แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 374

ขณะที่เฉินโม่กำลังจะจากไป เขาโม่เห็นเฉินหมิงและหวางตงมองเขาด้วยความไม่พอใจ

สายตาของคนหลายคนแสดงอย่างชัดเจนว่า "บอกมาตามตรง นายไปหลอกมู่หรงยานเอ๋อร์ตั้งแต่เมื่อไหร่?"

เฉินโม่ยิ้มด้วยรอยยิ้มบริสุทธิ์ "ถ้าฉันบอกว่าความสัมพันธ์ของพวกเราบริสุทธิ์ พวกนายจะเชื่อไหม?"

พวกเขาส่ายศีรษะ มีร่องรอยความดเหยียดหยามอยู่ในสายตา

เฉินโม่กางมือออกและกล่าวด้วยความจำใจ "ถ้าพวกนายไม่เชื่อ งั้นฉันก็ทำอะไรไม่ได้!"

เรื่องบางอย่างเฉินโม่ยังไม่สามารถบอกพวกเขาได้ เช่นเรื่องบนเขาหลิงอู่ ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ความสัมพันธ์ของเขากับมู่หรงยานเอ๋อร์พัฒนามากที่สุด

เดิมทีเฉินโม่คิดว่าพวกเขาจะซักไซ้ไล่เลียง แต่พวกเขาไม่ได้ทำอย่างนั้น ซึ่งทำให้เฉินโม่รู้สึกประหลาดใจ

เฉินโม่มองเฉินหมิงด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย "นายไม่โทษที่ฉันเอาเปรียบเทพธิดาของนายใช่ไหม?"

เฉินหมิงตบไหล่เฉินโม่และกล่าวด้วยสีหน้าปลงว่า "นายคิดว่าฉันเป็นคนที่ไร้เหตุผลหรือ? การที่ดาวโรงเรียนมู่หรงชอบนาย นั่นเป็นเพราะเสน่ห์ของนาย ถึงฉันจะริษยาแล้วมันจะมีประโยชน์อะไรล่ำ?"

"แต่การที่ฉันสามารถได้เห็นเจ้าชายกีตาร์เสียเปรียบได้ ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขมาก ฮ่า ๆ!"

"เพื่อเห็นแก่ที่คุณช่วยผมสั่งสอนฮัวหยู้เฟิงเรื่องที่คุณแย่งเทพธิดาของฉันนั้นช่างมันเถอะ ฉันยกโทษให้นาย!"

เฉินโม่หัวเราะและกล่าวว่า "นายเป็นคนใจกว้างมาก!"

"เอาล่ะ พวกนายดูการแสดงต่อเถอะ ฉันขอตัวกลับก่อน เพื่อหลีกเลี่ยงถูกคนล้อมโจมตี!"

พวกจ้าวกางรู้สึกว่าสิ่งที่เฉินโม่พูดนั้นสมเหตุสมผล นักเรียนทุกคนเห็นด้วยตาตนเองว่าเทพธิดาซุกเข้ามาในอ้อมแขนของเฉินโม่ ถ้าเฉินโม่ยังไม่กลับไปอีก เขาอาจถูกปิดล้อมโจมตี

"เดินทางปลอดภัย"

"อืม"

หลังจากเฉินโม่กล่าวลาพวกเขาแล้ว และเตรียมตัวจะกลับไปที่ลานชุมชนเมือง

เมื่ออานเข่อเยว่ที่อยู่ด้านข้างเห็นเฉินโม่เดินจากไป เธอก็ลุกขึ้นและเดินตามออกไป

เฉินโม่เดินออกจากประตูโรงเรียน และเจตนาเดินไปที่เปลี่ยว เมื่อเดินไปอยู่กลางต้นสนสองต้น เฉินโม่หยุดฝีเท้า

"เธอเดินตามฉันทำไม?" ฉินโม่หันไปมองอานเข่อเยว่และถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ดวงตาของอานเข่อเยว่งดงามราวกับภาพวาด ใบหน้าที่สวยงามของเธอเผยให้เห็นถึงความจริงจังที่ไม่สมกับอายุของเธอ เธอมองเฉินโม่และรู้สึกโกรธเล็กน้อย

"ฉันไม่รู้ว่านายใช้กลอุบายอะไรหลอกลวงความรู้สึกของยานเอ๋อร์ แต่ฉันในฐานะเพื่อนสนิทของยานเอ๋อร์ ฉันขอเตือนว่าถ้านายหวังดีต่อยานเอ๋อร์จริง ๆ โปรดอยู่ห่างจากเธอ!"

"นายไม่คู่ควรกับหล่อน!"

เขามองอานเข่อเยว่ที่สีหน้าเต็มไปด้วยความจริงจัง เหมือนอาจารย์ที่คอยแก้ไขความผิดพลาดของนักเรียน ทำให้เฉินโม่รู้สึกโมโหทันที

แต่เมื่อคิดถึงความห่วงใยของคุณอาอานที่มีต่อตนเองเมื่อชาติก่อนแล้ว เฉินโม่ระงับความโกรธ และหัวเราะอย่างโกรธเคือง "จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้น เธอบอกฉันทีว่าฉันมีอะไรไม่คู่ควรกับหล่อน?"

อานเข่อเยว่หัวเราะเยาะเย้ย และกล่าวด้วยความเหยียดหยามว่า "ฉันรู้ว่านายต่อสู้เก่งมาก และรู้จักคนคนใหญ่คนโตบางคน แต่สิ่งเหล่านี้สามารถทำให้นายมีช่วงเวลาที่ดีในโรงเรียนได้เท่านั้น เมื่อนายก้าวเข้าสู่สังคมแล้ว นายอาจจะไม่สามารถหางานที่มั่นคงได้ แล้วนายทำให้ยานเอ๋อร์มีความสุขได้อย่างไร?"

"ฉันรู้ว่านายมีคุณแม่ที่ดี บางทีนายอาจจะรับช่วงต่อธุรกิจของเหม่ยหวา กรุ๊ปได้ แต่ด้วยความสามารถของนาย นายลองถามตนเองว่าสามารถบริหารบริษัทใหญ่ขนาดนั้นได้หรือไม่? และนายไม่สามารถจินตนาการว่าสถานะและภูมิหลังของยานเอ๋อร์นั้นแข็งแกร่งเพียงใด ถึงแม้ว่าเป็นเหม่ยหวา กรุ๊ปที่ไม่มีนัยสำคัญในสายตาของผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ยานเอ๋อร์ นายอยู่กับยานเอ๋อร์จะมีแต่ทำให้หล่อนเดือดร้อนเท่านั้น!"

"ถือโอกาสตอนที่ความสัมพันธ์ของนายสองคนยังไม่ลึกซึ้ง ยุติความสัมพันธ์ที่ไม่ดีนี้โดยเร็วที่สุด มันจะดีที่สุดสำหรับนายและยานเอ๋อร์"