แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 440

แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าน้ำชี่ทิพย์นั้นคือสิ่งของอะไร แต่เมื่อได้เห็นท่าทางที่มีความสุขของท่านถัง พวกเขารู้ว่าน้ำชี่ทิพย์นั้นจะต้องมีค่ามากกว่าสูตรอย่างแน่นอน

ท่านถังผายมือทำความเคารพต่อเฉินโม่อีกครั้ง "ไต้ซือ ในเมื่อน้ำชี่ทิพย์มีผลลัพธ์ที่มหัศจรรย์แบบนี้ จะต้องล้ำค่ามากแน่นอน ผมก็ไม่ร้องขออะไรกับท่าน เพียงแค่หวังว่าท่านจะสามารถดำเนินกิจการอาหารเพื่อสุขภาพของหอเซียงหม่านต่อไป ให้ผู้ที่ป่วยไข้เจ็บปวดทนทรมานเหล่านั้น สามารถมองเห็นความหวังได้"

เฉินโม่มองดูชายชราที่อายุไม่มากคนนั้นตรงหน้า อารมณ์ที่ไร้ความรู้สึกถูกสัมผัสเข้าเล็กน้อย นี่คือปราชญ์ที่แท้ผู้หนึ่ง เสียสละตัวเองเพื่อผู้อื่น และเป็นห่วงเป็นใยอาณาประชาราษฎร์

"ผมรับปากคุณ" เฉินโม่สีหน้าจริงจัง เป็นคำมั่นสัญญา

ท่านถังดีใจมาก แล้วโค้งคำนับเก้าสิบองศาต่อเฉินโม่อีกครั้ง "งั้นผมก็ขอบคุณไต้ซือแทนประชาชนชาวหัวเซี่ย!"

ท่านถังจากไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะไม่ได้สูตร แต่เขาก็ดีใจมากมายนัก กระทั่งว่าตื่นเต้นยิ่งกว่าได้สูตรเสียอีก

เขาไม่สงสัยในความเที่ยงแท้ในคำพูดของเฉินโม่คนบางคนให้สัญญา และเห็นว่าสำคัญยิ่งกว่าชีวิตเสียอีก ท่านถังรู้ว่าเฉินโม่ก็เป็นคนแบบนี้

ส่วนเฉินโม่ก็ไม่ได้รับประกันการให้คำมั่นสัญญาใดๆกับท่านถัง เพียงแค่พูดมาสี่คำ ผมรับปากคุณ แต่ว่าสี่คำนี้ราวกับกฎแห่งต้าเต๋าเช่นนั้น แม้ว่าหกสายทางจะพังทลายลง ฟ้าดินแปรเปลี่ยนก็จะไม่ลืมเลือน

เฉินโม่อยู่ที่ฮ่านหยางต่ออีกหนึ่งวัน สาขาย่อยทั้งหมดของหอเซียงหม่านล้วนดำเนินกิจการตามปกติ ลูกค้ามากมายของตระกูลว่านไม่มีมู่เจิ้งเฟิงนักกลั่นยาคนนี้ช่วยเหลือแล้ว ก็ไม่สามารถแข่งขันกับหอเซียงหม่านได้เลย จึงทำได้เพียงฝืนทนยืดเวลาออกไป การปิดตัวลงเป็นเพียงแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นเอง

ส่วนซุนเฟยเยว่ผู้เป็นรองผู้อำนวยการของอย. ได้ยินมาว่าวันรุ่งขึ้นก็ถูกตรวจพบว่าใช้อำนาจในทางมิชอบ กล่าวโทษว่าใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน ครึ่งชีวิตที่เหลือล้วนต้องใช้อยู่คุก

ในคืนนั้น เฉินโม่พาเฉินซงจื่อไปอู่โจว กลับไปที่คฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง

ครั้งนี้เฉินโม่พักอยู่ที่ฮ่านหยางเกือบสิบวัน โคจรมหาจักรวาลของค่ายกลรวมพลังทิพย์ทะเลสาบกลับคืนรังได้เสร็จสิ้นไปกว่าครึ่งแล้ว ตอนนี้ชี่ทิพย์ทั่วทั้งทะเลสาบและเนินเขาวิหคจอดรุนแรงกว่าแต่ก่อน ต้นไม้ใบหญ้าสีเขียวทั่วทั้งผืน เต็มไปด้วยสรรพชีวิต

นอกจากกับค่ายกลรวมพลังทิพย์แล้วยังมีทิวทัศน์ที่น่าสลดใจของต้นไม้ที่แห้งเหี่ยวรอเกิด สรรค์สร้างจนเป็นการเปรียบเทียบอย่างประจักษ์ชัด จนกลายเป็นปรากฏการณ์ที่อัศจรรย์แห่งหนึ่งในอู่โจว