป็นมนุษย์

"นี่คือไฟแท้สมาธิ! ตอนนั้นราชาวานรก็เกือบจะถูกไฟเผาตาย อย่าว่าแต่แกเลย" เฉินโม่พูดอย่างเรียบเฉย หน้าตาที่ไร้ความรู้สึก

"ไฟแท้สมาธิบ้าบออะไรกัน นั่นเป็นแค่เรื่องโกหก แกคิดว่าฉันโง่เหรอ?" เจ้าสำนักน้อยตะโกนพูดเสียงดัง

เฉินโม่ไม่พูดอะไรอีก ไฟแท้สมาธิได้เริ่มเผาผลาญร่างของเจ้าสำนักน้อยไปแล้ว