แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 441

พอพูดกับมู่หรงยานเอ๋อร์จบแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินโม่ก็ค่อยๆหายไป

จากความทรงจำในชาติก่อน เฉินโม่จำได้ว่าในงานวันเกิดของมู่หรงยานเอ๋อร์มีเรื่องราวอะไรบางอย่างเกิดขึ้น

ชาติที่แล้วเขาไม่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ ดังนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เฉินโม่ก็ไม่แน่ใจ แต่ต่อมาก็ได้รู้เรื่องจากปากเพื่อนนักเรียนด้วยกัน เหมือนว่าครั้งนั้นตระกูลมู่หรงจะได้เจอกับปัญหาอะไรบางอย่าง

ชาติที่แล้วเฉินโม่สนใจแต่อานเข่อเยว่ ไม่ค่อยได้สนใจมู่หรงยานเอ๋อร์ และก็ไม่เคยสืบเรื่องเธอมาก่อน แต่ครั้งนี้เฉินโม่ไม่ปล่อยไปเด็ดขาด ต่อให้พ่อของมู่หรงยานเอ๋อร์จะไม่ท่าทีที่ไม่ค่อยดีกับเขาเท่าไรก็ตาม เฉินโม่ก็จะไม่ให้มู่หรงยานเอ๋อร์เจอกับอันตรายใดๆ เด็ดขาด

ในเมื่อเป็นงานวันเกิด ก็ต้องมีการให้ของขวัญ พวกของขวัญในทางโลกทั่วไป เฉินโม่ไม่เห็นอยู่ในสายตา อีกอย่าง ด้วยอำนาจของมู่หรงยานเอ๋อร์ คงไม่ขาดของพวกนั้นหรอก

เฉินโม่จะให้ของขวัญทั้งที ก็ต้องไม่เหมือนใคร

พอคิดได้ดังนั้น เฉินโม่ก็หยิบหยกรวมสารอันหนึ่งออกมาจากแหวนเก็บของ แล้วยื่นมือมาตัดออกเป็นชิ้นเล็กหนึ่งชิ้น ทำเป็นยันต์หยกรูปแบบเดียวกันกับของหลี่ซู่เฟิน

ถ้ามียันต์หยกอันนี้แล้ว มู่หรงยานเอ๋อร์ก็เหมือนมีชีวิตที่สอง!

จากยันต์หยกอันนี้ สามารถรับรู้ได้ว่า ในใจของเฉินโม่ ได้มองว่ามู่หรงยานเอ๋อร์เป็นญาติสนิทเหมือนกับพวกของหลี่ซู่เฟินแล้ว

พอทำยันต์หยกเสร็จ เฉินโม่ก็จดจำงานวันเกิดของมู่หรงยานเอ๋อร์ แล้วก็ฝึกวิชาต่อไป

ตอนนี้ก็ปลายเดือนมีนาคมแล้ว ฮ่านหยางอยู่บริเวณใจกลางของหัวเซี่ย ช่วงเวลานี้เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย แต่ไม่สามารถทำอะไรกับฤดูใบไม้ผลิที่กำลังจะมาถึงไม่ได้เลย ชาวเมืองต่างพากันออกมาท่องเที่ยว