แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 785

เมื่อมองร่างของเฉินโม่ที่เดินจากไป สมาชิกของหน่วยมังกรทั้งสามคนถึงได้หายจากความตกใจ

“พวกเราไปทำความสะอาดสถานที่กันเถอะ!” มังกรสิบเอ็ดยิ้มด้วยความขมขื่น

มังกรสิบหกหัวเราะเยาะตัวเอง “นึกไม่ถึงว่าพวกเราเป็นถึงหน่วยมังกร แต่กลับต้องกลายเป็นคนทำความสะอาด!”

มังกรสิบแปดหัวเราะด้วยรอยยิ้มขมขื่น เมื่อนึกถึงความกดดันที่แทบจะหายใจไม่ออกเมื่อสักครู่แล้ว ตอนนี้เขายังคงรู้สึกหวาดกลัวอยู่ “บางทีพวกเราอาจไม่มีคุณสมบัติ ที่จะเป็นคนทำความสะอาดของเขาได้ด้วยซ้ำ!”

หลังจากสมาชิกของหน่วยมังกรทั้งสามคนทำความสะอาดสถานที่เสร็จแล้ว พวกเขาก็กลับไปพร้อมกับลูกปัดแยกเขตแดนที่แตกละเอียด

เฉินโม่พามู่หรงยานเอ๋อร์กลับมาถึงหอพัก

ระหว่างทางสามารถดึงดูดสายตาของเพื่อนนักศึกษามากมาย และขณะที่กำลังจะจากกัน เฉินโม่กล่าวเบา ๆ ว่า “เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ไม่ได้ทำให้เธอตกใจใช่ไหม?”

มู่หรงยานเอ๋อร์ส่ายศีรษะและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันอยู่กับเธอ ทำให้ฉันคุ้นชินแล้ว!”

“ถ้าเช่นนั้นก็รีบกลับเถอะ!” เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

“ค่ะ เจอกันพรุ่งนี้!”

“เจอกันพรุ่งนี้!”

หลังจากเฉินโม่และมู่หรงยานเอ๋อร์แยกกันแล้ว สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าทางทิศตะวันออก เจตนาฆ่าประกายอยู่ในดวงตาของเขา

“องค์กรล่าชีวิต!”

เมืองจงไห่ หอการค้าโม่เจีย

ตอนกลางคืน เมืองจงไห่เป็นเมืองใหญ่ชั้นนำของหัวเซี่ย กล่าวได้ว่าช่วงกลางคืนนั้นมีสีสันมาก

เฉินซงจื่อสวมชุดลัทธิเต๋า ยืนอยู่ตรงหน้าต่างกระจกสูงจากพื้นจรดเพดานอย่างเงียบ ๆ บนชั้นสามสิบสามของอาคารตงฟางหมิงจู ซึ่งสามารถมองเห็นเมืองจงไห่ที่อยู่เบื้องล่าง และความรู้สึกที่มองเห็นทุกอย่างที่อยู่เบื้องล่างกลายเป็นสิ่งเล็ก ๆ สามารถทำให้คนหลงระเริงพลังอำนาจที่อยู่ในมือได้ง่าย

อย่างไรก็ตาม พลังอำนาจที่แท้จริง ไม่ใช่พลังอำนาจของโลกมนุษย์