แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 783

การโจมตีของเฉินโม่ล้มเหลว เงาหลบซ่อนอยู่กลางอากาศอีกครั้ง วิชาล่องหนของเขาไม่ได้ใช้พลังทิพย์แม้แต่น้อย เหมือนเป็นเวทมนตร์ น่าอัศจรรย์จริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เขาสามารถปิดบังสายตาของคนได้ แต่เขาไม่สามารถปิดบังเครือข่ายพลังทิพย์ที่เฉินโม่สร้างไว้ทั่วท้องฟ้าได้

ถึงจะเป็นยุงตัวหนึ่ง ตอนนี้มันก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงการรับรู้ของเฉินโม่ได้

“ฮึ่ม!”

เฉินโม่พุ่งไปด้านหลัง ภายใต้สายตาที่สงสัยของพวกโมอาดสามคน แล้วปล่อยพลังหมัดไปกลางอากาศ

“เด็กคนนี้บ้าหรือเปล่า? ตอนนี้เขาเริ่มโจมตีไปเรื่อยแล้ว!” โมอาดกล่าวเยาะเย้ย

เพียงแต่วินาทีต่อมา ดวงตาของโมอาดเบิกกว้างทันที และตะโกนด้วยความประหลาดใจ “เป็นไปได้ยังไง! เขาทำลายวิชาล่องหนของเงาได้จริง ๆ!”

ตอนแรกกลางอากาศที่ว่างเปล่า ทันใดนั้นก็มีเสียงคร่ำครวญดังขึ้น ชายชุดดำถูกกระแทกจนอาเจียนออกมาเป็นเลือดและกระเด็นกลับหัวออกไป

“หนี!”

ชายชุดดำตะโกนใส่โมอาดและคนอื่น ๆ อย่างแผ่วเบา และถือโอกาสจากแรงกระแทกหนีไปอย่างรวดเร็ว

“ตาย!”

สีหน้าของเฉินโม่เย็นชา แล้วเฉินโม่จะปล่อยให้เขาหนีไปได้อย่างไร?

ติง!

แสงสีทองส่องประกายอยู่กลางอากาศ กระบี่สับสวรรค์แทงทะลุหน้าอกของชายชุดดำด้วยความเร็วที่แทบจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า

ชายชุดดำที่อยู่กลางอากาศมองหน้าอกของตนเองที่เลือดกำลังพุ่งออกมา ด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

วินาทีต่อมา เขาก็พบว่าสติของตนเองหายไปอย่างรวดเร็ว แล้วทุกอย่างก็กลายเป็นอดีต

เงามืด นักฆ่าอันดับหนึ่งขององค์กรล่าชีวิต เป็นบุคคลที่สร้างความปวดหัวให้รัฐบาลของทุกประเทศทั่วโลก บุคคลที่เป็นตำนานในโลกของนักฆ่า เสียชีวิตแล้ว!

แม้กระทั่งเขาเสียชีวิตแล้ว ร่างของเงามืดยังคงพุ่งไปข้างหน้า และเมื่อเขาสูญเสียสติอย่างสมบูรณ์ ร่างกายของเขาถึงได้ตกลงมาจากกลางอากาศ

“มันเป็นอาวุธชนิดใด?” สีหน้าของโมอาดและคนอื่น ๆ เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาแล้ว ทำให้พวกเขาสามารถมองเห็นกระบี่สับสวรรค์ได้อย่างชัดเจน

เฮ่อไต้ซือสั่นไปทั้งตัว มองกระบี่สับสวรรค์ที่ลอยอยู่กลางอากาศ กล่าวตะกุกตะกักว่า “มัน...มันเป็นกระบี่บินที่อยู่ในตำนานเล่าขานหรือเปล่า?”

“เป็นอาวุธวิเศษสูงสุดที่มีเฉพาะเซียนกระบี่ระดับสูงเท่านั้น!”

“เขา...หรือว่าเขาเป็นทายาทของเซียนกระบี่!”

คนบางคนดูถูกตำนานบางเรื่องที่เล่าสืบต่อกันมาในดินแดนหัวเซี่ย แต่เฮ่อไต้ซือแตกต่างกัน เขาชอบอ่านตำนานที่เกี่ยวกับชีวิตอมตะเหล่านั้นตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และเชื่อตำนานเหล่านั้น

เฮ่อไต้ซือคิดว่าในเมื่อมันเป็นตำนาน ก็ต้องมีรากฐานอยู่บ้าง มิฉะนั้น จะไม่สามารถเล่าสืบต่อกันมาในดินแดนหัวเซี่ยเป็นเวลายาวนาน และคงอยู่ตลอดไป

เพียงแต่บุคคลที่มีชีวิตอมตะระดับสูงเหล่านั้น อาจหลุดพ้นจากพันธนาการของโลก ไปจักรวาลที่กว้างใหญ่ไพศาลเพื่อแสวงหาความลึกลับของชีวิต

ดังนั้นเมื่อเฉินโม่ใช้กระบี่สับสวรรค์ สิ่งแรกที่เฮ่อไต้ซือนึกถึงก็คือเซียนกระบี่ที่เป็นตำนานเล่าขานได้ปรากฏออกมาแล้ว

เอี๋ยนจั่วเป็นชาวหัวเซี่ยเช่นกัน เขารู้ตำนานเล่าขานของเซียนกระบี่เพียงเล็กน้อย แต่เขาไม่เชื่อตำนานเหล่านี้ เขาเชื่อว่าคนธรรมดาที่ไม่เคยฝึกบู๊เป็นคนสมมุติตำนานเล่าขานเหล่านี้ขึ้นมา

และสิ่งที่สมมุติขึ้นมาเหล่านี้ ก็คือนักบู๊ที่พวกเขารู้จัก ที่เรียกว่าเซียนกระบี่และชีวิตอมตะ เพียงแต่คนธรรมดาพวกนั้นไม่รู้อะไรเลย ดังนั้นพวกเขาจึงถือว่านักบู๊เป็นเหมือนเทพเจ้า

เมื่อได้ยินคำพูดของเฮ่อไต้ซือแล้ว เอี๋ยนจั่วโต้กลับว่า “เป็นไปไม่ได้ โลกนี้ไม่มีเซียนกระบี่หรอก มันอาจเป็นเพียงอาวุธที่ทรงพลังเท่านั้น!”

“ไม่ต้องสนใจหรอกว่ามันเป็นอาวุธอะไร พวกเรารีบหนีกันเถอะ!” โมอาดกล่าว หันหลังแล้ววิ่งหนีไป

ถึงแม้ว่าร่างกายของเขากลม แต่เขาเป็นคนที่วิ่งเร็วมาก

“ฮึ่ม นายคิดว่าตนเองวิ่งเร็วกว่าเงามืดเหรอ?” เอี๋ยนจั่วกล่าวเยาะเย้ย